RSS

Soulmates, twinsouls & twinflames

10 feb

Het versluierde hartengelse vlag
Als je deze termen in het google-zoekbalkje typt en je surft over het internet kun je door de bomen het bos niet meer zien, maar je komt in plaats daarvan in een oerwoud terecht van artikelen, die het vaak als vaststaande feiten aan je presenteren. En, zoals we weten, een oerwoud betreden is niet ongevaarlijk!

Al die websites zijn een prachtige informatiebron, wanneer je je sterk bewust bent van jezelf en mits je de vele feiten zeer selectief gaat bestuderen. Maar als je vanuit grote verwarring op zoek gaat naar de waarheid omdat je die in jezelf niet (meer) kunt vinden, loop je het risico nog meer te verdwalen. Dan is het te hopen dat er midden in dat oerwoud ineens een ‘aap’ uit een mouw komt!

Mijn vorige artikel (HSP en maatschappij) begon met de woorden: ‘ik houd er niet van om mensen in hokjes te plaatsen’ en ik houd er dus helemáál niet van om koppels, dus twee mensen in een hokje te plaatsen! Want wat zijn nou soulmates, wanneer heb je met een twinsoul te maken en wat is dan eigenlijk precies een twinflame?  De één weet het nog beter dan de ander en dat terwijl je al zoekende steeds meer tegenstrijdigheden tegenkomt.  En toen je ging zoeken was je al in verwarring! Wat maakt het uit hoe het heet? Het is al pittig genoeg als het je overkomt en nauwelijks in woorden te vatten. Nee, ik houd dus niet van ‘hokjes’.

Het ‘soulmate’-tijdperk is al langer geleden aangebroken en het wordt allemaal nog veel heviger, want waar het namelijk werkelijk om gaat, is dat we met de veranderingen van onze planeet en onze eigen ascensie meer vanuit ons hart gaan leven en dus op een ‘hoger level’ gaan liefhebben. En ‘zielsverwanten’ passen dus helemaal in dat plaatje. Het is de ‘herkenning’ van de andere ziel door alles heen. Die ontmoeting brengt je absoluut naar een hoger level, namelijk ‘echte liefde’ vanuit het hart, het verstand voorbij… Het overstijgt het ‘gewone’ verliefd zijn, want dat gaat na een relatief korte en hevige periode weer over. Dit blijft en gaat nooit meer over. De term zielsverwanten’ gebruik ik dus liever, omdat dat voor álle relaties die gevormd gaan worden de lading dekt.

Al jaren gaan de meeste vragen die ik krijg over dit fenomeen. En als dit onderwerp elders ter sprake komt heeft iedereen er wel op één of andere manier ervaring mee, of gehad. En het mooie ervan is, dat ook iedereen het over dezelfde ‘indringende’ gevoelens heeft die ermee gepaard gaan. Termen als ‘ik werd helemaal van de sokken geblazen’, ‘ik heb nooit eerder zoiets gevoeld voor iemand’, ‘mijn hele leven is ontwricht’ en ‘ik kan niet meer normaal functioneren’ zijn regel, zelfs zónder enige uit-Twinsouls- Irma Schiffers  Oilpaintzondering! En het ‘leed’ dat daarmee gepaard gaat voordat je samen zou ‘moeten’ komen moet niet onderschat worden! Maar dan komt dus ook mijn grootste probleem om de hoek zeilen, want de vraag is natuurlijk steeds ‘komen we samen en zo ja, wanneer dan?’ En dan ga ik dus altijd meteen even een stapje achteruit. Want iets te vaak krijg ik te horen dat ze dat ‘beloofd’ is soms met tijdstippen erbij. En als sommigen je dan ook nog vertellen dat de ander ondanks die belofte terminaal ziek is geworden, zojuist getrouwd is omdat zijn nieuwe liefde een kind verwacht  of zelfs plotseling is overleden,krijg ik het met mijn hooggevoeligheid net zo benauwd als degene die mij om raad vraagt!

No way, dus! Ik ga uitleggen dat het  ‘ontmoeten’ van zielsverwanten altijd gericht is op een innerlijk groeiproces. In en met jezelf. En dat je daar ook alleen maar zelf aan kunt werken. Dat het ook van je verwacht wordt: sterker worden, in je kracht gaan staan, om jezelf leren geven met alles erop en eraan. Jezelf om niets meer veroordelen, want je bent gewoon ‘mens’, een leerling met een  individueel lessenpakket. Op weg naar jouw eigen innerlijke geluk. En geen angsten meer of kwetsbaarheden waarvan je hoopt dat de ander die wel voor je oplost, ergo: invult! Want dat is dus niet meer de bedoeling. En aangezien wij als ‘mens’ de keuzevrijheid hebben om ons eigen leven vorm te geven en al onze levenslessen zelf te creëren opdat we daar uiteindelijk ook voor zullen slagen, kun je niet met zekerheid stellen dat beide partijen dat ook gaan doen. En zeker niet als die ander, ik zeg het even plat nu, ‘gewoon dood gegaan’is. Wat moet ik dan zeggen in ‘zuiverheid’ als diegene talloze keren verzekerd is door anderen dat ze een prachtige bruiloft zouden krijgen, gevolgd door een gezinsuitbreiding met drie kinderen? Dan kan ik alleen nog maar álle coaching- en therapeutische vaardigheden uit de kast trekken die ik ooit heb geleerd om iemand te beletten van het balkon te springen. Want ook dat hoort begrijpelijkerwijs bij de beleving van iemand in pure (ziels-) liefdesnood!

De term twinsouls wordt namelijk maar al te snel gebruikt en als daarover telkens ‘geschreven’ en gezegd wordt dat tweelingzielen samen ‘móeten’ komen in dit leven en je past daar je hele leven op aan, iedere dag opnieuw, kun je niet groeien in jezelf. Je hoop en je verwachtingen zijn zo gericht op het leven met die ander dat je zelf vergeet wat je in je rugzak meedraagt en wat je nog kwijt moet. Daarnaast ‘hoor’ ik vaak om die reden de voorwaardelijkheid doorklinken in de hulpvragen. ‘Maar ik heb dit al gedaan, en dat allemaal losgelaten, daaraan gewerkt en waar blijft ie dan nu?’

Dan zeg ik ‘Als de andere ‘helft’ van jou een ‘beloning’ moet zijn voor het vele werk, heb je het niet gedaan voor jezelf; dus niet uit liefde en respect voor jezelf! En juist dáár is het fenomeen ‘zielsverwanten’ voor gecreëerd’.  Zó diep geraakt worden dat je een paar treden stijgt op de ladder die je naar je eigen ‘zuivere’ ziel, naar onvoorwaardelijke zelfliefde terugleidt. En die weg gaat altijd eerst door de diepste dalen!  De vrijheid om te kiezen óf, hoe en wanneer je dat gaat doen is aan onszelf. En als je echt van die ander houdt –omdat je dit proces begrijpt op ‘zielsniveau’- gun je die ander zijn of haar levenslessen en valkuilen. Onvoorwaardelijk!

En ik verzeker je, als je bovenaan die ladder gekomen bent, heb je de ander niet meer ‘nodig’ Als je dan in de spiegel kijkt zie je een prachtige, authentieke en zuivere ziel die zich opnieuw verbonden voelt met ‘alles’ wat er is. Zichtbaar en onzichtbaar. Feminine en masculine ineen: Yin en Yang. Waanzinnig mooi! Je bent een krachtige eenheid geworden door vallen en opstaan! Een héél mens.

Wat diegene doet die je zo intens liefhebt en zo sterk aanvoelt is dan toch in volledige vrijheid aan de ander? De uitkomst is namelijk aan jullie beiden. Voel zélf, want dat kun je! En dan wéét je…

Áls dan die ander de ladder op  zijn eigen tempo en op eigen kracht besluit te bestijgen en je kijkt bovenaan elk vanaf je eigen kant in die spiegel, zul je zien dat deze zich vanzelf oplost tot een illusie en dat je in de ogen van de ander je eigen spiegelbeeld ziet…

* – * – * – * – * – * – * -* – *

© Irma Schiffers  – 10 februari 2014

Ik werk als zelfstandig coach/consulent en ben te consulteren op Antwoorden en inzichten, en op Topconsulenten.nl

Alle artikelen op deze website worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ en mogen in het geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding!

 

Tags: , , , , , , , , , , , ,

28 Reacties op “Soulmates, twinsouls & twinflames

  1. noelle

    februari 10, 2014 at 9:42 am

    Wow meid wat een mooi artikel, en zo eenvoudig en waar geschreven,eindelijk weer eens een goede omschrijvind van het fenomeen, keep up the good spirit, liefs Noelle

    Like

     
  2. Yvonne

    februari 10, 2014 at 11:50 am

    Hi Irma. Prachtig omschreven maar dat kun jij als geen ander! Keep up the good work. Veel liefs yvonne

    Like

     
  3. Chantal

    februari 10, 2014 at 12:15 pm

    Heel mooi! Liefs, Chantal

    Like

     
  4. John Overhage

    februari 10, 2014 at 12:44 pm

    Lieve Irma,
    Iedere dag kijk ik naar jouw wonderbaarlijk mooie ‘Twinsouls’. Dit schilderij spreekt mij vooral enorm aan, door wat ik er in zie: de verstrengeling van twee mensen, een ‘twee-eenheid’, stérk geworteld, meegaand in de jaargetijden. Zo voelt ook mijn relatie met Hanneke: 35 jaar samen, vanuit Liefde alles gedeeld, het Vuur van verlangen en verbondenheid verwarmt ons beiden nog volop. Goddank geen waakvlammetje geworden óf erger… uitgedoofd!

    Maar…, je hebt volkomen gelijk met jouw betoog, dat ieder mens zijn eigen weg moet gaan, zijn eigen pad moet vinden. Zich moet ontwikkelen in eigen tempo. Daar naast, is het heerlijk en vertrouwd om te kunnen klankborden, samen stukjes af te leggen, te delen. Dat is denk ik ook een voorwaarde om te begrijpen waar de ander is in zijn ontwikkeling. Om verstrengelt te blijven…
    Dank voor het delen van jouw wijsheid Irma.
    XXX, John

    Like

     
    • irma2014

      februari 11, 2014 at 7:28 pm

      @John, dat is inderdaad prachtig en precies zoals ik het voel. Dan heb je een ‘zielsrelatie’ in optima forma. En daar gaan we allemaal naar toe, niemand uitgezonderd, als we dat stukje hebben gelopen. Dan zie je in de ogen van de ander jezelf en dat is de ultieme versmelting. Samen delen, samen geen twee, maar zelfs meer dan dat zijn, omdat je allebei één bent met jezelf! En om daar te komen zullen we eerst door de dalen moeten om onszelf te verschonen van het ego. Zoals ik al schreef: je voelt en je wéét. En dat is genoeg! En dus ook mooi hoe jij de mensen daarin coacht! Keep up the good work! Dikke kus terug XXX

      Like

       
  5. Susanne Veldstra

    februari 10, 2014 at 12:49 pm

    Eindelijk een artikel over zielsverwanten die resoneerd met mijn hart ! Mooi werk Irma !

    Like

     
  6. Maarten Tiggeler

    februari 10, 2014 at 9:20 pm

    Mooi geschreven, alhoewel ik het fenomeen zelf nog nooit ben tegengekomen maar wel steeds meer mensen ontmoet die herkenbaar met mij op één lijn zitten en die ik steeds beter en sneller vindt lijkt het wel. Dank je wel voor de uitleg die goed “down to earth” is en prettig leest. Dit moet toch voor een hoop mensen verhelderend werken denk ik.

    Like

     
  7. Victorine

    februari 12, 2014 at 11:31 am

    Wat een mooi artikel Irma, ik heb er veel aan.
    Dank, dank dank.

    Like

     
  8. Sterre

    februari 12, 2014 at 2:15 pm

    Heb je zelf die ervaring Irma? Met een soulmate of misschien wel zelfs je tweelingziel?

    Like

     
    • irma2014

      februari 12, 2014 at 3:21 pm

      @Sterre, laat ik het voorzichtig zo stellen, dat ik in mijn leven al diverse hele intense stadia heb doorlopen i/z relaties en liefde, maar het hoeft voor mij geen ‘naam’ te hebben hoe het ene of het andere heet. Want daar zit vaak blijkbaar iets dwingends achter en als er iets NIET moet in liefde is het dat het ‘dwingend’ moet zijn omdat het nou eenmaal zo afgesproken zou zijn of ‘hoort’. Of iets hoort te gebeuren of niet is juist iets van ons aardse ego. Ik ben zelfs gescheiden van een absolute ‘soulmate’ en dat hebben we bewust beiden gedaan omdat het klaar was en we ‘zielsveel’ van elkaar houden. We zijn nog steeds goede vrienden, maar de ‘relatie’ (huwelijk) was klaar. Dan ga je allebei naar een ander level van liefhebben, en dat voelen we allebei zo. Authentiek zijn, wat we in deze tijd juist mogen bereiken, terug naar onze kern van zijn in heelheid, betekent juist volledige vrijheid. Zelfs dus niet luisteren naar externe ‘gidsen’ want we gaan nu ervaren dat we zelf onze eigen gids zijn. Dat zoek je niet extern (vaak in angst en onzekerheid zoeken we een leidraad buiten onszelf) maar juist intern, snap je? Ik zou echt niet willen dat mijn grootste liefde, aanvoelend als mijn zielehelft of hoe we het ook noemen zich gedwongen zou voelen om bij mij te komen. Omdat je dan echt onvoorwaardelijk liefhebt. En door dat inzicht te krijgen ontstaat vrede en heelheid in jezelf. De rest is aan beiden, zoals ik al schreef.

      Like

       
  9. irma2014

    februari 12, 2014 at 3:39 pm

    Als je naar de tekst op het onderste plaatje kijkt en deze goed tot je door laat dringen staat daar de totale essentie van wat ik geschreven heb in een paar regels. :-)

    Like

     
  10. C

    februari 12, 2014 at 7:18 pm

    De andere helft van je ziel ontmoeten lieve Irma is wel heel andere koek dan de ontmoeting met een soulmate, dat heeft niets met ‘hokjes’ denken te maken. Het is een kwestie van diep innerlijk weten en (door)voelen. Heb het allemaal zelf mogen ervaren. In dit artikel raak je een klein deel van de kern, maar lang niet de wezenskern omtrent het prachtige, krachtige en allesomvattende proces der heelwording binnen in jezelf (=de ander). Werkelijke tweelingziel liefde is een zaak van het hart. Je heelt elkaar. Bent elkaars ultieme spiegel. Onvoorwaardelijke liefde ervaar je zielsmatig maar we zijn nu eenmaal multi dimensionale wezens die ook op het aardse en etherische (en emotionele) vlak nog wel wat uit te werken hebben. Vandaar de gelijktijdige incarnatie van twins. Dank voor je artikel maar het resoneert niet geheel met wat ik voel, ervaar, weet .

    Like

     
  11. irma2014

    februari 12, 2014 at 7:30 pm

    Precies dus wat ik ook allemaal schrijf. Goed lezen alsjeblieft, dat betekent met je ziel resonerend en niet vanuit angst want dan lees je iets anders. Het is uit pure ervaring en vanuit zuivere energie geschreven. Die ‘aardse spiegel’ die onze beider ego’s elkaar voorhouden in dat proces, lost op, zo staat aan het einde, en wordt een spiegel in de ogen van elkaar als je het proces gelopen hebt. Zodat je in de andere ogen jezelf terugziet en ineens begrijpt waarom je daar doorheen moest. Dus we zijn het eens. What’s the point?
    Maar bij het laatste stukje groei hoort ook dat je in vertrouwen de ander loslaat. Daar komt bij dat wanneer men het heeft over zijn ‘twin’ (en dat gebeurt veel te vaak en te gemakkelijk!) die dan ineens overlijdt, en/of terminaal ziek wordt, en/of een ander ontmoet waar al snel een kind komt, dat ik niet meer weet wat ik daarop moet zeggen. Moet ik dan zeggen: zijn schuld dat hij het niet oppakte? Of : jullie waren geen twins? Of nog erger: het is jouw eigen stagnatie in je proces dat hij nu weg is? Gevaarlijke materie, want de depressie is meer dan eens aanleiding tot suicidale gedachten.
    Laten we het huisje bij het schuurtje laten in deze toch al zo precaire processen en ons gewoon als ‘mens’ gedragen ten opzichte van een medemens terwijl we onze eigen kei-sterke intuitie, (want die hebben we allemaal) naar het hoogste ontwikkelingsniveau brengen!
    Liefs, Irma

    Like

     
  12. C

    februari 12, 2014 at 8:29 pm

    Loslaten Irma, is Amsterdam-Zuid spiritualiteit en met alle respect, loslaten heeft niets met zielsliefde te maken. Je kunt enkel je verzet staken tegen de huidige realiteit. Zielsliefde is geen materie.
    Je hoeft je verder niet te verdedigen, het resoneert gewoon niet met wat ik voel, weet en ervaar. Het is geen aanval op jouw lichtwerk en al helemaal niet vanuit (mijn) angst. Maar goed.
    Er wordt jammer genoeg gewoon veel te makkelijk en maar klakkeloos geschreven over tweelingzielen. Er is wel degelijk een verschil tussen een soulmate en een twin: de andere helft en dus de perfectie van jezelf. En dat is het enige wat ik aanstipte.
    Make love, not war! Liefs, Caroline

    Like

     
  13. irma2014

    februari 12, 2014 at 8:34 pm

    Geen aanval, geen verdediging nodig toch? En verschillen kunnen opgeheven worden in dit nieuwe tijdperk. Dat is mooi!

    Like

     
  14. irma2014

    februari 12, 2014 at 8:50 pm

    Mijn artikel kan gelezen worden als een ontkenning van het bestaan van tweelingzielen, twinflames etc. maar dat is voor de goede lezer dus juist niet het geval. Waar ik op wijs, is onze eigen verantwoordelijkheid om te voelen wat er met ons gebeurt, Ik heb ook nooit artikelen kunnen lezen of iemand kunnen raadplegen omdat dat niet bestond, en toch ‘wist’ ik altijd wat er speelde en nog steeds (zo ook de soulmate waar ik van gescheiden ben, we ‘wisten’ het beiden wat er gebeurde). Wanneer je voor advies gaat naar een consulent, psycholoog, coach of wat dan ook, vraag dan niet naar toekomst, want die weet de ander ook niet. Domweg omdat we deze zelf maken! Soms mag je een glimp opvangen van ‘mogelijkheden’ de potentie en kansen, maar dan is het de vraag of die bereikt worden, want daar moet je altijd zelf wel wat voor doen en een weg voor afleggen. Er wordt helaas niet ingegaan in de vorige reactie op mijn grootste punt, nl dat ik niet meer weet wat ik moet zeggen als een zogenaamde ‘twin’ (‘want dat is mij echt verzekerd met 100% zekerheid, zeggen ze dan) ineens onbereikbaar is, door dood, ziekte of andere redenen.
    Probeer altijd te leren omgaan met het gemis, het verlangen en je eigen kracht te zoeken. Zodat je de ander niet meer ‘nodig’ hebt om gelukkig te zijn. Wie weet welke ‘wonderen’ er dan in gang gezet worden. Maar een overleden ‘twin’, omdat dat te pas en te onpas gebruikt wordt, kan tot heel ernstige situaties lijden waar je als áárds’ mens, coach etc. geen verantwoordelijkheid voor moet willen hebben.
    Daarnaast is het heel bijzonder om te zien hoe verschillend de reacties kunnen zijn omdat we vanuit ons eigen perspectief, gekleurd door onze eigen individuele bril, informatie tot ons nemen. :-)

    Like

     
  15. Yvonne

    februari 12, 2014 at 8:55 pm

    Loslaten is met alles belangrijkste in het leven! Ook je zielekontakt. Hoe het dan ook verder mag heten. Ik vergelijk het wel eens met een trein: de 1 zit in exprestrein en de ander in boemeltrein en die komt dus veel later op zijn bestemming. Overstappen op een boemeltrein is niet handig want dan kun je wel eens op je bekkie gaan. Die ander moet nog een proces door en dan moet je de UITKOMST loslaten. En verder gaan met je eigen doelen en proces. Uiteraard kun je zo´n persoon nooit loslaten want die zit in je hart en ziel. Maar als het ten koste gaat van jezelf, moet je gewoon voor jezelf kiezen. En het laten stromen.. hoe het ook naar je toe zal gaan komen. Ik praat ook nooit over… je moet hem of haar loslaten. Maar de uitkomst loslaten en verder gaan met je leven. Niet simpel maar wel noodzakelijk en je ego moet dit zeker niet proberen te forceren, wat vaak genoeg gebeurt. Onvoorwaardelijke liefde houdt toch in, dat je iemand zijn proces laat doorlopen, op zijn/haar eigen tempo. Maar kan me voorstellen, dat dit best een lastig stuk voor velen is… dat zielekontakt verhaal. Gelukkig mag iedereen een eigen mening hebben hierover en hebben we vrije meningsuiting. Persoonlijk vind ik het verhaal van Irma zeer helder en hebben een fiks aantal mensen hier iets aan. Maar je kunt nu eenmaal nooit iedereen tevreden stellen.

    Like

     
  16. Mlpp

    februari 13, 2014 at 8:16 am

    Erg mooi artikel, sluit precies aan bij mijn beleving!

    Mijn ervaring is wanneer iemand te veel hangt aan de twin, de andere helft of zoals hierboven erg gevaarlijk beschreven ‘de perfectie van jezelf’, diegene te weinig verantwoordelijkheid neemt voor het eigen geluk én daarmee erg veel druk legt op ‘de ander’.
    Ten eerste is de ‘andere helft’ ook zeker niet perfect. Onvoorwaardelijke liefde is oa ook het erkennen en accepteren van zijn/haar (je eigen!) schaduwkanten, niet er blind voor zijn.
    Daarnaast, door de ander deze verantwoordelijkheid van perfecte zelf te geven, ontneem je je eigen potentie om je eigen ‘perfecte zelf’ te worden.
    Vaak worden dit soort uitdrukkingen gedaan vanuit een (onbewust) minderwaardigheidsgevoel, en het doel van iedere vorm van zielsliefde is om daarover heen te groeien. Een tz (of zv) is daar een goede tool voor, als spiegel.
    Loslaten is daarin erg belangrijk, het loslaten van overtuigingen vanuit opvoeding, loslaten van alle kanten die het minderwaardigheidsgevoel voeden. Vergeving is ook loslaten. Het loslaten van oude pijnen is nodig om plaats te maken voor liefde en acceptatie.
    De enige persoon daarvoor verantwoordelijk is het zelf, niet de terugkeer/reunie/de andere helft.

    Like

     
  17. Ria

    februari 14, 2014 at 11:08 am

    Fijn dat ik dit even lees. Iets meer dan vijf maanden heb ik hem eindelijk gevonden. Met alles beschreven wat er maar geschreven staat over wat en hoe je voelt bij zo’n ontmoeting. Was weken lang helemaal van de kaart. Het oversteeg alles wat ik ooit had meegemaakt en ik ben bijna 52, gepokt en gemazeld door het leven. Weet wat er te koop is. Maar dit? Ik had nog nooit in mijn leven over tweelingzielen gehoord. Daar werd ik op gewezen door iemand anders nadat ik vertelde hoe bizar onze ontmoeting was, dat we allebei binnen 10 minuten zeiden diep van elkaar te houden en te weten dat dit al eeuwen zo is… Pas toen ben ik gaan zoeken. Dat proces van aantrekken en afstoten sloeg ik, struisvogelpolitiek, voor het gemak over want dat kon ons toch niet gebeuren???! Dat kan toch niet als je iets zo sterk voelt. Ik heb zelfs voor het eerst in mijn leven gezegd tegen iemand dat ik wist dat ik met hem oud zou worden. Maar toch… Drie dagen geleden heeft hij de relatie verbroken, op de vlucht, terug naar zijn ex waar hij nog niet zo lang bij weg was toen ik hem ontmoette… Vond hij nu opeens dat dit tussen ons niet echt kon zijn. Was vast een vlucht van hem door verdriet om zijn ex, tweelingzielen, dat bestaat niet. Terwijl hij, toen ik hem iets liet lezen op een site zei, met tranen in zijn ogen; “goh, alsof ze een microfoontje hadden verstopt en alles hebben opgeschreven wat wij tegen elkaar gezegd hebben over wat we voelden. Opeens was dat dus allemaal niet waar meer.
    Wat ik niet snapte was dat ik niet compleet brak! Dat ik zo kalm was en zoiets had van joh, daar kom je allemaal vanzelf nog wel achter dan. Ik hoop dat je gelukkig wordt en ik zal je ontzettend missen. Natuurlijk heb ik ontzettend veel verdriet, af en toe een huilbuitje maar ondertussen vanbinnen zo vredig. Snapte er echt geen zak van maar diep van binnen toch wel ergens… En nu las ik dit en snap ik het helemaal. Geen idee of we dit leven ooit nog bij elkaar komen. Maar ondanks dat weet ik dat hij er is, dat hij bestaat. Zelfs mijn zeer angstige kat van 11 jaar, die nog nooit iemand anders dan mij heeft vertrouwd in zijn leven, kwam de eerste avond dat hij hier was bij hem op de bank liggen. Ik viel haast om van verbazing!
    Ik weet gewoon dat hij dus nog moet leren, hier nog niet klaar voor is. Ik weet geloof ik zelfs wat mij nu te doen staat, iets wat ik voorheen niet deed toen ik 10 jaar lang single was met veel losse relaties tussendoor. Ik moet goed voor mezelf gaan zorgen, goed eten, goed slapen, plezier maken. Dat heeft hij me wel even mee gegeven en was iets wat ik echt niet deed. Al was ik wel goed in plezier maken al hoor.
    En hij? Geen idee, hij moet nog net even iets meer leren dan ik denk ik. En die angst voor dat diepe, dat door je heen kijken los laten. Komen we ooit nog samen? Geen idee. Time will tell. Ik blijf toch altijd met hem verbonden, blijf altijd van hem houden en ik verwijt hem niets. Dat ik dit heb mogen meemaken, hoe kort het ook duurde, is niet aan iedereen gegund.
    Het enige waar ik op dit moment echt een beetje pissed om ben (maar ja, het is ook nog maar net gebeurd, dat slijt misschien nog wel) is dat ik nu het gevoel heb alleen oud te moeten worden omdat mijn zoektocht naar de ware ten einde is. Voor minder kan ik niet gaan geloof ik. Ik had al zolang gezocht zonder te weten dat ik zocht. Of wat ik zocht. Nu weet ik het en is het ondanks dat toch over. Ik kom er wel, daar niet voor. Ik weet ook dat ik gewoon, juist nu, voor mezelf moet gaan (wat ik toch al deed maar nu ook mezelf en mijn lichaam iets beter gaan behandelen). Ik kom er wel maar op dit moment ben ik er even nog niet vrolijk over om het maar mild uit te drukken. Dus ga ik dapper verder op mijn weg, had t alleen zo graag samen gedaan.

    Like

     
    • irma2014

      februari 14, 2014 at 12:32 pm

      Wat een mooi openhartig verhaal, Ria. Wéét dat je met ‘duizenden’ bent die dit zo meemaken. ‘Alleen blijven’ is er volgens mij echt niet bij, of je zou daar zelf voor moeten kiezen. De veranderingen gaan nu razendsnel en de ‘voorlopers’ (ook veelvuldig ‘forerunners of lichtwerkers’ genoemd) hebben keihard moeten werken aan en strijden voor hun eigen ascensie in eenzaamheid en die kunnen nu de ‘mondiale’ veranderingen niet individueel gaan veroorzaken. Dat zal met een enorme ‘power’ moeten gebeuren. Een energetische ‘power’ van wijsheid, compassie, kennis en liefde, dit ten bate van de hele mensheid. En dat zal dus versterkt worden door al die soulmates, zielsverwanten of hoe je het zelf ook voelt dat het heet, omdat dáár zoveel power vanuit gaat (dat heb je zelf ervaren) dat je de onderste steen boven kunt krijgen om dat voor elkaar te boksen.. Samen zul je in staat zijn om bij wijze van spreken door intentie een rotsblok te verplaatsen! We moeten die ‘power’ niet onderschatten. En dat je ‘kat’ daardoor anders doet is niet vreemd, want die snappen dat allemaal veel beter dan wij! :-) Katten ‘zien’ ook energie, naast dat ze feilloos voelen wat er speelt. Daar wordt je soms weleens eng van!
      Er vindt juist momenteel (en dat is al een flink tijdje gaande) een herschikking plaats, dus het aantal scheidingen is niet van de lucht en dat gaat nog steeds in een rap tempo door. Wat klaar is, is klaar en dat houden we nu dan ook niet meer vol. Energetisch wordt alles wat niet meer in waarheid is, ook NIET meer ondersteund. Er gaat nog heel wat op ons afkomen wat vernieuwing gaat brengen, wat opluchting gaat geven aan degenen die vanuit hun hart (willen) leven.
      Maar daar gaat altijd chaos aan vooraf en daar zitten we nu middenin, dus blijf voor jezelf in het oog van de ‘storm’ door bewust te blijven van jouw eigen kern en groei, terwijl de storm om ons heen woedt bij anderen.
      Het enige wat ik dus pertinent niet ga doen, is jou vertellen of ‘verzekeren’ dat hij bij jou terugkomt. Maar het zou me zeker niet verbazen als dat wel gebeurt mits jullie bij jezelf alles oplossen wat je niet meer dient uit het verleden (overtuigingen etc).
      Voel zelf, zeg ik dan weer voor de zoveelste keer!
      Hij is duidelijk terug geschoten in de comfortzone. Maar dat kon ook niet anders, want het proces van aantrekken en afstoten wat zovelen al jaren meemaken (de één in een hogere frequentie dan de ander omdat sommigen elkaar toch telkens weer blijven opzoeken tussendoor) kun je niet ontlopen, zoals je al schreef. De afscheiding van elkaar is een zeer pijnlijk, maar noodzakelijk en toch ook weer mooi groeiproces.
      Jouw verhaal is eigenlijk klip en klaar, je hebt het voor jezelf helder wat er tussen jullie speelt en je beseft heel duidelijk wat daarmee gepaard gaat, dus ook hier zeg ik ‘het is aan jullie beiden nu wat, hoe, waar, wanneer, hoe snel en óf je gaat kiezen voor elkaar. Over dat laatste (‘óf’) heb ik nog wel een hele andere theorie, maar dat voert te ver om daar hier op in te gaan op dit moment. (Zie daarvoor o,.a. mijn artikel ‘Tijd voor verandering’)

      Ik ga dus ook niet zeggen: wees gerust, hij komt terug want hij ‘moet’ terugkomen. We ‘moeten’ niets! En zielsliefde is zoiets onvoorwaardelijks dat daar geen ‘dwingende’ hand van boven of waar dan ook vandaan bij komt kijken. Jij zou er ook niets mee opschieten als ik dat zou zeggen -juist stagnatie van ondervinden- want zoals je zelf schrijft jullie komen beiden nu iets tegen in jezelf dat je mag helen en bovendien wil ik me niet bezondigen aan het feit dat ik ‘de wijsheid in pacht’ zou hebben, want die heeft iedereen zelf. Ook jouw grote liefde. En juist die wijsheid mogen we nu allemaal gaan beseffen, ‘opeisen’ en gaan gebruiken. Autoriteit in onszelf terugvorderen in plaats van buiten onszelf leggen.
      Maar in ‘alléén’ oud worden, na zoiets te hebben meegemaakt, geloof ik zeker niet! Dit kwam niet voor niets op je pad, dus dat heeft absoluut een reden zoals een ‘zielsverwanten-ontmoeting’ altijd een reden heeft en die is niet alleen gebaseerd op het (verre) verleden, maar is zeker gericht op de ‘toekomst’ die jij zelf nu helemaal mag gaan invullen net als hij. En wie weet gaan die paden (zeer) binnenkort weer samenkomen… Sterkte met dit proces!

      Like

       
      • Ria

        maart 4, 2014 at 1:36 am

        Dank je wel voor je antwoord. Ondertussen al weer een paar weken geleden dat het gebeurde. Ongelofelijke weken. Er is zoveel gebeurd, gebeurt nog steeds trouwens. Zijn ex heeft hem de deur gewezen, wat ik al wist dat dat zou gebeuren. Zonder dat ze het weet heeft ze hem een ontzettende dienst verleend. Hij is nu op zichzelf aangewezen en daarom zal dat wat hij moet gaan leren en onder ogen moet zien veel sneller gaan. Hij is op het moment volledig in de war, gelukkig heeft hij iemand die hem helpt te begrijpen wat er allemaal gaande is. Hij komt er wel uit al zal dat nog wel even duren. Wij hebben geen contact hoor. Maar ik weet het.
        Wat er met mij gebeurt de laatste weken is een soort van overweldigend. Ik krijg allerlei inzichten en openbaringen om mijn oren gegooid met een sneltreinvaart. Soms zo veel dat ik het er helemaal benauwd van krijg. Ik weet precies waarom dit gebeurd is zoals het gebeurd is. Ik weet ook precies wat mijn lessen hierin zijn. Ik had mezelf namelijk compleet in hem verloren. Dat is dus niet de bedoeling, het was niet goed voor ons beiden op die manier. Hij zat al niet lekker in zijn vel, door een aantal dingen. In plaats van hem omhoog te trekken, er uit te halen, iets wat ik normaal gesproken zo makkelijk kan bij de mensen om me heen, zelfs vreemden, zat ik heel snel daar beneden naast hem in de put. Ik ben geloof ik alleen de eerste 6 weken mezelf geweest. Daarna was ik mezelf kwijt, alleen voelde ik het wel maar ik kon het niet thuis brengen wat het was. Mijn humor, mijn sprankel, mijn energie, het werd allemaal opgeslokt leek het wel. En als ik terug kijk, zie ik het allemaal ontzettend duidelijk. Ik wist ook dat dit gewoon moest gebeuren.
        Door alle dingen waar ik nu inzicht in krijg, het lijkt wel alsof er een poort is open gezet, weet ik wat mij te doen staat. Ik moet eerst helemaal mezelf terug claimen, in mezelf gaan staan zeg maar. Ik ben dus maar gaan schrijven, iets dat ik graag doe. Daarin ga ik helemaal terug naar mijn prilste jeugd. En met alles wat ik schrijf, heel ik mezelf. Ik weet dat ik met mezelf heel gelukkig kan zijn. Met of zonder hem. Dat is het antwoord.
        Ik “voel” hem nog steeds, voel zijn stemmingen, zijn angst en onrust. Ik snap dat het voor hem allemaal heel moeilijk moet zijn. Veel moeilijker dan voor mij. Ik wéét bewust wat er gebeurt en stel me ervoor open. Hij heeft geen idee wat hem nu allemaal gebeurt, wat er allemaal door zijn hoofd raast, dat moet heel angstig zijn. Het is aan hem om er uit te halen wat hij moet weten en leren. Ik hoop dat hem dat lukt. Dat gun ik hem ook.
        Staan we allebei in onszelf, zijn we allebei los van elkaar volledig heel, dan zouden we weer samen kunnen komen zonder ons in elkaar te verliezen en zijn we samen meer dan de som der delen. Lukt dat niet, dan is dat nog niet erg. Kunnen we allebei los van elkaar toch het geluk vinden. Loopt er vast voor ons al ergens een soulmate te wachten waarmee we het geluk gaan vinden. We merken het uiteindelijk vanzelf wel.
        Dus je ziet, ik heb al echt heel veel geleerd in een paar weken. Ik heb een soort trilling binnen in me die maar aan de gang blijft. Alsof er een pompje aan staat. En af en toe heb ik zoiets van; pffff ja laat me nu maar heel even met rust hoor, laat het allemaal even bezinken, even rust. Maar het gaat maar door. Ik kan het wel hebben, het zal wel rustiger worden. Of niet, ook goed. En tussendoor, als ik even een vrij momentje vind in mijn best wel drukke leventje, dan schrijf ik, zonder echt na te denken, alleen terug denkend. En met elk woord dat er uit mijn vingers vloeit, word ik meer heel met mezelf en snap ik alles wat er tot nu toe in mijn leven gebeurd is beter. Met elk woord word ik sterker. Ik vind het prachtig en ben er erg dankbaar voor. Wat ik vorige keer zei kan ik met nog veel meer overtuiging zeggen, ik kom er wel.

        Like

         
  18. Janine Vroegop

    februari 18, 2014 at 9:07 pm

    Lieve Irma,
    Ik heb je net weer even gesproken onder de telefoon en het is gewoon duidelijk dat tweelingzielen door een diepgaand persoonlijk proces gaan los van elkaar tenzij ze er allebei klaar voor zijn! Ik voel doordat ik ga scheiden van mijn man en echt op mijn eigen benen ga staan een diepgaand transformatie proces doormaak ik voel mij heel erg verbonden met mijn ziel of kosmische energie waardoor ik heel veel vertrouwen heb gekregen. Het enigste dat je hoeft te doen is je hart volgen en de rest volgt vanzelf zo simpel is het en natuurlijk blijven vertrouwen… ook al is het nog niet zichtbaar het gene dat je het diepste van binnen droomt bestaat nu al en dan zal het niet lang meer duren voor dat het zichtbaar wordt in de aardse werkelijkheid! Ook al zie je je tweelingziel nooit meer in je hart ben je altijd met elkaar verbonden en als je dan met vertrouwen in je hart gaat zitten ben je thuis en dat is het enigste wat telt. Irma ik begrijp helemaal wat je bedoeld!! Heel veel liefs Janine

    Like

     
  19. Sandra van den Brand

    juni 28, 2014 at 8:54 am

    Hoi Irma, prachtig hoor. Het beschrijft precies het proces zoals ik het ben gaan voelen en gaan zien. Voor mij was het heel lastig na de ontmoeting met mijn tweelingziel om van het “romantische” plaatje af te komen. Ik vond het net een uitgehongerde kat een biefstuk voor houden. Maar inmiddels ben ik 2 jaar verder, zonder contact met mijn tweelingziel, en ben ik eindelijk zover dat ik zijn proces kan loslaten, kan respecteren dat hij andere keuzes maakt en dat ik mij kan richten op de dingen die voor mij belangrijk zijn om gelukkig te worden met mijzelf. Ik zal niet zeggen dat hij mijn innerlijke drijfveer niet is hoor, ik hoop toch dat we beiden met onszelf aan de gang gaan en dat mijn liefde hem onbewust ook naar een hoger plan tilt. Maar dat dit een individueel proces is en dat het gaan om zelfheling dat is mij wel duidelijk. Dit voel ik tot iedere vezel in mijn lichaam. En dat proefde ik ook uit jou artikel. Dank je wel.

    Like

     
  20. g2-26e320bce94bb036101617f0d421034f

    juni 12, 2016 at 9:44 pm

    Bedankt voor je duidelijke uitleg Irma.
    Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt als Ria en ben ervan overtuigd dat ik mijn twinsoul had gevonden. Ik had geen relatie met deze man, maar wel een onvoorstelbare band die ik niet kon verklaren.
    Mijn ‘probleem’ is alleen dat we ondanks heftige aanvaringen elkaar niet los kunnen/willen laten.
    Ik ben erdoor in een depressie geraakt waar ik nu lamgzaamaan uitkruip.
    Ook ik heb gegoogled en kwam zoveel tegenstrijdigheden tegen, ik werd er verdrietig van!!
    Ik besef me nu wel dat ik hem beter kan loslaten en voor mezelf moet zorgen. Hij is absoluut een runner en ik heb niet meer de energie om te volgen.
    Net als Ria word ik om de oren geslagen met allerhande inzichten en het is me in rap tempo duidelijk geworden waarom ik dit mee heb gemaakt en de lessen die ik eruit heb geleerd. Soms is het nog wel intens pijnlijk maar ik weet wel dat ook ík in staat ben om dit te verwerken.
    Jouw artikel is daarbij een enorme steun in de rug.
    Dankjewel!

    Like

     

Reageer maar: what's on your mind?