Ga in gesprek met jezelf- ARTIKEL

Dagelijks hoor ik uitspraken aan als ‘hij geeft me het gevoel dat ik alles verkeerd doe’,  of ‘zij wijst mij telkens af’ of  ‘ik voel me door hem/haar misbruikt’.

Het zijn allemaal uitspraken die wijzen op gevoelens van afwijzing van en naar jezelf, die meestal ergens diep in jezelf verstopt liggen zodat je ze niet ziet. Maar het kan ook zijn dat je je er wel enigszins van bewust bent, maar dat je het zelf niet wilt zien en het gemakkelijker vindt om een ander daarvoor verantwoordelijk te stellen. Alles mag, want niets menselijks is ons vreemd toch?

Wanneer je echter last gaat krijgen van dit soort ‘gevoelens’ en situaties, is het wellicht handig dat je gaat kijken naar deze mechanismen, want daarmee kun je ze dus oplossen en zul je je een stuk vrijer en gelukkiger voelen; in harmonie gaan leven met jezelf, zonder het belangrijk te vinden wat de buitenwereld daarvan vindt of daarmee doet.  Bijkomend voordeel is, dat je de ander daarmee  terug‘spiegelt’ door een voorbeeld te zijn vanuit  je eigen ‘kracht’. Ongeacht de reactie daarop van de ander -want dat doet er niet toe, ieder heeft recht op zijn eigen tempo van inzichten krijgen-  blijf jij in ieder geval rechtop staan in de energetische storm die nu overal woedt en nog zal toenemen. En we hebben uiteindelijk alleen maar verantwoordelijkheid voor onszelf, vanuit het principe ‘je komt alleen hier naar toe en je gaat ook alleen weer weg van hier’. In de tijd die daartussen ligt, ontmoet je anderen waar je veel van kunt en zult leren en vice versa. In welk tempo en voor welke periode, is aan jou.

Het gevoel van afwijzing kan dus altijd alleen maar van buitenaf een ‘bevestiging’ zijn op iets wat je van binnen ook voelt. Anders zou het niet ‘binnen komen’ bij jou.

Een gemakkelijk en gechargeeerd voorbeeld: als iemand tegen mij zegt dat ik een lelijke chinees ben vanwege mijn rare zwarte haar en mijn wat scheefstaande ogen, zou ik achterom kijken om te zien of er iemand achter me staat waar die opmerking voor bedoeld zou kunnen zijn. Ik herken namelijk mijzelf daar niet in, het resoneert niet, dus ik ervaar het als ‘niet aan mij geadresseerd’.  Wanneer er niemand achter me staat, zou ik lachen en zeggen: ‘sorry, bedoel je mij of wil je iets kwijt wat je dwars zit?’  

Maar, als ik me kwetsbaar voel in mijn ‘gevoeligheid’ en mijn ‘anders-zijn’ en iemand maakt daar dan een opmerking over of erger, wijst mij openlijk af om die reden door bijvoorbeeld te zeggen dat ik niet spoor, ook nooit gedaan heb en vraagt of ik mij weleens heb afgevraagd waarom ik me zo anders en alleen voel’  komt dat regelrecht binnen.  Omdat dat dan een in mijzelf nog niet geaccepteerd deel is. De afwijzing van mezelf wordt daardoor nog erger, omdat het een ander ‘ook’ opvalt. Dat is dan heel pijnlijk, maar eigenlijk is het bedoeld als een ‘trigger’. (Een trigger is iets waar je opmerkzaam op wordt gemaakt door een ander, feitelijk dus een ‘kadootje’). Het gunstige gevolg kan namelijk zijn dat je jezelf gaat onderkennen en dus vanuit ‘boosheid’ (assertiviteit) reageert. Dan ga je eindelijk voor jezelf staan en jezelf zien zoals je bent, gevolgd door accepatie en aanvaarding.  Wanneer dat proces zich gaat doorzetten, kom je langzamerhand terecht in zelfvertrouwen en dit resulteert uiteindelijk in ‘zelfliefde’. Een zeer gezonde uitkomst, want je kunt evenredig veel van een ander houden zoals je van jezelf houdt. Onvoorwaardelijke liefde voor een ander, die mag zijn wie die is, met alles erop en eraan, komt altijd voort uit onvoorwaardelijke liefde voor jezelf. Manipulatie krijgt dan geen kans, want dat heeft in onvoorwaardelijkheid geen levensvatbaarheid. Verantwoordelijkheid voor hoe jij je voelt kun je dus nooit bij een ander leggen. Die ligt volledig bij jezelf, dus daar is werk aan de winkel, en niet bij de ander. Jij kunt alleen jouw eigen geluk zoeken en vinden!

Dat zijn de processen die momenteel overal gaande zijn en waar we naar toe moeten gaan, opdat er een nieuwe wereld wordt gecreëerd; een nieuwe wereld zoals deze ooit bedoeld was. En het gaat nu in een razend tempo! Een cyclus van 26.000 jaar is afgesloten en de poorten naar ‘het nieuwe’ zijn geopend.  Voel je het?

Maar zolang we blijven ‘projecteren’ op anderen omdat we ons mooie, individuele, pure  ‘zelf’ niet (durven) zien, zullen we mensen tegenkomen die ons helpen en net zo lang zullen triggeren totdat die ‘blinde vlek’ zich oplost tot een illusie. Een zelfbeeld dat gecreëerd is door het aardse ego, door aardse ervaringen gedurende ons hele leven is dan geen realiteit meer en dat mag nu echt als een te zwaar belaste rugzak worden afgelegd. De nieuwe poorten zijn smal als het oog van de naald en daar kun je zelf doorheen, maar rugzakken uit het verleden ‘are not allowed’.

Een goed voorbeeld doet goed volgen en het zal zeker helpen om de komende gebeurtenissen die nu aanstaande zijn zo gemakkelijk mogelijk te doorleven. Stap uit je comfortzone, ga in gesprek met jezelf en ontdek de rijke schatkamer waarvan je altijd meende er geen sleutel van te hebben. Dan vind je eindelijk datgene waar we altijd zo naar op zoek zijn geweest: het pure geluk…!

© Irma Schiffers  – 24 februari 2014

Alle artikelen mogen in zijn geheel worden overgenomen, mits voorzien van bronvermelding.

 (Lees ook dit gerelateerde bericht:  ´blijf nu vooral bij jezelf´ en Waar is mijn kompas?