Yanis Varoufakis: geheimhouding en onnozele pers slecht voor EU

ENG

 

Terwijl ik bezig ben met de vertaling en ondertiteling van een video voor een nieuw artikel, komt er een in het oog springende mail binnen. Van Yanis Varoufakis, de Griekse minister van Financiën. Zo ook ik alsmaar probeer de waarheid te brengen die we uit de mainstream media en van de politiek in het geheel niet meer kunnen verwachten, zo schrijft ook deze Griekse minister een artikel op zijn blog dat laat zien dat de waarheid continu geweld wordt aangedaan.

Ik meende daarom even dat hele artikel tussendoor te moeten vertalen en wil het dan ook bij deze onder de aandacht brengen. Met de hoop dat het nu voor eens en voor altijd afgelopen is met de leugens en de (soms ook regelrechte oorlogs-) propaganda. We zijn geen achterlijke schapen en wanneer deze media nu weer eens proberen een professor in de economie tot een zwart schaap te maken, wordt het hoog tijd dat we de èchte wolf in schaapskleren eindelijk eens gaan herkennen.

Zie hier de vertaling van het artikel van zondag van Yanis Varoufakis:

De waarheid over Riga

Het was 24 april. De vergadering met de Eurogroep die die dag plaatsvond in Latvia was zeer belangrijk voor Griekenland. Het was de laatste Eurogroep-veradering voorafgaand aan de deadline (30 april 2015) waarover we collectief een afspraak hadden gemaakt (in de Eurogroep-vergadering van 20 februari jl.) voor een overeenkomst over de serie hervormingen die Griekenland zou implementeren om tijdig de impasse te verbreken met onze schuldeisers.

Tijdens die Eurogroep-vergadering, die eindigde in een verschil van mening, begon de media informatie te rapporteren die was ‘gelekt’ uit die vergadering, en kreeg de wereld een absurde valse kijk op datgene wat daarbinnen gezegd was. Gerespecteerde journalisten en eerbiedwaardige media rapporteerden leugens en insinuaties over wat zowel mijn collega’s zogenaamd tegen mij zouden hebben gezegd, als over ook mijn vermeende reacties en mijn presentatie over de Griekse positie.

De dagen en weken die volgden werden gedomineerd door deze valse verhalen, waarvan bijna iedereen (ondanks mijn standvastige, rustige, ontkenningen) veronderstelde dat het nauwkeurige verslaggeving moest zijn.

Het publiek, achter de muur van desinformatie, raakte ervan overtuigd dat, gedurende de Riga Eurogroep-vergadering op 24 april, mijn collega ministers mij beledigende namen gaven (“tijdsverpiller”, “gokker”, “amateur” etc. waren sommige van die gerapporteerde beledigingen) dat ik mijn geduld verloor en dat, als resultaat, mijn Premier mij later “buitenspel” zette bij de onderhandelingen. (Er werd zelfs gezegd dat ik niet bij de volgende Eurogroep-vergadering aanwezig zou zijn, of dat ik zou worden “begeleid” door een andere ministeriële collega).

Uiteraard is niets van het bovenstaande waar, zelfs tot in de verste verten niet.

• Mijn collega-ministers hebben mij nooit op een andere manier benaderd, anders dan collegiaal, beleefd en in respectvolle bewoordingen.
• Ik heb mijn geduld niet verloren tijdens die vergadering of op welk ander moment dan ook.
• Ik ga door met de onderhandelingen met mijn collega-ministers van financiën om de Griekse zijde te vertegenwoordigen tijdens de Eurogroep.

Toen kwam er een verhaal in de New York Times Magazine, dat de mogelijkheid opperde van een opname van die Eurogroep-vergadering. Plotseling begonnen de journalisten en de nieuwsmedia die de leugens en de beledigingen hadden gepropageerd over de Eurogroep-vergadering van 24 april, hun tactiek te wijzigen. Zonder een vleugje van een verontschuldiging voor de stortvloed van onwaarheden die ze wekenlang over mij hadden verkondigd, begonnen ze me nu af te schilderen als een ‘parodie’ die de vertrouwelijkheid van de Eurogroep had ‘verraden’.

Vanmorgen ging ik voor een opname naar de Andrew Marr TV-show (BBC1) over dit onderwerp. Ik greep deze kans aan om de waarheid recht te doen alsook in geschrifte hier, op mijn vertrouwde blog. Dus hier gaan we:

Zoals ik zei tegen Andrew Marr, bij het ontbreken van notulen, neem ik vaak mijn interventies en reacties op, op mijn mobiele telefoon, vooral als ik ze ad lib. nodig heb. Het doel is vanzelfsprekend om zo in staat te zijn om mijn exacte formulering te kunnen doorgeven, dienovereenkomstig mijn premier, het kabinet, parlement etc. te informeren over wat ik precies heb gezegd. Ik deed hetzelfde in de Riga Eurogroep vergadering en heb, daarna terug in Athene, de opnamen gebruikt om te werken aan een kort verslag voor mijn collega’s.

In de daarop volgende dagen en weken, stond ik stevig tegenover de stortvloed aan leugens die wekenlang als uit een ongecontroleerd riool stroomden. Ik zag af van alle provocatie en weigerde om ook maar iets van wat er gezegd was in de vergadering bekend te maken – zelfs niet om de tekst openbaar te maken van mijn eigen speeches (laat staan de opname).

Tot mijn lasteraars heb ik dit te zeggen: U heeft tijdens of na een van mijn bijeenkomsten geen ‘lek’ van mij gehad. Inderdaad, niemand heeft de vertrouwelijkheid van deze bijeenkomsten meer dan ik gerespecteerd – zelfs tijdens de dagen en weken waarin ik werd geprovoceerd door valse, persoonlijke aanvallen van de media met betrekking tot die vergaderingen.

Voor mijn mede-Europeanen voeg ik dit toe: Misschien is het tijd dat we een beetje meer sceptisch staan tegenover de journalistiek waar we als burgers op moeten vertrouwen. En misschien moeten we een vraagteken plaatsen bij Europese instellingen waarin besluiten van monumentaal belang worden gemaakt, namens de Europese burgers, maar waar geen notulen worden gemaakt, noch gepubliceerd.

Geheimhouding en een onnozele pers betekenen niet veel goeds voor de Europese democratie.

Yanis Varoufakis.

Artikel en vertaling: Irma Schiffers

Alle artikelen op deze site worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ en mogen gerepubliceerd worden, mits voorzien van bronvermelding.