De Tarot, waarzeggerij of leidraad?

English version Thanks to Angave

Zoals beloofd in het vorige –astrologische- artikel kom ik dit keer met een artikel over de Tarotkaarten, die overigens vaak een perfecte aanvulling zijn op de planeetstanden en de astrologische duiding. Bij velen leeft het idee van het ‘werken met Tarotkaarten’ dat het een vorm van waarzeggerij is, temeer omdat we dit vaak op de kermis tegen kwamen en er onverantwoordelijke toekomstvoorspellingen werden gedaan.

Maar niets is minder waar. Eenmaal serieus ‘gebruikt’ symboliseren deze kaarten ons hele menselijke potentieel, een rijke schakering aan situaties en gemoedstoestanden welke we stuk voor stuk tegenkomen in ons leven zonder enige uitzondering. De volgorde van deze 78 kaarten komt op willekeurige tijdstippen in ons leven tevoorschijn, afhankelijk van waar je je op dat moment op je levenspad bevindt.

Als je daar dan bij optelt dat wij allemaal in staat zijn om onze eigen situatie te (h)erkennen en te doorgronden, gebaseerd op onze eigen dagelijkse keuzes en deze ook bij te kunnen sturen, dan is het werken met de kaarten niets meer of minder dan het concentreren op je eigen ‘wetende’ onderbewuste, dat je kunt raadplegen door de ‘mind’ even uit te schakelen. Onze handen pakken dan ‘onbewust’ de juiste kaarten die ons helpen de antwoorden in één moment naar boven te halen zonder tussenkomst van onze rationele ‘mind’.

Die concentratie is een soort lichte trance waarin je ‘blind’ zonder nadenken de juiste kaarten pakt. De kunst is dan het ‘duiden’ ervan, een beetje met behulp van die ‘mind’ (de kennis), maar vooral ook van de intuïtie want geen mens is hetzelfde en ook geen situatie of levenservaring is gelijk. Je zult dus moeten ‘voelen’ wat de kaarten jou in jouw situatie vertellen. En hier is dan het antwoord op de vraag: waarzeggerij of leidraad. Dat laatste dus!

Zelf gebruik ik de kaarten maar heel af en toe voor mezelf, maar ook alleen dán als ik echt in een situatie rond draai en het antwoord door veel gepieker, dus door tussenkomst van mijn hoofd (ego) niet kan vinden, of horen. Meestal raadpleeg ik ze desgevraagd voor de situatie van een ander, waarmee ik heel snel een overzicht krijg van de situatie en de blokkades waardoor iemand niet verder komt. En vooral hoe een en ander zal gaan uitpakken als men de situatie zelf niet verandert, alsook hoe men de situatie wel kan veranderen in de gewenste richting.

Al liggen de kaarten met een summiere lijn naar de toekomst nog zo beroerd, het is alleen maar informatief want juist dan krijgen we door dit inzicht direct de kans om de uitkomst bij te sturen door een ander pad in te slaan of een andere actie te gaan ondernemen. Denk hierbij maar eens aan de uitdrukking: ‘zo liggen de kaarten nu geschud’. Wanneer je een andere stap gaat zetten, liggen de kaarten in werkelijkheid ook meteen anders. De enige voorwaarde om dit inzicht te krijgen in je huidige realiteit, is concentratie op je vraag zonder dat je in je hoofd het antwoord al meent te kennen. Dan laat je alleen je intuïtie (onderbewuste) aan het woord en daar liggen echt álle antwoorden! In je diepere (hogere) zelf…

Ik heb zojuist even een ‘keltisch kruis’ gelegd voor de algemene energie die nu speelt voor iedereen. Een beetje vergelijkbaar met mundane astrologie, datgene wat wereldwijd voelbaar is. Het keltisch kruis wordt gevormd door 10 kaarten die elk op een van tevoren afgesproken positie liggen. Dat is dus ook van belang, waar ligt welke kaart en op welke positie. Je zou kunnen zeggen dat die 10 posities tien vragen voorstellen.

Positie 1: wat speelt er nu, wat is de basis van de situatie?
Positie 2: wat is van invloed op die huidige situatie? Hoe werkt het samen?
Positie 3: wat ligt er aan de basis van deze vraag of situatie? Hoe is deze ontstaan?
Positie 4: wat is er recentelijk gebeurd? Wat is er onlangs in beweging gezet?
Positie 5: wat speelt er nu in het heden? Wat is er nu aan de gang?
Positie 6: wat gaat er zéér binnenkort gebeuren? Wat is het a.s. gevolg hiervan?
Positie 7: hoe sta je zelf in de situatie? Hoe bekijk je deze situatie? Hoe voel je je?
Positie 8: hoe staat de omgeving in de situatie? Wat is de externe invloed op jou?
Positie 9: wat hoop je dat je gaat bereiken, of waar ben je bang voor?
Positie 10: wat is de uitkomst, de toekomst, op basis van je handelingen in het nu?

Hierbij is het dus belangrijk dat je beseft dat die laatste kaart laat zien hoe een en ander zal verlopen wanneer je het pad wat hier geschetst is blijft volgen. Dat kan dus veranderen wanneer je andere stappen gaat zetten dan degene die je nu zet. Niets ligt vast, behalve dat wij dagelijks met onze gedachten, ideeën, gevoelens, etc onze toekomst van morgen creëren. Wat de kaarten doen, is je bewust laten worden van hetgeen je zelf aan het creëren bent. Weinig hocus pocus, toch?

Dit is het keltisch kruis wat ik legde als antwoord op de vraag: wat speelt er momenteel qua energie (onder verwijzing naar mijn vorige twee artikelen: Surfen op de kosmische golven van april en ‘Waarheid, de energieën van april’)
Tot mijn verrassing sluiten deze kaarten perfect aan bij die artikelen; ze zijn een bevestiging van wat er zoal gaande is in de wereld en hetgeen nu dus bij jou kan spelen.

De hele legging laat mij ten eerste zien dat er zes van de tien kaarten uit de grote arcana liggen. Dit wil zeggen dat het grote -karmische- invloeden zijn die hier spelen. Geen ‘alledaagse’ of triviale zaken, maar een proces dat grote impact heeft op ons en de samenleving. Dat stemt dus ook alweer overeen met de astrologische stand van de ‘Cardinal grand cross’ en de eclipsen (zie vorige artikel) en we hebben hier te maken met een heuse ‘transformatie’. De uitkomst ziet er goed uit wanneer we zaken durven loslaten die ons niet meer dienen. Ik ga nu even in op de diverse kaarten in deze legging en hun positie.

Op positie 1 (wat speelt er nu) de Toren. Dit is zeker een pluto/uranus kaart, hoe grappig nu juist dat vierkant actief is deze dagen. De toren (pluto-activiteit) trekt de boel vaak onderuit en de bliksemschichten op de kaart (uranus) maken dat het plotseling gebeurt. Het is de kaart van de plotselinge veranderingen, het onderuit halen van de vertrouwde fundamenten. De kaart die erop ligt (positie 2) zegt iets over de invloed die meespeelt. Ook bijzonder, want dit is een echte  ‘steenbok’ kaart: de keizer. Waarden en normen, wetten, regels en structuren. Pluto (Toren) staat in steenbok (keizer) dus je kunt zelf zien wat er onderuit gaat. Zeker in relatie tot de andere kaarten, wil dit zeggen dat het ‘hoofd’ overgenomen wil worden door het hart (zie de de andere kaarten op de andere posities).  Hier kunnen dus onverwachte gebeurtenissen plaatsvinden in het heden die te maken hebben met ‘autoriteiten’, regels, oude waarden en normen die onze verouderde structuur willen veranderen. Of zelfs plotseling omver werpen. Dit zal ook  de tendens zijn voor de komende periode.

Op positie 3 de pentakels vier (uit de kleine arcana). Deze kaart ligt op de positie van de basis van deze ‘vraag’. Wat speelde er waardoor deze situatie zich nu op deze wijze manifesteert. We hielden/houden teveel vast aan materie, aan zekerheid en bezit. Of dat nu van geld, werk, relaties of andere materie is, de angst om het los te laten is op deze kaart zichtbaar. We zien een soort ‘vrek’ die zich vastklampt aan de ‘munten’, de zekerheid. Verandering is blijkbaar nodig en deze zal dus plotseling op bepaalde vlakken, (of alle) tot een einde komen.

Op positie 4 zien we de bekers acht. Positie 4 staat voor het recente verleden. Velen van ons zullen, zoals je kunt zien aan de figuur op de kaart, besloten hebben iets achter ons te laten. De bekers staan voor gevoel, je ziet een ‘gapend’ gat in de bovenste rij bekers, dus er was een gemis. De maan (hoe toevallig met die recente ‘eclips’) laat zien dat we op zoek gaan naar onze diepere vervulling; de bergen voor ons laten zien dat we nog niet precies weten wat daarachter ligt, maar wel dat we hebben besloten de situatie achter ons te laten. Een vertrek. Dit kan een verhuizing zijn, vertrek uit een relatie, werk, omgeving, familie etc. Velen van ons zullen dit ook herkennen. Het kan ook een gedachte zijn die recentelijk is gaan spelen. Hoe dan ook, het duidt op het inslaan van een nieuwe weg.

Positie 5, het heden. Daar zien we ‘de dood’. Zelf vind ik dit een hele mooie kaart omdat deze absoluut een ‘transformatie’ inhoudt. Een situatie die totaal zal veranderen waardoor het oude niet meer zal terugkeren. Vergelijkbaar met de rups die tot vlinder wordt en uit zal vliegen, dansend op de zonnestralen. Het kan zeker ook een fysieke dood betekenen, en daar hebben velen van ons in de omgeving ook mee te maken. Tenslotte is dat ook een transformatie waarbij de oude situatie niet meer bestaat. Maar meestal betekent het een transformatie die een nieuw leven laat ontstaan. Dat speelt dus in het heden.

Op positie 6, dit is de positie van de nabije toekomst, zien we de prachtige kaart ‘de zegewagen’. Deze kaart duidt aan dat de  ‘wagen’ op weg gaat naar zelfgekozen paden. Een nieuwe toekomst, die met innerlijke kracht tegemoet getreden wordt. Zelfstandig zijn, autonomie, zegt deze kaart. De witte en de zwarte sfinx staan voor Yin en Yang, dus balans en de figuur op de kaart trekt aan de teugels, zit aan het stuur. Zelfbewust gaat hij op pad en de gang daar naar toe is al ingezet. We kunnen dus door de transformatie binnenkort op zoek gaan naar ons eigen nieuwe leven, terwijl je zelf het stuur hanteert en dus de richting bepaalt. Vrijheid en vernieuwing! Waar die vernieuwing toe leidt kunnen we zien op de volgende kaarten.

De bekers vijf ligt op positie 7. Positie 7 staat voor jouw innerlijk, hoe sta je in de situatie? Hoe kijk je zelf naar deze situatie?  We zien een figuur in een zwarte (rouw-)cape, kijkend naar links, dus naar het verleden. De bekers staan voor gevoelens en emoties, en we zien dat er drie bekers zijn omgevallen in dat verleden. Hij treurt/rouwt om wat er verloren is, dus het kan zijn dat je nog wat moeite hebt met loslaten van dat verleden. De kaart zegt ook, kijk zelf maar, dat je wanneer je je omdraait naar de toekomst, twee bekers aantreft die fier overeind staan. Vervulling van nieuwe wensen en kansen. Het advies kan hier dus zijn dat je weliswaar over je verleden kunt nadenken, maar dat het constructiever is om je toe te leggen op wat er voor je klaar staat in de toekomst. Dat wacht echt op vervulling van je gevoel en dus je geluk. immers, zoals we hebben kunnen constateren; het oude voldoet niet meer.

Dan krijgen we positie 8, de positie van de omgeving. Wat gebeurt er in de omgeving dat van invloed kan zijn op de situatie? Daar zien we de bekers aas.  Azen staan voor een nieuwe start, een nieuw gevoel in dit geval (bekers is gevoel). Het uitstromen van gevoelens, het overstromen van de beker door het water, is meer en meer in de omgeving voelbaar. Er kunnen personen in je omgeving zijn die steeds meer met hun diepere gevoel in contact komen en dat kun je merken alsook kan dit je beïnvloeden. Er kan een nieuwe liefde in je omgeving zijn die gevoelens voor je heeft, maar ook kan er van een ‘hernieuwd’ gevoel in de personen uit je omgeving (familie, collega’s) ontstaan. Dat het collectief meer naar het gevoel gaat en minder naar het ‘hoofd’ (de keizer en de toren) is een feit. Dus ook deze kaart is zeer significant voor de energie die nu rondgaat.

Op positie 9 treffen we een kaart aan die iets  vertelt over wat we hopen of waar we bang voor zijn. In dit geval lijkt me het meest passende ‘de hoop’ want er ligt een hele mooie optimistische kaart op deze positie: de dwaas.  De dwaas wil erop uit trekken, onbezorgd (zie de afgrond die voor hem ligt, maar hij heeft het volste vertrouwen dat hij daar niet in zal vallen) en zijn hart volgen. De knapzak wijst op ‘weinig fysieke ballast’ en zijn hoofd is naar de zon gericht. Hij ziet het leven zonnig in en ziet er geen gevaar in omdat hij overtuigd is van zijn innerlijke drijfveer, zijn intuïtie. De witte hond (waarom heb ik zelf toch altijd witte herders :-) ?) is zijn aardse begeleider, die voor de juiste ‘gronding’ staat. Een kleurrijke persoon die het leven neemt zoals het komt. Weliswaar de ‘dwaas’ genoemd maar diep van binnen ‘de wijze’ die weet dat zijn gevoel hem naar het ultieme geluk en de authenticiteit brengt. Dit is wat we willen bereiken en waar we op hopen.

Tenslotte komen we op de uitkomst, positie 10. Dit is een hele mooie toekomstkaart; de geliefden. Dit is de ultieme zielsverwantenkaart, de soulmates, de unieke connectie die we kunnen gaan vinden als we onszelf durven zijn en onze angsten uit het verleden (bekers 5) durven loslaten. Wanneer we de transformatie (toren, dood etc) goed doorstaan en onszelf durven zijn (de dwaas) kunnen we dit bereiken in deze tijd. Ook de astrologische standen laten ons zien dat het momenteel sterk om de juiste relaties en de juiste zielsconnecties draait. De ultieme connectie die de wereld zal helpen te transformeren naar verbondenheid in plaats van afgescheidenheid.  Hoe mooi dat dus deze kaart laat zien dat dit op ons ligt te wachten! Hoe we daar moeten komen, laat deze hele kaartlegging zien in dit keltische kruis.

Tot slot zal ik nog even vijf kaarten leggen met de vraag wat we zouden kunnen doen om deze lastige fase zo goed mogelijk door te komen en waar dat dan toe gaat leiden. Een soort ‘lijn der ontwikkeling’. Ik werk vaak op die intuïtieve manier en laat de kaarten opeenvolgend het verhaal vertellen. Ik trek de volgende vijf kaarten:

Hier zien we op een rij: de duivel, het rad van fortuin, de staven ridder, de hogepriesteres en de bekers twee.

In een nutshell betekent deze lijn als antwoord op de vraag hoe we het beste door deze fase heen kunnen gaan:

• Laat je angsten en je verleden, dat je gevangen hield los (de duivel)
• Kom tot inzichten dat alles wat wij doen door onszelf gecreëerd is en dat alles vergankelijk is. Dat het leven een eeuwigdurende cyclus is die altijd weer veranderingen van ons vraagt en dat oorzaak en gevolg één zijn. (Rad v fortuin)
• Ga over tot actie, laat deze vurige ridder zien. Doe het met passie en focus, onderzoek je doelen en ga ervoor (staven ridder)
• Laat je leiden door je intuïtie, want eigenlijk alles wat je wilt en wat bij je past weet je al in je onderbewuste al zie je dat nu wellicht nog niet. Deze hogepriesteres heeft de ‘Tora’ (betekent ‘geheim’) onder haar arm en onbewust heeft ze daar kennis van. Volg je intuïtie en je onderbewuste en je zult dáár komen waar jij moet zijn. Schouw naar binnen en ga voor de passie en je doelen.
• Zoek de connectie met ‘de ander’ die gebaseerd is op wederzijds respect en liefde. Deze bekers twee is eenzelfde soort kaart als ‘de geliefden’ maar deze is uit de kleine arcana. De aardse en alledaagse variant. Dit wordt bezegeld door de gevleugelde leeuw met de twee geslingerde slangen (de caduceus) die tot eenheid zijn gekomen.

Geniet van deze periode en vervolg je eigen weg. Een weg die bij je past en welke je tot volle bloei laat komen naar je eigen kern, gebruikmakend van je eigen unieke talenten!

Wil je zelf intuïtief met de kaarten gaan leren werken, dan kan ik je daarbij persoonlijk begeleiden met een cursus die je thuis en op je eigen tempo kunt volgen.
©Irma Schiffers 2014

Ik werk als zelfstandig coach/consulent/tarotist en ben te consulteren op mijn eigen lijn: 0909-0501 en niet langer bereikbaar via Antwoorden & inzichten (eveneens voor 0,90 cent per minuut)

Alle artikelen op deze website worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ en mogen in het geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding!

Dit artikel mag in het geheel worden overgenomen en gedeeld, mits voorzien van bronvermelding

 

Open brief aan de minister-president en de ministers

ENGLISH

Geachte minister-president en geachte ministers,

Regelmatig vraag ik me af of u zich kunt herinneren dat u ooit geboren werd uit uw vader en uw moeder die u gevoed hebben zodat u kon opgroeien tot de volwassene die u nu bent. En of u zich wellicht herinnert dat er een warm huis was, een bed en voeding om u de geborgenheid te schenken die een kind nodig heeft. En in latere instantie gaf datzelfde ´thuis´ u een mogelijkheid om te kunnen studeren. Waarschijnlijk hadden uw ouders de middelen beschikbaar om dat aan u te geven. Dat u over kennis beschikt waardoor u zich een vooraanstaande positie in de maatschappij hebt kunnen verwerven wil nog niet zeggen dat u uw innerlijke wijsheid, welke zetelt in het hart, ook ontwikkeld heeft. Zorgt u er wel dagelijks voor dat dit in balans blijft?

Kijkt u weleens met oprechte aandacht om u heen, naar de mensen die anders zijn en een ander bestaan leiden zodat u kunt constateren dat mensen prachtige individuen zijn, maar dat er heel veel onvrede en verdriet is in de samenleving die u meent te moeten leiden? En komt het weleens bij u op dat het om die reden de hoogste tijd is voor verandering in ons land?

Of kijkt u enkel naar Brussel en naar de Verenigde Staten omdat daar mensen aan het roer staan die zich slechts bezig houden met economische belangen en financieel gewin? En probeert u daar dan werkelijk een vriendschappelijke band mee te onderhouden zodat u uw eigen positie kunt handhaven? Ik vraag me regelmatig af of u met die gedachte prettig in slaap valt.

Bent u zich er weleens van bewust, dat uw focus op het buitenland u blind maakt voor alles wat er achter u en om u heen gebeurt omdat u alleen met uw aardse ogen de wereld ziet? Terwijl, wanneer u vanuit uw hart en uw intuìtie ‘kijkt’ álles kunt waarnemen, zelfs datgene wat zich aan uw zicht onttrekt? U heeft dit als kind ooit geweten, in die fase waarin alles er voor u was: een thuis om bescherming en geborgenheid in te ervaren. Is dat niet een basisrecht van ons allemaal?

Stelt u zich eens voor dat u datzelfde thuis nu kwijt raakt en dagelijks, zoals vele honderdduizenden, in angst en onzekerheid moet leven. Terwijl wij allen weten dat de aarde en alle bestaansmiddelen gemeengoed is van alle levende wezens. Waarom staat u nog steeds dagelijks toe dat er mensen zijn die menen dat tot hun eigen bezit te moeten maken, zonder dit te hoeven delen? Zijn deze mensen werkelijk uw steun waard?

Het woord ´revolutie´ impliceert zeker niet altijd geweld, ook al laat de doctrine in onze geschiedenisboeken ons anders geloven. Daar hoeft u dus geen angst voor te hebben, en u bent daar met uw geleerde kennis goed van op de hoogte. Een revolutie kan zeer vreedzaam gaan en zeker wanneer u deze zelf initieert. Wij zullen u er dankbaar voor zijn. Is het angst voor de verandering? Angst om op hetzelfde welvaarts-bestaansniveau te leven als ieder ander, omdat we allemaal even veel rechten hebben en evenveel waard zijn als humaan wezen? Of bent u dat inzicht wellicht kwijt geraakt toen u op de Haagse zetel plaatsnam en steeg u die dag boven de mensheid uit.

Tijdens de kroning van onze koning hebben we u de hand zien opsteken terwijl velen van u de tekst prononceerde: ´Zo waarlijk helpe mij God almachtig´, terwijl de andere leden plechtig ´Dat beloof ik´ uitspraken.

Daarbij vraag ik me het volgende af. Durft u zichzelf in de spiegel aan te kijken en namens diezelfde God waarin u gelooft te beweren dat deze Almachtige u zal helpen om armoede onder diegenen te zaaien die u verkozen hebben om hen politiek te leiden en hun vertrouwen dag na dag te beschamen? Bent u er echt van overtuigd dat uw God u bijstaat om mensen uit hun huizen te drijven, kinderen zonder voedsel naar school te laten gaan, en velen in angst te laten leven voor deurwaarders die hen bedreigen in hun dagelijkse zekerheid, terwijl er geen werkgelegenheid is?

Gelooft u werkelijk dat uw God het toestaat dat er voedselbanken uit de grond rijzen als paddenstoelen terwijl Hij de aarde aan ons allemaal heeft geschonken als een bron van voedsel, medicatie en ruilmiddelen?

Een goed voorbeeld doet goed volgen. Wanneer u in uw tomeloze ambitie om Nederland op de kaart te zetten in de wereld een groot succes wilt bereiken, hoeft u slechts een voorbeeld te worden van hoe een samenleving kan functioneren door het hart erin terug te brengen. Een samenleving die de term ‘SAMEN’-leving recht doet.

U weet ongetwijfeld, wanneer u echt in deze God gelooft dat je zult oogsten wat je zaait. Ik wens u vanuit heel mijn hart veel succes bij de oogst!

 

©Irma Schiffers

Deze brief mag in zijn geheel overgenomen worden en verspreid, mits voorzien van bronvermelding

Zie ook dit gerelateerde artikel:  Politiek – (Wat) gaan we stemmen?

Dit bericht is op 7 april 2014 overgenomen door Gewoon-nieuws en door Bovendien.com

 

HSP: Highly Sensitive Pets (NL)

EN

Ja, ik begeef me op glad en ‘dun’ ijs als ik de afkorting HSP op deze manier vertaal. Daar ben ik me van bewust maar als niemand dat ‘ijs’ durft te betreden, zullen we nooit weten of het betreedbaar en stevig is. Dus ik doe het toch maar.

We kennen gelukkig onderhand het fenomeen HSP (hoogsenstitief persoon) allemaal wel, zeker als je een vaste bezoeker van deze site bent. Maar voor mij staat het ook altijd voor Highly Sensitive Pets, want ik heb er hier een aantal rondlopen. En ik ben er in mijn leven achter gekomen dat de dieren die je bij je hebt voor een periode in je leven, ook echt bij die fase in je leven aansluiten. Als ik vroeger katten en honden had, kan ik terugkijkend zeggen dat ze een hele andere rol in mijn leven speelden dan tegenwoordig. Ik ben altijd een enorme dierenliefhebber geweest, maar vroeger had ik katten die gewoon gezellig je leven met je mee vierden, maar ook vaak op zichzelf waren en veel buitenshuis, zodat je ze niet altijd zag. Tegenwoordig, durf ik vanaf dat gladde ijs te roepen, heb ik katten die mij spiegelen, dingen leren, dingen zien die anderen niet zien, dingen ‘laten’ zien in mijn gedrag en op alle vlakken zogeheten ‘multidimensionaal’ aanwezig zijn.

Ik zou kunnen vragen wie nou eigenlijk de telepatische gave heeft ontwikkeld om met ze te kunnen communiceren, maar dat antwoord is duidelijk. Ik natuurlijk! Zij konden het al door eeuwen heen, maar soms voel ik me een beetje schuldig dat ik mijn vroegere ‘Mickey, Misty, Andra, Okkie, etc. niet heb kunnen verstaan. Met dat schuldgevoel heb ik mogen afrekenen, want dat is nou precies wat uit de hedendaagse rugzak mag bij iedereen. Want wat je niet weet, kun je niet herkennen dus ook niet in je realiteit zetten. Het waren lessen, geen fouten, die bestaan niet. En als je je daar nu bewust van bent, heb je ze geleerd en zul je het, als het goed is, niet meer zo doen.

Dieren staan zo dicht bij de natuur dat ze hun zuivere intuïtie volledig intact hebben weten te bewaren, in tegenstelling tot de mensheid en ze leven daar ook naar. Wij mensen noemen het instinct, maar ik wens het intuïtie te noemen, want instinct klinkt zo dierlijk. Natuurlijk hebben we het hier ook over dieren, maar ik heb geleerd dat dieren niet inferieur zijn aan mensen, en mensen dus automatisch niet superieur. Die laatste kwalificatie dicht ik eerder aan mijn katten toe omdat zij mijn ‘Zen-meesters’ zijn.
Katten zijn ultieme ‘meesters’ in mediteren, trance (healen), geduld, zelfexpressie, laten zien wat ze wel en niet willen (en het dan ook echt niet willen) en daarmee zijn ze een spiegel voor hun ‘mens’. Als je dat wilt zien tenminste.

Woody

Ik heb een kat, Woody, die ik twee maal daags moet spuiten met insuline, omdat hij na een pancreatitis (alvleesklierontsteking) suikerziekte heeft. Hij weet zelf precies wanneer hij water nodig heeft, door zelf aan de kraan te gaan hangen en deze open te doen. Ook komt hij mij storen bij de computer als het tijd is voor zijn prikje, of als ik het sein daarvoor op mijn mobieltje niet gehoord heb. Ook komt hij op mijn toetsenbord, of desnoods op mijn bedkussen zitten en staart mij aan terwijl hij zegt: Ik moet eten, joh!

Mijn kat Roxy die als enige buiten komt, was eens een nacht weg. Ik was in paniek, want hij slaapt altijd bij mij boven. Ik maakte mezelf wijs dat hij een ongeluk had gehad of ziek was geworden, misschien wel gestolen (ik heb Maine Coons en andere ‘Aristocats’) en kon niet meer slapen. Eigenlijk eerder huilen. Ineens hoorde ik hem zeggen: ‘ik ben opgesloten in een schuur, en ik baal net zo als jij, maar ik kom zodra ik kan. Nu ga ik slapen, doe jij dat ook maar, want morgenochtend meld ik me. Ik heb wel honger, maar ik red me goed’.

Roxy

Ik geloofde er niets van want mijn ‘ego’ was aan het werk. Mijn verstand zei dat het natuurlijk niet goed gegaan was en dat ik hem misschien wel nooit meer zou zien. Die hele nacht lag ik wakker. Mijn lijntje met de andere wereld, wat normaal zo open staat mede door mijn werk, gaf ook nog wat beelden door van een schuur en een geruststellend schouderklop-gevoel met een intense liefde; ‘het komt goed, we nemen hem niet weg’.   Mijn ego bleef echter zeggen dat ik in de steek gelaten was en dat dit misschien wel mijn eigen schuld was… Toen ik een klok kreeg te zien voor mijn geestesoog die op 9 uur stond, draaide ik me gefrustreerd nog eens extra om in mijn bed. Wat een nacht!
Die ochtend om klokslag negen uur stond mijn mannetje voor mijn slaapkamerraam en kwam  hardop pratend een knuffel brengen om daarna zijn eten aan te vallen. Ik hoorde even later terug dat hij in een schuur van de buren, twee deuren verderop per ongeluk opgesloten had gezeten. Toen ze naar hun werk gingen om 9 uur sprong hij eruit.

‘Moeder’ Yinta, 2004 – 2014

Ik kan een boek vullen met dit soort gebeurtenissen! De ene nog ongeloofwaardiger dan de andere. Tegenwoordig geloof ik alles wat ze zeggen, zelfs meestal wat ze mankeren (zoals kiespijn) en wanneer ze naar de dierenarts moeten. Het klopt altijd… Ik heb het geluk dat ik met dierenartsen te maken heb die mij serieus nemen hierin. Dat duurde wel een paar jaar en begrijpelijk, want je wilt niet weten hoe lang ik erover gedaan heb om mezelf en dus mijn dieren hierin serieus te nemen.

Ik heb klanten aan de telefoon gehad met dierenvragen. Als ik ze vertel hoe het werkt met en bij hun dier, beginnen ze soms nerveus te lachen. Maar als ze dan ‘stiekem’ als niemand het ziet contact proberen te maken, zijn de resultaten verrassend. Meestal stuur ik ze naar de dierenarts als ik het fysiek niet vertrouw en ook dat is eigenlijk altijd wel terecht. Gelukkig laten ze me dat ook heel vaak weten.

Nu ben ik benieuwd wanneer de ‘wetenschap’ gaat aantonen dat HSP bij dieren ook wel degelijk bestaat. Ik weet het al, vooral omdat de één significant sensitiever is dan de ander. Dus het is een fenomeen dat bestaat. Mijn theorie is inmiddels dus op basis van ervaring dat je de dieren bij je krijgt die je nodig hebt en die met jou zijn afgelijnd in een bepaalde periode. Ik wil dit dan ook benadrukken: respect voor alle dieren is absoluut een noodzakelijke ontwikkeling voor deze nieuwe tijd!

Er is nog veel te ontdekken en te bewijzen en ik voel dat dat in aantocht is. Maar eerlijk is eerlijk, ik zou het ook heel goed kunnen begrijpen als mijn dierenartsen af en toe denken dat ik bij het verlaten van het pand wegvlieg op een bezem…

© Irma Schiffers 2014  (zie ook HSP- Highly Sensitive Pets- deel 2)

Alle artikelen op deze site worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ (ja ook de dierlijke) en mogen worden gerepubliceerd, mits het auteursrecht en de bron wordt gerespecteerd.

 

Gaan we de controle loslaten? ARTIKEL

ENGLISH

Wat is controle? En controle uitoefenen? En het willen behouden?  In feite is het niets anders dan iets willen vasthouden, wat zich in ons ervaringsgebied bevindt. Onze waarneming, perceptie heeft iets geleerd of meegemaakt en daar relateren we de nieuwe ervaring aan. Dus het is altijd gerelateerd aan het verleden en ook altijd iets buiten jezelf!  En we leven nu op de drempel van de nieuwe toekomst. De poort daarvoor staat voor je neus en staat volledig open. Aan jou of je erdoor wilt door de controle over je eigen leven terug te nemen.

Als we het principe van controle loslaten en we ‘durven te voelen’ alsof we vandaag voor het eerst bestaan, is er niets om het aan te relateren en kunnen we gewoon vanuit ons gevoel handelen, gelukkig zijn en ons leven op die manier gaan inrichten. Al wat in onze rugzakken zit waardoor we een nieuwe stap niet kunnen zetten,  is vandaag de dag het controle-mechanisme waardoor we het ook niet gaan doen. Denken dat we het niet kunnen doen! En dat begint nu echt voelbaar te wringen.

Want daar is op dit moment met de shifting van de energie geen plaats meer voor. De dreun die je krijgt in je dagelijks leven op het gebied van financiën, relaties, gezondheid, plotseling overlijden etc. zou weleens hard kunnen zijn en nog harder kunnen worden.

Dus we zijn (hopelijk!) wakker. Zie mijn vorige artikel: ‘wakker worden, zijn en blijven!’ En wie dat niet is, zal met diezelfde dreun gewekt gaan worden.

Zijn we in staat om de controle los te laten? Ik geef een paar concrete voorbeelden die ik ook in mijn werk veel tegen kom. ‘Ik wil wel aan die nieuwe studie beginnen of naar ander werk zoeken, maar krijg ik nog wel geld van mijn vorige baas’  of  ‘ik wil wel naar mijn grootste ‘liefde’ gaan, maar zal mijn partner mij wel loslaten zonder mij te bedreigen op één of andere manier’? 

Het zijn zaken die ons leven controleren; de macht van de ander die weer vanuit angst geboren is. Als wij daarop antwoorden vanuit diezelfde angst worden wij slachtoffer en dus tegelijk ook de dader van ons eigen ‘ongelukkig-zijn’. Bovendien houden wij daardoor ook de angst van de ander in stand die niet kan groeien. Weleens over nagedacht? Het is een cirkel.

Kijk dan eens naar het voorbeeld in dat vorige artikel. Ik laat daarin zien dat wij ‘gecontroleerd’ worden door een kleine en zieke elite. Een elite die belust is op geld en macht, op totale beheersing van de aarde en alles wat leeft. Alleen maar voor het pure gewin. Brandpunt van de KRO liet onlangs zien dat slechts 85 mensen tot de rijksten der aarde behoren en de halve aarde bezitten!  En dus ook besturen: de Geo-engineering (chemtrails) en daarmee het weer in de wereld, de banken, overheden, straling, pers en media, big pharma, etc. 

Er wordt dus controle op ons allen uitgeoefend. We moeten dit, we moeten dat, en er is sprake van nog steeds meer ‘moeten’ omdat we financieel kaal geplukt zijn. Het geld is op, en wordt gewoon bijgedrukt, terwijl er niets tegenover staat. Wie heeft er nog levensvreugde door iedere dag gelukkig te zijn met de natuur, de ultieme partner, het werk dat je doet, je talenten gebruiken zonder dat het MOET? Gewoon omdat je wilt?

In dit watermantijdperk is het daar nu de hoogste tijd voor en we hebben de keuze NU! Omdat we zo gecontroleerd worden door het leven, de overheid, die op hun beurt weer gecontroleerd worden door die elite, gaan we zelf ook uit onmacht controleren. Zo makro, zo mikro en vice versa. Wij maken zelf de verandering door het controle-mechanisme los te laten waarin we het ‘slachtoffer’ spelen.

We willen controle hebben vanuit het hoofd, dat alles zo blijft zoals het was. En dat gaat in deze tijd steeds sneller fout.  Bedenk dat we allemaal een diep verlangen hebben om terug te gaan naar onze essentie, onze authenticiteit (een steenbok-kwaliteit die zich laat ‘voelen’)  Zie hiervoor het jaarartikel 2014  van Manuela van der Knaap. De ruler-planeet van Steenbok is Saturnus (ook van waterman trouwens!) en dat principe van authentiek en gelukkig willen zijn na onze karmische lessen geleerd te hebben wil nu gemanifesteerd worden. De top van die berg bereiken.

Als we die controle nou eens loslaten in ons eigen leven? Zodat het er niet meer toe doe wat een ander wel of niet doet, zegt of denkt en we nemen onze eigen kracht (macht) terug, dan zul je ontdekken dat je ook niet meer wil dat een ander macht over je uitoefent. Je herkent manipulatie en macht van de ander. Overigens is dat ook altijd vanuit onmacht, omdat diegene zichzelf niet durft te manifesteren in heelheid. Maar wanneer we die ‘stekker’ eruit trekken is er geen macht meer en hoef jij dat ook niet meer over anderen te hebben.  Je ‘bent’ en ‘leeft’ jezelf. Je gaat van ‘doen’ naar ‘zijn’!

De nieuwsberichten van de mainstream media worden volledig gecontroleerd vanuit die elite. Vaak genoeg in de afgelopen jaren heb ik een bericht zien verschijnen op bijvoorbeeld nu.nl waar ik blij van werd, omdat het de waarheid bevatte over wat er werkelijk speelt. Twee uur later was het bericht verdwenen. Gelukkig ben ik berichten gaan opslaan omdat ik van tevoren al wist dát ze zouden verdwijnen. Ik heb mijn boek er destijds door kunnen schrijven.  Zo heb ik vele voorbeelden van bedrog en corruptie gezien in mijn leven die maakten dat ik mezelf ben gaan ontdekken en manifesteren vanuit liefde en compassie.

De nieuwsberichten van de alternatieve media maken de mensen nu in een snel tempo wakker en we gaan op zeer korte termijn ontdekken wie we werkelijk zijn en altijd al waren door de eeuwen heen. Degenen die dat niet aan kunnen of aan willen gaan, zullen vertrekken van deze planeet. Ook dat zie je nu veelvuldig.  Dat kan verdriet opleveren, maar bedenk dan dat wij zelf ons eigen leven maken of al eerder gemaakt hebben en zelf die keuzevrijheid hebben.  Weet dat wij iedere minuut van de dag zélf kunnen kiezen of dat leven in de duisternis van de controle is (vanuit het hoofd) of in het licht. Vanuit je werkelijke ‘zijn’ alles kunnen creëren, varend op je gevoel en intuïtie als authentiek liefdevol wezen naar een gelukkig leven met degenen die echt bij je passen… De keuze is aan jou!

 ©Irma Schiffers – 5 maart 2014

Dit artikel mag in zijn geheel overgenomen en verspreid  worden, mits voorzien van bronvermelding

Dit artikel is op 6 maart 2014 overgenomen door Bovendien.com  en op 17 maart 2014 door Gewoon-nieuws.nl

 

Helderziendheid en de hersenen – ARTIKEL

Met dit artikel wil ik een hypothese neerleggen, want ´helderziendheid´ is niet voor niets al zo´n 125 jaar onderwerp van onderzoek van de parapsychologische wetenschap en het is moeilijk aan te tonen hoe dat werkt. Dat het bestaat is inmiddels wel duidelijk, maar hoe het tot stand komt? Ik brand me er dan ook niet aan dat ik het weet, maar ik kan wel vertellen wat ik zelf ervaar en door welke zaken mijn opinie gevormd en geprikkeld wordt: een hypothetisch verhaal dus en wie weet wel met een grote kern van waarheid? De komende tijd gaat het ons ongetwijfeld leren!

Hoe komt het dat de ene mens wel helderziende gaven heeft ontwikkeld en de ander niet?

Dat is een goede vraag om over na te denken, want in aanleg beschikken we allemaal over die ‘gaven’. Misschien moeten we het daarom ook geen gaven noemen, maar eerder iets wat gewoon bij ons als fysieke, mentale, geestelijke en spirituele wezens hoort. Onze wezenskern.

Ja, ik gebruik bewust het woord ‘wezens’, want ook dieren hebben dat zogenoemde‘zesde zintuig’. En dat zintuig is bij hen vaak beter ontwikkeld dan bij de meeste mensen, omdat ze dichter bij de natuur zijn, waar wij helaas juist ver vanaf geraakt zijn.

Ik wil niet te ingewikkeld gaan doen met een té theoretische verhandeling over de hersenen, maar een paar feiten kan ik daarbij niet omzeilen.

Pijnappelklier, ogen en ´derde oog´
Uit werk van Rene Descartes

Ten eerste is daar de ‘pijnappelklier’; blijkbaar hét orgaan waarmee helderziendheid en telepathie mogelijk is. Er zijn namelijk de laatste jaren steeds meer experimenten en onderzoeken gedaan, waarbij ook kon worden aangetoond dat iemand die sterk ontwikkeld is in helderziendheid en telepathie een grotere, beter ontwikkelde pijnappelklier in de hersenen heeft, dan iemand die deze gaven niet gebruikt. Vaak ziet in het laatste geval het orgaan er dan uit als een soort verschrompelde ‘erwt’. Zo kun je dus ervan uitgaan dat, wanneer je deze gaven wel bewust gaat ontwikkelen, deze pijnappelklier fysieke veranderingen zal laten zien.

Daarnaast kan de functie van de epifyse door electromagnetische velden, straling, stress,etc.ernstig verstoord worden. Bovendien is sowieso de hersenactiviteit significant anders bij hooggevoeligen dan bij de zgn. ´betamensen´. Dat hebben diverse experimenten uitgewezen.

De hersenen van een mens worden maar voor een klein deel gebruikt, terwijl ze oneindig veel groter zijn in omvang en bereik. In onze maatschappij is het ‘normaal’ dat je vooral het linkerdeel van de hersenen leert ontwikkelen. Het rechterdeel (gevoel, intuïtie, creativiteit) wordt niet gewenst in de maatschappij, dus het ‘slaapt’ als het ware in. Zie mijn vorige artikel over helderziendheid waarin ik schrijf dat iets wat slaapt ook wakker (gemaakt) kan worden.

Opmerkelijk is dat de pijnappelklier zich ter hoogte van het ‘derde oog’ bevindt, ook wel zesde zintuig genoemd. Hoe je het ook noemt, altijd wordt er een vorm van helderziendheid en telepathie mee aangeduid. Geen toeval dus.

Ik ga nog een stapje verder. Wanneer ik in een trance-staat ben (afhankelijk van hoe diep ik mezelf daarin laat ‘zakken’) en schilder, teken, of schrijf, kun je qua hersenactiviteit spreken van ‘theta-golven* (4 – 7 Hz, zie ook het staatje onderaan). Dan is er sprake van buitenzintuiglijke waarneming en voel ik dat ik mijn onderbewustzijn ‘bewust’ aan het woord (of aan de penselen) laat. Op dat niveau vindt er ook fysieke healing plaats. Een ‘wetenschap’ waar sjamanen en oervolkeren zich ook zeer bewust van bedienden.

Overigens kan ik dat zelf besturen. Ik noem het ‘schakelen’ tussen de verschillende gebieden; dat heb ik aangeleerd door veel training, teneinde structuur aan te brengen in die verschillende impulsen. Deze ‘schakelkast’ ligt volgens mijn (hypothetische) verklaring in de epifyse of pijnappelklier. Daarin ben ik gelukkig ook niet meer de enige.

In de Alfa-gebieden (alfa-golven; 7 – 13 Hz) ben ik ontvankelijk voor telepatisch verkregen informatie uit een ander bewustzijnsveld, ook wel andere dimensie genoemd. Mijn hele leven hoor ik al dat ik een alfa-mens ben, hetgeen vaak gepaard gaat met creativiteit en gevoel voor talen. Daar wilde ik dus wel meer van weten. Terwijl daarnaast mijn beta-kant (het deel wat actief is en gericht op ‘kennis’ en de buitenwereld: 13-38 Hz, de neocortex) ook niet slecht ontwikkeld is, maar ik voel me daar niet zo in thuis, laat ik het zo zeggen. Het lijkt dan of er informatie tot mij komt die ik met de andere hersengolven (alfa en theta) innerlijk bestrijd vanuit een ander soort ‘weten’. En dat is iets anders dan aangeleerde kennis, die mij in bepaalde gevallen te beperkt schijnt. (zie verder dit artikel over HSP)

Ik ga nu nog een stapje verder, naar mijn grote vrienden; katten!  Heb je je weleens afgevraagd waarom katten spinnen wanneer ze pijn of letsel hebben? We zijn geneigd te denken dat katten spinnen (purring) als ze het naar hun zin hebben. Dat is zeker waar, maar dat schijnt een ander (hersen-)golven patroon te laten zien dan wanneer ze pijn hebben.  Dat laatste bevindt zich op 4-8 Hz (Theta-golven).  Op dat niveau ´zou dus healing plaatsvinden´. Dan is het geen wonder dat ze instinctief (of intuìtief) weten dat ze moeten ‘spinnen’ om pijn te verlichten of healing te bewerkstelligen. Nog los van het opmerkelijke feit dat onderzoek heeft aangetoond dat onder katten-bezitters het aantal hartaanvallen gereduceerd is met 40%. Misschien heb ik er daarom wel zoveel…?

Dit ´spin-gedrag´ is overigens onderzocht door een aantal wetenschappers en zij hebben experimenten uitgevoerd waarbij ze een aantal spinnende katten (door ze in een staat van welbevinden te brengen) in een ruimte hebben laten verblijven met botbreuken. Na het experiment bleek dat in de ruimte met de spinnende katten de botbreuken sneller genazen. Katten spinnen meestal op een frequentie van 25 tot 50 Hz, hetgeen een gewenste frequentie is voor het helen van het beendergestel.. Zie verder ook *²

Nu kun je vanuit een rationeel kader spreken van suggestie of autosuggestie. Maar laten we wel zijn, stel dat dàt volgens een voor de hand liggende conclusie de oorzaak zou zijn van de snellere genezing, is dat fenomeen op zich niet wonderlijk genoeg? Het is niet voor niets dat de farmaceutische industrie een broertje dood heeft aan placebo’s (autosuggestie leidt in die gevallen ook tot genezing)! Dus je kunt stellen dat ‘healing’-mechanismen in ons allen aanwezig zijn en heet dat ook vaak ‘zuivere intentie’. Ik ben overigens benieuwd of placebo´s bij dieren ook werken. Dat vraag ik me in alle ernst af!

Ik heb hier zelf zeer typische ervaringen met mijn katten meegemaakt die in tegenstelling tot hun normale samenlevings-gedrag ineens de fysieke nabijheid zoeken van een zieke huisgenoot en heel indringend gaan liggen spinnen in een duidelijk waarneembare trance-staat, waarbij de normale zintuigen merkbaar zijn uitgeschakeld. De patiënt wordt erdoor ‘aangeraakt’ en gaat op precies hetzelfde niveau, in hetzelfde ritme en in dezelfde houding liggend, mee ‘spinnen’. Ik heb zelf kunnen constateren dat er een healing plaats had waarvan het resultaat mij echt verraste.

Overigens heb ik mijzelf ook meermalen in een staat van trance kunnen ‘healen’ waardoor operatief ingrijpen niet meer nodig was, daarnaast heb ik meer dan eens pijnen van anderen, ook van mijn dieren, kunnen verlichten danwel doen verdwijnen.  Let wel, ik veronachtzaam zeker het belang van medisch ingrijpen niet, want ik zie deze  ‘healing-methode’ zelf als mede-ondersteunend. Er zijn gezondheidsklachten die in een stadium zijn dat het zelfhelend vermogen het niet meer lijkt te kunnen herstellen. Dat onderken ik zeker en ik verwijs dan ook altijd eerst naar de medici.

Wel ben ik ervan overtuigd (geraakt) dat voorkómen beter dan genezen is, en met betrekking tot mijn eigen gezondheid kan ik zeggen dat de Alfa-golven (soms Theta of zelfs Delta) bij mij blijkbaar een gunstig effect teweegbrengen.  Ik verkrijg dit soort ‘kennis’ en ‘weten’ blijkbaar op een specifiek moment waarop het nodig is en ontvang dit vrij gemakkelijk uit een andere dimensie of bewustzijnstoestand. Verder staat het eenieder vrij om te zeggen dat er  ‘een steekje los is bij deze vrouw’. Dat is geheel aan de lezer en in vrijheid!

Hoe dit allemaal precies werkt is dus ter nader onderzoek aan de wetenschap*³, hetgeen ik hen van harte zou aanbevelen om zich daarin meer te verdiepen. En dan bedoel ik de oprecht ‘nieuwsgierige en leergierige’ wetenschapper en NIET de wetenschappers die zich al jaren laten omkopen door ‘big pharma’ om onderzoeksresultaten te helpen vervalsen of verdoezelen (zie mijn vorige artikel). Want dan komen we geen steek verder.

Uiteindelijk wens ik namelijk nog altijd te geloven dat je het artsenberoep kiest uit een ideologie die komt vanuit het hart, omdat je wilt bijdragen aan genezing en niet om in korte tijd je zakken te vullen ten koste van het zo mooie en complexe aardse leven…

©Irma Schiffers – 2 maart 2014

*Betagolven (13-38 Hz) voornamelijk in de neocortex en gerelateerd aan dopamine
Alfagolven (7-13 Hz) ook voornamelijk in de neocortex, gerelateerd aan acetylcholine
Thetagolven (4-7 Hz) middenhersenen/Limbisch systeem, gerelateerd aan GABA (gamma-     aminoboterzuur)
Deltagolven (0,5 – 4 Hz) het reptielenbrein, gerelateerd aan serotonine

*2 The science of healing from cats

Layman’s version published in Cat Watch Newsletter from the Cornell University College of Veterinary Medicine

Dit artikel mag in zijn geheel overgenomen en verspreid  worden, mits voorzien van bronvermelding

 

Blijf nu vooral bij jezelf – ARTIKEL

Dit artikel heb ik geschreven voor Nieuwetijdskind.com en is daar geplaatst op 27 februari 2014

Voor empathische mensen is het vaak moeilijk om de neiging te onderdrukken er altijd voor anderen te willen zijn, te willen zorgen. Dat zit als het ware ingebakken omdat we, als een ander zich goed voelt, onszelf ook goed voelen. Het komt juist door die empathie, het invoelen van de ander, maar we trappen dan tegelijkertijd wel in de grootste valkuil ooit! En die valkuil hebben we allemaal weleens van binnen gezien.

Maanbol – Irma Schiffers Olieverf 30 x 40 cm

Wat er namelijk gebeurt is dat je de grens tussen jou en de ander niet zo goed meer voelt. We werken namelijk altijd met energie en het is soms moeilijk te onderscheiden of het van jou is of van een ander. Zeker nu we met steeds ‘hogere’ energieën te maken hebben; ons lichaam, maar ook de geest moet daar aan wennen. We moeten het leren ‘assimileren’ . Het is dus nu heel belangrijk om voldoende rust te nemen, jezelf niet te overlopen met een drukke agenda, maar gewoon zoveel mogelijk in het ‘nu’  te blijven om te voelen waar jij behoefte aan hebt. Is het rust, of meditatieve momenten (een lekkere douche kan ontzettend helend en verhelderend zijn) of wil je gewoon even alleen zijn? Doen!  Want het is heel belangrijk dat we ons opmaken voor de actieve reis van veranderingen die we gaan meemaken in de komende periode. Om te blijven staan in het oog van de storm, die weleens van anderen afkomstig kan zijn. Onze zeilen gestreken, klaar voor de nieuwe koers.

We willen zo graag dat de ander het naar de zin heeft. We willen niet kwetsen dus we zeggen soms maar niets, maar nog vaker gebeurt het dat we een helpende hand willen uitsteken terwijl daar (nog) niet om gevraagd wordt. Vaak hoor ik: ‘ik wil zo graag dat hij of zij dat inziet, want het gaat niet goed op deze manier’. We vergeten dan even dat de ander net zo op z’n gat mag vallen en weer leren opstaan als dat we dat zelf hebben kunnen doen. Want vallen betekent leren, en weer opstaan betekent nieuwe inzichten hebben dat je gewoon door kunt gaan op een andere wijze.  Wie zijn wij om een ander te behoeden voor zijn zelfgekozen ‘val’? Beter kunnen we ons volledig concentreren op onze eigen uitdagingen. Die moeten we onszelf en dus ook anderen gunnen om verder te komen in het leven. En vaak komt het voort uit onze eigen dieperliggende behoefte om die ander bij ons te houden of te krijgen. En dat kun je niet forceren.

Aanmoediging tot transformatie – Irma Schiffers Olieverf 40 x 50 cm

Velen van jullie zullen het verhaal van de rups en de vlinder kennen, maar voor diegenen die niet weten wat ik bedoel zal ik dit nog even schetsen: je loopt in het bos en ziet een cocon aan de boom hangen. De cocon beweegt want de rups wil zich eruit worstelen, wil vlinder worden (transformatie). Een dag later kom je weer langs diezelfde boom en je ziet dat de cocon nog steeds beweegt, maar niet verder open is gegaan. Na een wandeling van een paar uur zie je hetzelfde beeld.  Je vindt het zo sneu dat je besluit om de cocon wat open te breken. En ja hoor, daar zit het worstelende wezentje, moe van de strijd in de cocon. Je gevoel neemt de leiding en je breekt de hele cocon open. De vlinder kan eruit en spreidt zijn vleugels. Maar plotseling ligt ie op de grond. Je probeert ‘m nog op te pakken, maar de vlinder kan alleen maar lopen. Zijn vleugels zijn niet gereed, want door de worsteling had de transformatie en vervolmaking plaats moeten vinden.

Jij hebt nu bereikt wat goed voelde voor jou. Maar wat moet je met een vlinder die nooit zelfstandig zal kunnen vliegen?  Die ingreep was goed bedoeld maar brengt eigenlijk alleen maar ongeluk. Dit is een mooie metafoor!

Zo moeten we ook met al onze empathie nu naar de medemens kijken, die worstelt om zijn eigen pad te gaan uitstippelen. En ook al duurt het voor jouw gevoel te lang, of is het niet de juiste weg, wij kunnen nooit weten wat die worsteling de ander gaat opleveren. Bovendien is alle energie gericht op de ander en wat je aan een ander geeft, kun je zelf niet meer benutten. En wij hebben nu alle zeilen nodig om deze bij te zetten voor het creëren van onze eigen toekomst. En voor deze ‘valkuil’ zullen we in deze fase extra moeten waken, want het wordt dus ook de valkuil van de ander als die niet op eigen kracht verder kan. We moeten allemaal naar onze nieuwe bestemming.   In het oog van de storm, drijvend op de wind op onze eigen (ver-)volmaakte vleugels!

© Irma Schiffers – 13 februari 2014

Lees ook dit gerelateerde artikel ´ga in gesprek met jezelf´

Dit artikel mag in zijn geheel worden overgenomen en elders geplaatst worden, mits voorzien van bronvermelding.

 

Ga in gesprek met jezelf- ARTIKEL

Dagelijks hoor ik uitspraken aan als ‘hij geeft me het gevoel dat ik alles verkeerd doe’,  of ‘zij wijst mij telkens af’ of  ‘ik voel me door hem/haar misbruikt’.

Het zijn allemaal uitspraken die wijzen op gevoelens van afwijzing van en naar jezelf, die meestal ergens diep in jezelf verstopt liggen zodat je ze niet ziet. Maar het kan ook zijn dat je je er wel enigszins van bewust bent, maar dat je het zelf niet wilt zien en het gemakkelijker vindt om een ander daarvoor verantwoordelijk te stellen. Alles mag, want niets menselijks is ons vreemd toch?

Wanneer je echter last gaat krijgen van dit soort ‘gevoelens’ en situaties, is het wellicht handig dat je gaat kijken naar deze mechanismen, want daarmee kun je ze dus oplossen en zul je je een stuk vrijer en gelukkiger voelen; in harmonie gaan leven met jezelf, zonder het belangrijk te vinden wat de buitenwereld daarvan vindt of daarmee doet.  Bijkomend voordeel is, dat je de ander daarmee  terug‘spiegelt’ door een voorbeeld te zijn vanuit  je eigen ‘kracht’. Ongeacht de reactie daarop van de ander -want dat doet er niet toe, ieder heeft recht op zijn eigen tempo van inzichten krijgen-  blijf jij in ieder geval rechtop staan in de energetische storm die nu overal woedt en nog zal toenemen. En we hebben uiteindelijk alleen maar verantwoordelijkheid voor onszelf, vanuit het principe ‘je komt alleen hier naar toe en je gaat ook alleen weer weg van hier’. In de tijd die daartussen ligt, ontmoet je anderen waar je veel van kunt en zult leren en vice versa. In welk tempo en voor welke periode, is aan jou.

Het gevoel van afwijzing kan dus altijd alleen maar van buitenaf een ‘bevestiging’ zijn op iets wat je van binnen ook voelt. Anders zou het niet ‘binnen komen’ bij jou.

Een gemakkelijk en gechargeeerd voorbeeld: als iemand tegen mij zegt dat ik een lelijke chinees ben vanwege mijn rare zwarte haar en mijn wat scheefstaande ogen, zou ik achterom kijken om te zien of er iemand achter me staat waar die opmerking voor bedoeld zou kunnen zijn. Ik herken namelijk mijzelf daar niet in, het resoneert niet, dus ik ervaar het als ‘niet aan mij geadresseerd’.  Wanneer er niemand achter me staat, zou ik lachen en zeggen: ‘sorry, bedoel je mij of wil je iets kwijt wat je dwars zit?’  

Maar, als ik me kwetsbaar voel in mijn ‘gevoeligheid’ en mijn ‘anders-zijn’ en iemand maakt daar dan een opmerking over of erger, wijst mij openlijk af om die reden door bijvoorbeeld te zeggen dat ik niet spoor, ook nooit gedaan heb en vraagt of ik mij weleens heb afgevraagd waarom ik me zo anders en alleen voel’  komt dat regelrecht binnen.  Omdat dat dan een in mijzelf nog niet geaccepteerd deel is. De afwijzing van mezelf wordt daardoor nog erger, omdat het een ander ‘ook’ opvalt. Dat is dan heel pijnlijk, maar eigenlijk is het bedoeld als een ‘trigger’. (Een trigger is iets waar je opmerkzaam op wordt gemaakt door een ander, feitelijk dus een ‘kadootje’). Het gunstige gevolg kan namelijk zijn dat je jezelf gaat onderkennen en dus vanuit ‘boosheid’ (assertiviteit) reageert. Dan ga je eindelijk voor jezelf staan en jezelf zien zoals je bent, gevolgd door accepatie en aanvaarding.  Wanneer dat proces zich gaat doorzetten, kom je langzamerhand terecht in zelfvertrouwen en dit resulteert uiteindelijk in ‘zelfliefde’. Een zeer gezonde uitkomst, want je kunt evenredig veel van een ander houden zoals je van jezelf houdt. Onvoorwaardelijke liefde voor een ander, die mag zijn wie die is, met alles erop en eraan, komt altijd voort uit onvoorwaardelijke liefde voor jezelf. Manipulatie krijgt dan geen kans, want dat heeft in onvoorwaardelijkheid geen levensvatbaarheid. Verantwoordelijkheid voor hoe jij je voelt kun je dus nooit bij een ander leggen. Die ligt volledig bij jezelf, dus daar is werk aan de winkel, en niet bij de ander. Jij kunt alleen jouw eigen geluk zoeken en vinden!

Dat zijn de processen die momenteel overal gaande zijn en waar we naar toe moeten gaan, opdat er een nieuwe wereld wordt gecreëerd; een nieuwe wereld zoals deze ooit bedoeld was. En het gaat nu in een razend tempo! Een cyclus van 26.000 jaar is afgesloten en de poorten naar ‘het nieuwe’ zijn geopend.  Voel je het?

Maar zolang we blijven ‘projecteren’ op anderen omdat we ons mooie, individuele, pure  ‘zelf’ niet (durven) zien, zullen we mensen tegenkomen die ons helpen en net zo lang zullen triggeren totdat die ‘blinde vlek’ zich oplost tot een illusie. Een zelfbeeld dat gecreëerd is door het aardse ego, door aardse ervaringen gedurende ons hele leven is dan geen realiteit meer en dat mag nu echt als een te zwaar belaste rugzak worden afgelegd. De nieuwe poorten zijn smal als het oog van de naald en daar kun je zelf doorheen, maar rugzakken uit het verleden ‘are not allowed’.

Een goed voorbeeld doet goed volgen en het zal zeker helpen om de komende gebeurtenissen die nu aanstaande zijn zo gemakkelijk mogelijk te doorleven. Stap uit je comfortzone, ga in gesprek met jezelf en ontdek de rijke schatkamer waarvan je altijd meende er geen sleutel van te hebben. Dan vind je eindelijk datgene waar we altijd zo naar op zoek zijn geweest: het pure geluk…!

© Irma Schiffers  – 24 februari 2014

Alle artikelen mogen in zijn geheel worden overgenomen, mits voorzien van bronvermelding.

 (Lees ook dit gerelateerde bericht:  ´blijf nu vooral bij jezelf´ en Waar is mijn kompas?

 

Hoe werkt helderziendheid? ARTIKEL

Ik krijg regelmatig de vraag: ‘word je er niet helemaal gek van om altijd maar alles te zien en te voelen bij anderen?’  Maar ook: ‘kijk jij nou dwars door mij heen waardoor jij alles van mij weet?’ Het antwoord is ‘nee’.  Ik zal proberen uit te leggen hoe het werkt voor mij.

Schilderij Eye-opener- Irma Schiffers

Helderziendheid is voor mij persoonlijk een verzamelnaam voor helder zien, helder horen, helder weten, helder voelen en helder ruiken. Kortom, het is een vorm van zintuigelijk waarnemen. Letterlijk dus ‘helder waarnemen’ via je ‘zintuigen’. Ze noemen het vaak het zesde zintuig en dat vind ik niet helemaal op zijn plaats, maar wel een handige manier om uit te drukken dat de één het wel heeft ontwikkeld en de ander minder.

De ene persoon noemt zich helderziend omdat diegene met beelden werkt, beelden krijgt, de ander wéét gewoon en heet helderwetend te zijn, weer een ander voelt dingen aan en is heldervoelend, etc. Het is vaak een aangeboren gave, maar ook kan het zich in een later stadium ontwikkelen, zodat je er zelfs meer ‘heldere’ gaven bij krijgt, omdat je ook andere zintuigen activeert. Bij mij werken alle zintuigen dwars door elkaar heen dus ik noem het overkoepelend helderziend, al weet ik van tevoren nooit hoe het zich gaat aandienen als iemand mij iets vraagt.

Hoogsensitief zijn (HSP, zie de andere artikelen daarover) is eigenlijk altijd een vorm van ‘heldervoelend’ zijn. En het is dus niet gezegd dat iemand die hoogsensitief is, ook paranormale gaven heeft, al zie je die combinatie vrij vaak. Je zou zeker een goede helderziende kunnen worden wanneer je als HSP die gaven echt gaat ontwikkelen. En weet je? Iedereen heeft bij geboorte die gaven (daarom noem ik het zelf geen zesde zintuig) maar we raken ze kwijt zodra we opgroeien. En daar wordt ook bewust aan gewerkt zoals de vaste lezers inmiddels wel weten. Daarom zijn kinderen -en zeker in deze tijd- (nog) helderziend. Hoe vaak hoor je niet in de jonge jeugd: ‘gebruik je gezonde verstand alsjeblieft’ en ‘doe niet zo overgevoelig’ en ‘gedraag je eens volwassen!’.

Ook op school leer je eigenlijk alleen maar je linker hersenhelft te ontwikkelen en te gebruiken; je rationele (denk-)kant dus. Bovendien is vaak handiger als je daar je gevoelskant wat vaker uitschakelt, wil je als kind kunnen meekomen tussen een groep andere kinderen en het schoolse systeem. Je ego groeit en je innerlijke zelf –het helderziende- en voelende wezentje- begint in de schaduw zijn eigen leven.

In die schaduw ligt je vermogen tot helderziendheid en intuïtie te slapen. Maar iets wat ligt te slapen kan wakker worden, dus wanneer je een gevoelig mens bent (of HSP) zal het moeilijk zijn om dit latente talent slapende te houden. Het zal de kop op steken, vroeg of laat en dan zul je het niet meer kunnen ontkennen. Het beste is dan dat je aanvaardt het te hebben en dat je ermee leert omgaan, als je niet de hele dag door bijvoorbeeld ‘beelden’ wilt krijgen die anderen niet zien. Dat laatste heb ik dus uiteindelijk en noodgedwongen gevoeld te moeten doen. Als het ware leren schakelen in jezelf tussen links en rechts.

Hoe werkt het? Het is dus niet zo dat ik door je heen heen kan kijken alsof je van glas bent.  Dat zou een mooie boel worden! Ik zeg altijd voor de grap: ‘ik zou echt niet willen weten wat jij uitspookt op bepaalde plaatsen in jouw huis’, zo ook wil ik geen antwoord kunnen geven op de vraag of je partner vreemd gaat. Dat is ‘none of my business’ en dat zijn zaken die erg privé zijn en voor mij onzuiver. Je zult er maar naast zitten of leed veroorzaken waar iemand zelf mee moet zien te dealen als een levensles. Oh ja, er zijn er die dat klakkeloos roepen tegen iemand, zelfs ongevraagd, maar daar distantieer ik mij verre van. Dat noem ik geen mediumschap of helderziendheid; dat is demagogisch en psychologisch misbruik maken van iets wat eigenlijk heel zuiver is, omdat het juist vanuit liefde ontstaan een behulpzame ‘tool’ is om je medemens te kunnen helpen.

Immers, ik durf glashard te beweren dat je hele ‘slaapkamertaferelen’ echt niet te zien krijgt.  Gelukkig niet, zeg! Wat je dan vaak wel ‘voelt’ is, dat iemand zijn energie vanuit het hart gericht heeft op een ander dan zijn of haar partner, maar dan ga je daar geen conclusie aan verbinden als ‘daadwerkelijk’ vreemdgaan. Als dat wel wordt gezegd, zit daar vaak een projectie-mechanisme achter, uit een eigen dieperliggende angst of een eerdere ervaring die daarmee te maken had. Of erger, misschien wel frustratie en woede, zodat je dat een ander ook ‘gunt’. Vaak onbewust, maar toch!  Brrrr…..

Jump into the 5th dimension – Irma Schiffers

Helderziendheid komt voor mij maar uit één bron en dat is ‘liefde’. Waar oprechte zuivere liefde is, is helderziendheid van nature  in de mens aanwezig. Simpel, niet? Als ik boos ben, druk, gefrustreerd, angstig, nerveus of welke gemoedstoestand er dan ook vanuit mijn ego bezig is om mijn ‘authentieke zelf’ te ondermijnen, kan ik niet goed ‘werken’. Ik zou naar alle waarschijnlijkheid gaan projecteren  en als iemand mij dan een kwestie voorlegt of een vraag stelt, moet ik gaan denken. En zodra ik ga denken of waarnemen ben ik niet helderziend. Dat noemen ze ook wel ‘cold reading’.  Ja, helder denken kan ik zeker, goed waarnemen ook, maar dat is echt iets heel anders. Logica staat haaks op ‘zintuigelijke waarneming’ want dat laatste doe ik meer vanuit mijn rechter hersenhelft (voelen) en vanuit mijn zintuigen. en juist dát, moet je leren onderscheiden.

Ik zal beschrijven hoe het voor mij in de praktijk werkt in een ‘beknopt’ voorbeeld: een dame vraagt mij waarom ze zich zo onrustig voelt en niet meer blij kan zijn en lachen, zoals vroeger. Er is iets mis, maar ze weet niet waar het vandaan komt.  Ze voelt zich erg ongelukkig. Om dat te kunnen beantwoorden ga ik naar de eerste ‘basis’ voorwaarde: onvoorwaardelijke liefde, zonder oordeel! Ik open mijn hart volledig, schakel als het ware mijn ego (verstand) uit met één ‘knop’ (dat kun je leren o.a. door veel meditatie en zelfs leren nog meer te verfijnen met trainingen) en ik verbind me met haar energieveld. Dan begin ik meestal met ‘voelen’, in dit geval hoe zij zich voelt. Gewoon door dat aan mezelf te vragen. Okee, ik voel meteen inderdaad die onrust in mijn lijf, wat ik daarvoor niet had. Dat voelt alsof ik wil gaan lopen, als een kip zonder kop, wegrennen van mezelf. Soms doe ik dat letterlijk! Ik vraag in stilte: waar komt die onrust vandaan? Ik voel dan bijvoorbeeld ineens al die onrust naar mijn hoofd gaan. Alsof mijn hoofd in brand staat. Ik kan bijna niets meer zeggen omdat er allerlei gedachten tegelijk door mijn hoofd gaan. Een mallemolen. Dan wéét ik dat zij teveel in haar hoofd zit, piekeren. Teveel ‘denkt’ in plaats van ‘voelt’. Als ik dat uitspreek, voel ik meteen dat mijn buik gaat verkrampen. Ze kàn niet meer naar haar gevoel toe, al probeert ze dat. Een nieuwe aanwijzing, en dat gaat altijd heel snel.

Nu weet ik dat zij een dieperliggend trauma heeft, want daar gaat het pijn doen. Dus er is sprake van ‘oude pijn’ die ze op dit moment niet herkent. Dat spreek ik uit, vrijwel gelijk met de sensatie, zodat deze daarmee ook bij mij weer verdwijnt. Dat heb ik geleerd.

Maar ze is er pas bij gebaat wanneer ik haar kan vertellen waar dat gevoel ‘beschadigd’ is en hoe ze dat kan oplossen. Ik ga terug naar mijn ‘buik’ en concentreer me (heldervoelen); gedachten uitgeschakeld (hoofd leeg) en alleen maar voelen.

Ik krijg ineens een beeld van het kleine kind, lang geleden (helderziend) en ik ‘hoor’ ineens dat kind zeggen: ‘iedereen heeft mij in de steek gelaten’ (helderhorend).

Ik zie haar naar haar kamertje rennen (helderziend) en ik hoor haar daar huilen (helderhorend). Ook zie ik haar op haar bed liggen (helderziend) en krijg weer die pijn in mijn buik (heldervoelend). Isolement, terugtrekking. Ik spreek dat uit. De persoon die mij de vraag stelt wordt nu emotioneel, want die herkent dat en het wordt ineens benoemd. Dat ze emotioneel wordt voel ik in mijn keel. Die wordt dik en ik zit tegen ‘huilen’ aan. Ik benoem dat. Ik ben daarmee dat gevoel dan onmiddellijk weer kwijt. Ik krijg ineens een partner te zien die met zijn rug naar haar toe staat (helderziend). Ik zie dat er geen contact is, en zie nu de overeenkomst met dat kleine kind, want ik ‘zie’ haar nu twee keer voor mijn geestesoog, als kind en als volwassene in het nu. Toen blijkbaar ook al in de steek gelaten en nu weer (helderweten).

De vrouw huilt ondertussen omdat de emoties herkend en benoemd zijn. En dat is goed, want dit verstopte verdriet mag er eindelijk uit. Ik zorg nu eerst dat ze zich met haar verdriet bij mij veilig voelt, want dat is nu heel belangrijk. Dus ze mag zich volledig laten gaan en zachtjes moedig ik haar ook daartoe aan.

Ik ga terug naar vroeger en ‘voel’. Ik ‘zie’ alleen een moeder en voel dat ‘moeder’ zelf nerveus en ongelukkig is. Ik vraag voorzichtig, klopt het dat je vader vroeg is overleden?  Waarom ik het woord ‘overleden’ gebruik en het niet over een scheiding heb, is omdat ik dat blijkbaar ineens ‘wéét (helderwetend). Ze vraagt: ‘ja, hoe weet je dat, dat klopt!’ Ze is opgelucht omdat ze weet ik dat ik haar oprecht aanvoel. Dan kan ik snel verder. Zou ze nee zeggen, moet ik dieper gaan ‘kijken’ waarom ik dat ‘doorkreeg’ want dan heeft dat met iemand anders te maken (soms een andere vaderfiguur die overleden is).  Ik krijg een oude man te zien: Opa (helderweten) en ik ruik een sigarenlucht (helderruiken). Een vertrouwde geur die een gevoel van liefde in mij losmaakt (voelen). Ik ‘voel’ mijn hart verkrampen en ‘wéét’ ineens dat opa plotseling overleden is aan een hartaanval. Ik meld dat voorzichtig. Dan komt er nog meer onverwerkt verdriet naar buiten. ‘In de steek gelaten zijn’ komt vanuit ‘vader weg’, lievelingsopa ‘weg’ en nu partner als het ware  ‘weg’, want er is geen aandacht voor haar, geen contact.  Altijd weer hetzelfde, want zo voelt ze dat.

In dit voorbeeld heeft deze vrouw zichzelf wijs gemaakt dat haar bestaan er niet toe doet, omdat ze zich in de steek gelaten voelt door iedereen die ze zo lief had. Geen wonder dat ze een muur heeft opgetrokken rond haar hart en haar ‘gevoel’, en dat ze zich nu onrustig voelt. Want die ‘ziel’ en dat ‘hart’ wil niet achter een muur verblijven.

Dan begint de coaching. Waarbij ik meestal ‘helderhorend’ en ‘helderwetend’ dingen aanvoel, of ‘door krijg’ die ertoe kunnen gaan bijdragen om haar probleem te gaan aanpakken en haar eigen kracht terug te krijgen. Soms voel ik sluimerende talenten waar ze heel blij van gaat worden als ze die gaat ontwikkelen en die haar zullen helpen om in die kracht terug te komen en te gaan verwerken. Zichzelf beter leert kennen.

In een geval waarin iemand wel een vraag stelt, maar zich gereserveerd opstelt –niet opent-  voel ik dat ik moeilijk connectie kan maken en krijg ik nauwelijks iets te voelen of te zien. Dan moet ik gaan zorgen dat diegene zich ‘opent’ om dat contact toch te gaan maken. In een enkel geval lukt dat helemaal niet, omdat ik alleen maar ‘ego ‘ tegen kom en dan zeg ik ook heel eerlijk dat ik geen antwoorden krijg. Maar meestal krijg ik door de juiste ‘heldere inval’ de sleutel om het slot van het ego voorzichtig te openen. Het is geen toeval dat ze me bellen, dus ik moet er soms wat moeite voor doen. Humor kan daarbij een heel mooi stukje gereedschap zijn. We lachen soms ook wat af in mijn werk. Dat werkt ontspannend en vaak is het pantser dan ineens verdwenen en de basis van vertrouwen gelegd.

Hoe het ook zij, ik voel het als mijn taak om iemand opgelucht en met positieve vooruitzichten ‘los’ te laten. Waarna ik weer terug kan ‘schakelen’ naar mijn eigen energieveld, zodat ik niet met de pijn of emoties van de ander blijf rondlopen. Wat overigens vroeger wel vaak gebeurde, toen ik me hier niet zo bewust van was. Het is iets waarmee ik heb moeten leren omgaan om er zelf niet aan onderdoor te gaan. Heel mooi werk, vanuit pure zuiverheid, vanuit liefde.

Wees dus alsjeblieft niet bang dat ik je ongevraagd ga ‘lezen’ (ik wil ook graag ‘vrij’ kunnen zijn). En wanneer ik dingen spontaan aanvoel omdat mijn hart geopend is voor jou, weet dan dat ik vanuit mijn diepste zelf geen enkel oordeel heb, maar gewoon –blijkbaar net als jij-  in een ‘open’ en ‘ontspannen zijnstoestand’ verkeer die puur natuurlijk is en eigenlijk zelfs het allermooiste is dat mensen kan overkomen.

Ik zal voor de geïnteresseerde lezer binnenkort nog een artikel schrijven over de theorie achter helderziendheid, (zie dat artikel inmiddels hier) voorzover we die kunnen begrijpen met ons aardse verstand.  Daarbij kan ik alleen maar uitgaan van hetgeen ik in mijn opleiding ‘parapsychologie’ heb geleerd en vanuit wat ik weet van morfische velden (v/h morfogenetische velden) in combinatie met de Jungiaanse psychologie. Alsook puttend uit mijn eigen ervaring en beleving.

Bedenk tot slot nog dit:  helderziendheid is een vaak ‘vergeten’ onderdeel van ons totale mens-zijn!

© Irma Schiffers  –  23 februari 2014

Na jarenlang als coach/consulent voor anderen gewerkt te hebben, ben ik in 2015 met een paar collega’s begonnen op Keyphone, onze eigen lijn. (beschikbaarheid zichtbaar). Ik ben bereikbaar op 0909-0501 (eveneens voor 0,90 cent per minuut)

Alle artikelen op deze website worden belangeloos geschreven ten bate van ‘hue-manity’ en mogen in het geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding!

 

Brief aan.. (over HSP) – VRAAG 1

Beste Irma,

Ik wil je even laten weten dat ik zeer geraakt ben door jouw openhartige brief als hoogsenstitief persoon; je maakt heel duidelijk hiermee hoe het voelt om onder de HSP groep te vallen. Ik heb zelf twee kinderen die hoogsensitief zijn, zelfs op bepaalde gebieden hoogbegaafd en ze kunnen daarom nauwelijks mee komen op school. Het gevolg is dat ik van school naar school ben gegaan omdat ze niet begrepen worden en dus ook niet de goede begeleiding krijgen. Het is een regelrecht drama, want ik weet me er onderhand geen raad meer mee. Ik heb zelf geweigerd om ze ritalin te gaan geven, want dat voelt niet goed. Dat hoort niet. Kevin, mijn zoontje van 7 sprak al op heel jonge leeftijd over dingen die ons nogal verbaasden, zo niet te zeggen dat we geschokt waren.  Hij vertelde over opa die hij nooit heeft gekend en beschreef tot in detail hoe opa leefde, en waar hij woonde, welke jas hij altijd aan had, en hoe hij gestorven was. Zelfs de hond van opa kende hij goed, zo beweerde hij en ook de auto waarin mijn vader reed wist hij te beschrijven. Hij beweerde dat opa hem had verteld wat hij zou gaan doen op deze aarde. Dan ga je wel even anders kijken naar je kind en naar het leven. Maar tot nog toe zijn we er helaas niet in geslaagd om mensen in het onderwijs te vinden die hier begrip voor tonen en willen meedenken over hoe het met deze kinderen verder moet. Ze krijgen het stempel onhandelbaar, niet mee kunnen komen en ze laten ze daarmee aan hun lot over. Voor ons als ouders is ook vaak moeilijk om hierover te praten. Daarnaast heb ik zelf ook het gevoel dat ik ook in een bepaalde vorm van hoogsensitief ben. Niet gemakkelijk want ik werk in de gezondheidszorg. Zeker als ik over jouw belevingen lees. wat erg dat jij het allemaal zelf uit hebt moeten zoeken. Maar ik dank je heel hartelijk voor dit artikel, want het is heel belangrijk dat er meer over geschreven word. Als je nog een goed advies voor ons hebt, zijn we daar heel blij mee. Al kan ik het ook goed begrijpen dat je geen tijd hebt om iedereen een persoonlijk antwoord te geven.

Succes met alles. Liefs,

Marianne V.

Beste Marianne,

Dank voor je email. Ik voel heel goed met jou mee hoe moeilijk dit is voor ouders die hiermee te maken hebben, maar ook voor de kinderen zelf. Het eerste wat ik voel te moeten schrijven, is dit: neem je kinderen alsjeblieft altijd serieus! Ik zeg dit niet specifiek tegen jou, want ik voel heel sterk dat jullie dat beiden altijd gedaan hebben, ook al hebben jullie er samen heel wat over afgepraat, is het niet? :-)  Dit zeg ik meer tegen iedereen die dit leest en er op een of andere wijze mee te maken heeft. Ik heb het inderdaad allemaal alleen moeten uitzoeken in een tijd waarin er geen informatie voorhanden was. Dat kan hier en daar behoorlijk traumatisch zijn, kan ik je melden. Alhoewel ik tegelijkertijd moet zeggen dat er naast de kwetsbaarheid die HSP mensen hebben, ook een enorme innerlijke krachtbron aanwezig is die je kunt aanboren om ermee om te gaan. Alleen, zie deze maar eens te vinden. Het eerste wat daarbij belangrijk is, is erkenning! We zoeken die in de buitenwereld (ouders, school, vriendjes etc.) maar als die daar uitblijft, wéét je ergens diep van binnen dat je die vooraleerst bij jezelf moet zoeken. En ook gaat vinden, al kost het moeite.  Maar hoeveel kun je een kind van dienst zijn, als die erkenning begint bij de eigen ouders? Je eigen veilige haven die je als kind verdient te krijgen?  Dus ik heb veel respect voor de wijze hoe jullie hiermee omgaan. Je kinderen zullen je er later dankbaar voor zijn dat ze niet afgewezen werden door jou/jullie.  En het helpt daarnaast ook om zichzelf volledig te kunnen ontwikkelen.

Wat de scholen betreft. Zucht… ja… daar ligt nog wel wat terrein te winnen. Ik krijg regelmatig onderwijzers aan de telefoon die wel degelijk ‘zien’ wat er met de kinderen van deze tijd aan de hand is. En ze kunnen dan zelf ook niet meer in het systeem meedraaien en lopen vast. Vaak zijn ze zelf ook hoogsensitief. Gelukkig zijn dat juist de mensen die vaak kiezen voor een nieuwe richting. Ze gaan hun ‘onderwijs’-expertise inzetten om kinderen te begeleiden en te coachen. Deze kun je op het internet gemakkelijk vinden als je zoekt op hoogbegaafd, HSP, kindercoaching etc. Ook Gordon, de man achter nieuwetijdskind.com houdt zich hiermee bezig. Wellicht een oplossing voor jullie?  Ik zeg altijd, voel wat goed voelt voor jou. Het moet resoneren met je innerlijke gevoel.

Wat het verhaal over Kevin en jouw vader (zijn opa) betreft, kan ik zeggen dat ik veel van die verhalen heb gehoord en ook over heb gelezen. Voor mij is dat niet vreemd, ik heb zelf ook hele bijzondere ervaringen daaromtrent meegemaakt en nog. Zelfs snoeiharde bewijzen gekregen, die ik met mijn (rationele en analytische ) hoofd niet wilde aannemen. Maar op een gegeven moment breekt dat pantser (van vechten tegen jezelf wordt je heel moe) en moet je wel aanvaarden dat je ziet en voelt wat je meent te zien en te voelen.  Laten we dan de ‘verklaring’ maar achterwege laten. Dat is een mooie en moeilijke taak van en voor de Parapsychologische wetenschap.  Neem het serieus als je dit soort verhalen krijgt. Waar of niet waar is zo relatief en wat is waarheid? Kennen we die? Dus het serieus nemen is heel belangrijk voor het kind, wil het zijn vertrouwen houden in de mensheid, in het leven en in zichzelf. Ook al weten we niet precies hoe zoiets werkt. Een open mind is van cruciaal belang in deze.

Ik wil je nog even wijzen op een mooie video die handelt over het verhaal het 5 jarige Schotse jongetje Cameron. Hij praat vanaf jonge leeftijd over zijn vader in een vorig leven, en hij houdt daar ook niet over op. Tot zijn moeder besluit met een psychiater, die dit soort verhalen onderzoekt en in kaart brengt, naar de plek te gaan die het jongetje behoorlijk tot in detail heeft beschreven. Kijk daar maar eens naar. Je zult je wenkbrauwen wellicht fronsen, maar het heeft hoe dan ook het jongetje uiteindelijk bevrijd van zijn kwelling en hem tot rust gebracht. Wie zijn wij om daarover te oordelen, toch? 

Ik wens je veel succes bij alles, maar denk ook om jezelf, Marianne!  Als je toch nog een vraag hebt, hoor ik het wel. Dat kun je het beste via een reactie hieronder doen. Reageren mag altijd en is ook weer zinvol voor degenen die met hetzelfde probleem worstelen. En juist daarom heb ik die brief geschreven.

Liefs, Irma

 

© Irma Schiffers  –  19 februari 2014

Dit artikel mag in zijn geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding.

 

Brief aan mijn medemens – ARTIKEL over HSP

Al eerder schreef ik de afgelopen week een artikel over het fenomeen HSP en naar aanleiding van vragen die ik terug kreeg nog twee artikelen op dit nieuwe blog. Tot mijn verrassing werd het snel verspreid via Twitter, Facebook en websites die over hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit gaan. (zie ‘Artikelen’ bovenaan deze pagina). Er is steeds meer over te doen. Wanneer ik berichten lees zoals o.a. op de informatieve site ‘Nieuwetijdskind.com’ (waar ik ook later ook voor ben gaan schrijven, red.) herken ik mijzelf als een zogenoemde ‘Indigo’ pur sang.  Ik schijn alleen de grote golf van indigo’s qua leeftijd iets voor te zijn want ik ben uit 1962 en dus niet uit de jaren zeventig. Maar desalniettemin… ik herken er iedere letter van.

Toen ik heel jong was wilde ik spelen en de wereld helemaal zelf ontdekken. “Zef doen” was ongetwijfeld het eerste verhaspelde zinnetje dat ik als rechtgeaard ‘watermannetje’ stamelde! Mijn ouders hadden duidelijk hun handen vol aan mij, tegenover mijn enige broer Hans die de rust zelve was omdat hij zich stilletjes op zijn kamertje tekenend en dromend door zijn jeugd heen worstelde. Ik voelde dat ik de wereld zelf op eigen wijze moest ontdekken.

Ik voel nu desondanks de behoefte om bij te dragen aan een stukje informatie voor allen die er zelf mee te maken hebben, maar ook voor al diegenen die in deze nieuwe tijd kinderen hebben die HSP zijn en ook nog vaak hoogbegaafd. Daarnaast is dit een groep die helaas nog steeds niet  erkend wordt in de psychologie en de psychiatrie. Ik gebruik bij mijn dagelijkse werk zeker mijn psychologische achtergrond en theorie, maar ik distantieer mij om genoemde reden van de gehanteerde –dogmatische-  DSM-IV (inmiddels V) en gebruik mijn (para-)normale gaven, intuitie en ervaring om de ander bij te staan. Ik heb gemeend een brief te schrijven aan jou, de geïnteresseerde lezer, om een kijkje te krijgen in de keuken van een volwassen nieuwetijdskind, genaamd ‘Indigo’.

Ik besef dat ik me heel kwetsbaar opstel, maar ik ervaar dit ook als een innerlijke kracht, die ik nu kan delen. Kwetsbaarheid IS kracht! Ik hoop dat het bijdraagt tot een stukje erkenning van, en begrip voor die kinderen en volwassenen die HSP zijn. Als je mijn brief wilt ontvangen, dan is dit zeer persoonlijke epistel vanuit mijn hart aan jou gericht.

Lief medemens,

Nooit heb ik de wereld waarin ik leef kunnen begrijpen. Van jongs af aan voelde ik me aangetrokken tot kinderen die gepest werden op school, omdat ik hun innerlijke schoonheid zag. En daarmee meteen de reden waarom ze gepest werden. Ze waren ‘anders’, net als ik. En omdat ik voor ze wilde opkomen, werd ik ook een mikpunt in alle schooljaren die ik meemaakte. Maar ik bleef vanuit het gevoel van rechtvaardigheid voor ze staan. Ik zou mijn schooljaren voor geen goud over willen doen! Al weet ik nu dat het mij krachtig heeft gemaakt.

Ik ben vanaf relatief jonge leeftijd  veel (jonge) mensen kwijtgeraakt aan de ‘stoffelijke dood’, mijn eerste liefde en later in mijn leven ook een paar van mijn beste vriendinnen. Maar ik kon ze zelfs na hun overlijden nog voelen, soms horen. Er gebeurden onverklaarbare dingen die mij deden geloven dat alleen ‘zij’ dat zouden kunnen veroorzaken. Ik werd er eenzaam van want ik kon dat met niemand delen zonder voor een fantast uitgemaakt te worden.

Ik kon blijkbaar ontzettend gemakkelijk  en goed leren, maar ik voelde me doodongelukkig in de structuur die de school en de maatschappij mij oplegde. Ik zag het zelf toch allemaal heel anders? Beter? Mooier?  Mocht ik dat wel van mezelf denken? Nee, want leraren en onderwijzers weten het uiteraard beter, zo leerde ik! Ik mocht niet ‘brutaal’ zijn. Altijd had ik vragen waarmee ik leraren tegen mij in het harnas joeg. Ik kreeg zelfs eens een dikke onvoldoende omdat ik een opstel inleverde dat ik zou hebben overgeschreven. Want iemand van die jonge leeftijd, kon zo’n filosofisch epistel niet schrijven. Gelukkig was daar mijn moeder die de lerares een boze brief schreef en een lans voor mij brak. Ik kreeg alsnog een negen.

Ik kan niet tegen onrecht, nooit gekund ook. En ik zie het continu gebeuren. Overal. Ik zie leed dat dieren wordt aangedaan en dat voelt alsof het mij wordt aangedaan! Ik beleef het mee en ik zou het kunnen omschrijven als een steen op mijn maag, een brok in mijn keel, of als een niet te stuiten verdriet. Maar zelfs de pijn die een ander, of een dier heeft, kan ik voelen in mijn lichaam. Ook al is het niet van mij. Dat te kunnen onderscheiden heb ik later moeten leren door middel van trainingen die met energiewerk te maken hebben. Jarenlang van cursus naar cursus… Zoek het maar eens uit in je eentje, wie jij zelf bent en waar jouw ‘energieveld’ ophoudt.

Ik kan er niet tegen als de waarheid niet tegen mij wordt gesproken, want ik ‘hoor’ de achterliggende gedachten, die wel waarheid spreken in mijn hoofd. Ik voel het wanneer jij tegen me zegt dat het goed met je gaat, terwijl dat niet zo is. En ik ‘zie’ ook waarom het niet goed gaat. Of ik ‘hoor’ het, voel het…  dan voel ik mij zo eenzaam en dan denk ik: ‘waarom durf je mij niet te vertrouwen, ik veroordeel niet, jij mag zijn wie je bent, ik ben er voor jou,  onvoorwaardelijk! Zie je dat dan niet?’ Dus ik ga niet graag naar evenementen of feestjes waar veel mensen komen. Ik kan mezelf niet zijn en alleen maar ‘leeglopen’. Zo voelt dat.

Ik kan niet (meer) tegen televisie of radio, ook al werkte ik er jarenlang zelf. Ik kon dat toen, omdat ik het heerlijk vind om anderen te helpen en als ik daar dan ook nog geld voor krijg is dat helemaal een ‘wonder’. Maar de hiërarchie die daar heerst en de wantoestanden ontgingen mij niet. En geld heeft mij nog nooit geïnteresseerd. Het is niets, het is een aardse illusie, een stukje materie, wat je niet meeneemt als je straks ‘overleden’ bent. Wat je wel meeneemt is jezelf, je spirit, je kern, je geest die (hopelijk) gegroeid is. Zie je dan niet dat geld alles kapot maakt? En als je geen geld hebt omdat je je niet in een negen-tot-vijf-baan of een organisatie-structuur kunt handhaven omdat je daar letterlijk ziek van wordt, heb je in deze wereld niets.  Als je talenten hebt zoals muziek maken, schrijven, tekenen, schilderen tel je maatschappelijk niet mee en moet je het maar uitzoeken. Want je bent nergens in te passen en ‘het is je eigen schuld dat je voor dat soort beroepen kiest, die eigenlijk hobby’s zijn’  kreeg ik vaak te horen. Dat doet enorm veel pijn. Want mijn talenten worden mij tot ballast! En ze maken mij juist zo blij…

Zie je dan niet, dat wij allemaal hier zijn om een reden, en dat er voor iedereen in de wereld genoeg te eten en te drinken is? Als we het maar eerlijk verdelen… Elkaar helpen daarbij. Ik doe dat vanzelf, omdat ik voel dat dat goed is en zo hoort, maar hoe zit dat dan met jou?

Ik kon niet meer spelen in mijn bands omdat ik altijd na afloop ziek thuis kwam. Ik had de meest vreselijke ‘kwalen’ overgenomen van degenen die ik gesproken had in de pauzes of na afloop. Terwijl ik ook niet houd van een ‘podium’, omdat ik graag dichtbij jou wil zijn en blijven. Ik moest leren om die energie te onderscheiden van mezelf zodat ik het weer ‘weg kon sturen’. Gek genoeg wist ik altijd dat ik er niet voor naar de dokter hoefde omdat het vanzelf zou verdwijnen. ‘Iets’ zei me dat die kwaal niet van mij was. Ik moest daar alleen naar leren luisteren. Maar ook kon ik met mijn hooggevoeligheid niet meer tegen het ‘vocale geweld’ dat uit de versterkers kwam. Ik kreeg behoefte aan stilte en rust. Ook al kon ik ervan genieten dat andere mensen blij werden van onze optredens en een avond heerlijk konden dansen. Daarom heb ik het nog tien jaar volgehouden. Mijn medemuzikanten begrepen dat van mij…

Ik voel me soms zo ‘anders’ en alleen dat ik meermalen heb gesmeekt om hier weg te mogen. En nee, ik was zeker niet depressief of erger, ‘psychotisch’. Ik begreep alleen maar niet dat niemand hetzelfde leek te voelen en te zien als wat ik telkens zie en voel, en vooral ‘weet’.  Ik begreep niet waarom ik geboren was op een planeet als deze. Maar ook voel ik dat ik zelf mijn leven niet moet beëindigen omdat ik hier ook rondloop met een reden. Al heb ik nog steeds (tegenwoordig steeds minder) moeite om die reden te vinden en in te zien. Gelukkig ontmoet ik de laatste jaren mensen die hetzelfde voelen, die ook teruggetrokken leven omdat het anders te overweldigend wordt. En dit met mij delen omdat ik mezelf ook wat meer ben gaan uiten over wat ik voel, zie en ‘weet’.

Ik houd zo ontzettend veel van mijn dieren, omdat ze mij aanvoelen, zoals ik hen aanvoel. We hebben ‘echt contact’  en ik begin te begrijpen dat zij bij mij geboren zijn om mij bij te staan in dit eenzame proces. Ik heb dat al heel vaak mogen ondervinden en het is heel zuiver en wonderlijk mooi! Ze houden me op aarde, helpen me te aarden en te gronden, zoals ik hen help te gronden. Want dieren zijn niet geaard omdat ze op ‘vier beentjes’ lopen, net als wij in de oertijd. Als ik om deze ‘zienswijze’  wordt uitgelachen, doet mij dat heel erg veel pijn.

Ik houd sowieso van alle dieren, omdat ik voel dat zij ons dingen leren: eenvoud en onvoorwaardelijkheid. Ik zie ook dat er veel mensen zo zijn en zo denken, omdat ze zelf ook hooggevoelig zijn en de medemens eveneens vaak niet begrijpen in hun handelen en spreken. Maar als ik dat zeg, willen ze dat vaak ontkennen. Dat begrijp ik zo ontzettend goed dat ik daar geen oordeel over heb. Maar ik voel me dan weer alleen en ontkend.

Als ik lees dat er oorlog is uitgebroken en dat er ook nog eens een politiek mandaat voor gegeven is, huilt mijn hart. Ik zou willen schreeuwen, maar ik doe het niet, omdat ik weet dat het geen zin heeft. Begrijpen die mensen die zich ‘geleerd’ noemen dan niet dat ze vanuit angst en ego handelen? Waar geen kracht is ontstaat macht en dus onmacht. Het is uit balans…

Ik leef veel in mijn eigen huis, tussen mijn dieren en probeer dat soort nieuwsberichten te vermijden.  Maar ik voel me ‘dom’ als iemand mij iets vertelt wat iedereen schijnt te weten en ik heb er niets van meegekregen, dus ik blijf het toch lezen tegen mijn gevoel in.

Ik heb heel veel geleerd en gestudeerd en ik heb ontdekt dat ik ‘cum laude’ voor alles kan slagen wat ik aanpak. Maar ik heb ook ontdekt dat het moet resoneren met mijn hart en ziel en ik laat mij geen onzin verkopen in welke opleiding dan ook. Dus ik heb vaak studies weer moeten afbreken omdat ik voelde dat ik niet kon beantwoorden aan wat mij gevraagd werd. Ik wil alleen eerlijkheid en dat kunnen zeggen zoals ik het zie zonder meteen veroordeeld te worden met een laag cijfer. Gelukkig ben ik een aantal gelijkgestemde docenten tegengekomen die mij zagen zoals ik was. Daar heb ik  nog steeds contact mee.

Ik heb vrijheid nodig om te zijn wie ik ben in de kern. En ik ‘weet’ dat ik niemand iets aan doe als ik dat mag zijn. Nooit zal ik iemand moedwillig pijn doen, maar ervaar zelf telkens weer dat ik daardoor pijn heb als ik me moet aanpassen en niet begrepen wordt. Omdat jij vanuit logica redeneert en ik (gelukkig, of is het helaas) vanuit dezelfde logica met jou mee kan redeneren, maar vanuit een soort ‘wijsheid’ weet dat het niet klopt.  En dat heb ik jarenlang –onwetend, onbaatzuchtig en noodgedwongen-  wel gedaan. Met alle gevolgen van dien.

Ik heb door schade en schande en veel zoeken op het internet (lang leve het internet) ontdekt wie ik ben en nu heb ik moeten leren dat ik mag zijn wie ik ben. Dat valt nog steeds niet altijd mee. Ik kreeg de term ‘indigo’ uitgelegd via ‘nieuwetijdskind.com’ en ik begrijp sinds een tijdje dat ik daarnaast mediamiek en paranormaal geboren ben, dat wist ik al langer, maar ontkende dat stuk in mijzelf. Daar durfde ik ook niet over te praten.  Dat durf ik pas echt sinds een jaar. Ook schijn ik hoogbegaafd te zijn, en het dringt tot mij door dat die fenomenen vaker aan elkaar verwant zijn. Dat schreef ik vorige week als antwoord op een vraag die gesteld werd naar aanleiding van mijn artikel, en dat is over het internet verspreid, ook onder diverse psychologen.

Ik vraag je om mij te nemen zoals ik ben, maar vooral vraag ik je om ‘open’ te staan voor mensen die ‘anders’ zijn, zonder te proberen ze in je eigen ‘denkkader’ te plaatsen of aan te passen aan datgene wat jij op school of door je werk hebt geleerd. Want de kans is groot dat we elkaar niet echt begrijpen. En is het immers niet zo, dat uitvinders altijd eerst buiten het kader moeten denken om iets te ontdekken? Een paradigma wordt dan een hypothese, of een anomalie en vervolgens waarschijnlijk weer een nieuw paradigma  (met hernieuwd gevaar voor ‘dogma’ ). En dan hebben we het maar niet over het fenomeen serendipiteit.

Ik ben een “meisje” van de natuur. Zelfs in een volwassen lichaam van 52 jaar, ben ik nog altijd dat optimistische kind dat met een open mind in het leven staat. Met een groot gevoel voor humor, zich elke dag verwonderend over de schoonheid van de natuur. Met heel veel liefde in mijn hart.

Wil je alsjeblieft een beetje proberen om mij te begrijpen met respect en als het ietsje meer mag zijn, om net zoveel van mij te houden zoals ik vanuit onvoorwaardelijke liefde van jou houd?  Gewoon omdat jij bent die je bent…

© Irma Schiffers  –  17 februari 2014

Dit artikel mag in zijn geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding.

De brief uit dit artikel is op 8 maart 2014 overgenomen door de alternatieve nieuws-site Gewoon-nieuws.nl

 

Waar is mijn kompas? ARTIKEL

Where is my compass? English

Een hoop deuren gaan nu dicht, soms met een klap, soms stukje bij beetje. Dat is afhankelijk van allerlei factoren om ons heen, maar ook van onze eigen inzichten en onze passie. Ik krijg heel vaak de vraag ‘ik weet wat ik niet meer wil en dat sluit ik af, maar wat moet ik dan wel’? Het antwoord daarop is eigenlijk heel eenvoudig: volg je eigen individuele kompas. En juist dat roept weer een vraag op.
Waar vind ik mijn eigen kompas?

Die vraag heb ik zelf ook een paar keer gesteld. Aan mijn docenten van de Jungiaanse opleiding. En ook jaren mee rondgelopen…
Eén ding werd mij duidelijk, ik vond het niet bij anderen. De één vindt dat je dit zou moeten doen, de ander zegt dat ‘dát’ moet leiden tot jouw ultieme succes en geluk; en de maatschappij verlangt ook nog heel veel van je. En zo vliegt het wijzertje van je kompas alle kanten op en weet je nog niet waar je naar toe gaat.

En eigenlijk bleek het heel simpel toen ik het eenmaal gevonden had.

Het was gewoon dat kleine meisje, het innerlijke kind, dat teruggevonden moest worden en vooral in z’n geheel moest worden aanvaard. Door mezelf!
Dat ‘kind’ is namelijk oneindig veel wijzer dan degene die ik nu tracht te zijn; de volwassen vrouw die continu in de weer is om aan de wensen en normen van anderen te voldoen, wat maar nauwelijks lukt. Maar dat kind wil vrolijk zijn, liefde geven en krijgen, spelen, werken met de eigen talenten en de natuur in; een mooie toekomst creëren voor iedereen. En het wéét waar het heen wil, vanuit innerlijke wijsheid. Het wil alleen maar zichzelf zijn.

Dus als je vraagt waar je moet zoeken om bij je eigen kompas te komen, duik dan eens bij jezelf naar binnen en als een rechtgeaarde alchemist zul je dat stukje goud daar ongeschonden aantreffen. Geduldig wachtend op het moment dat het gevonden wordt…

 © Irma Schiffers  – 16 februari 2014

Dit artikel mag in zijn geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding.

 

Wat is liefde? Artikel

Op een dag als deze, die we ‘Valentijnsdag’ noemen, voel ik een lichte dwang die mij uit bed duwt. ‘Ga even schrijven, schrijf over liefde’…. Nou, daar voel ik me dan wel voor een probleem gesteld, want wat is liefde. En dáár moet dit artikel nou juist over gaan, want wat is nou eigenlijk ‘liefde’ ? Geef daar maar eens een pasklaar antwoord op!

Okee, daar gaan we. Vroeger zou ik gezegd hebben: liefde is verliefd zijn, dus vlinders in mijn buik voelen als ik ‘m zie en als dat andersom ook zo is dan houd je van elkaar en dat is liefde. Schattig, hè?  Minder schattig is dan dat je jaren later van diezelfde ‘liefde’ gaat scheiden omdat je iets wezenlijks mist.  En zelfs daarvóór was ik héél erg verliefd geweest (je eerste liefde schijnt het meeste impact te hebben, logisch ook) maar na een partijtje scharrelen  moest ik ‘m die middag voorgoed afstaan omdat hij verongelukte in het verkeer. 

Ik ging er toen vanuit dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn.  En feitelijk is dat ook zo, want je gaat heel anders in het leven staan als zoiets je overkomt. En als je directe omgeving je probeert te troosten met de woorden: ‘ach, je bent nog zo jong, dit was slechts kalverliefde, er komt wel een andere man voor je’  geloof je helemaal niet meer in de liefde. Van niemand! Het vertrouwen in de mensheid lijkt dan ineens verdwenen!

De relaties daarna zal ik hier niet beschrijven, maar laat ik zeggen dat ik van leerschool naar leerschool ging en dat mijn hoogsensitieve persoonlijkheid daar heel veel van heeft opgestoken. Daarnaast kreeg het begrip ‘liefde’ telkens na zo’n ervaring een hele andere waarde.  En een diepere, mag ik stellen! Positief toch?

Want wat is nou liefde. Ik zal daarvoor een sprong maken naar het heden. Als ik nu moet beschrijven wat het begrip voor mij betekent loop ik vast. Ik merk dat er geen woorden meer voor zijn. Maar goed, ik ben een schrijver, een dichter, een kunstschilder en (ex-)muzikant, dus het moet mij op één of andere manier lukken om er uitdrukking aan te geven.  Ik doe een poging.

Liefde is zoiets ongrijpbaars, maar vindt in de diepste diepten plaats maar ook in de hoogste hoogten. Beiden tegelijkertijd.  Vaag, hè?   Het is een sensatie die je van teen tot kruin in je lichaam ervaart, alsof je onder stroom staat. En als die sensatie gaande is, ben ik nog meer dan normaal helderziend, heldervoelend, helderwetend, helderhorend, helderruikend en wat niet al. Ik ben onderdeel van alles, van het geheel.  Dit klinkt wellicht weer ‘zweverig’ voor velen, terwijl ik hoop dat jij, die dit leest, ook wel eens (of meer dan eens) zoiets ervaren hebt. Mijn artikel over zielsliefde raakt daar ook aan, dat is eenzelfde onbeschrijflijke sensatie. We gaan ons op hele korte termijn allemaal herinneren wie we zijn, en dit allemaal ervaren.  Geloof me daar maar in. Moet niet natuurlijk, alles is okee!

Ik ga een voorbeeld geven. Mijn dieren, momenteel heb ik zes katten en een hond, laten mij altijd weer ‘onvoorwaardelijke’ ECHTE LIEFDE zien. Het gebeurt steeds vaker dat ik  tranen in mijn ogen krijg van pure ontroering als ik met ze knuffel, of zij ineens met mij komen knuffelen. Mijn hart scheurt open, (sensatie op mijn borst) en ik voel de stroming aan energie die tussen hen en mij heen en weer gaat. Sterker nog, als ik daarop geconcentreerd ben, zie ik die energie (met mijn helderziendheid),  en dat is zo ongelooflijk mooi en van een onbeschrijflijke schoonheid!  Kleuren, golven, lichtflitsen die in verbinding gaan met elkaar.  Dat is LIEFDE met hoofdletters kan ik je verzekeren. Het heeft niets aards, niets seksueels, niets ‘bekends’  wat ermee te vergelijken is  en het gebeurt met ons beiden. Op zo’n moment vindt er ook communicatie plaats.  Heel snel, telepatisch en indringend, maar zo helder en duidelijk.  Ik wil dat ‘bovenaards’ noemen, want anders zou ik het niet kunnen benoemen. Dieren veroordelen niet, nooit! Ze zijn nooit voorwaardelijk, maar emoties hebben ze wel, net als wij. Die laten ze ook zien, voelen, horen, maar het opvangen daarvan lukt ons ‘mensen’ alleen als ons hart volledig open staat voor die energie, voor die sensatie. En daarvoor moeten we onszelf ‘kennen’. Herinneren wie we zijn, wie we waren en waar we straks weer naar toe gaan. Zonder onze aardse, materiële voertuigen.  Als we met ons hoofd (ego) naar een dier kijken zien we een ‘beest’ dat niet kan praten, instinctief is, wil eten, plassen, poepen, slapen en verder niets.   Er was eens een tijd dat ik dat ook zo ervoer, ofschoon ik altijd van jongs af aan een speciale band heb gevoeld met dieren.   Nu noem ik het ‘liefde in optima forma’.

Als je zo ‘sensitief’ in het leven staat, kom je dat nu ook bij mensen tegen. Je ervaart het zelfde ‘onuitsprekelijke’  gevoel van liefde, van eenheid. Een sensatie die je van de sokken slaat.  En die je fysiek uit balans kunnen brengen. Je kunt niet meer praten als je de ander in de ogen kijkt, je adem stokt, je maag begint raar te doen  en je staat niet meer vast op je benen. En als je slaapt, droom je, al dan niet bewust, omdat je elkaar opzoekt in dromen. Dan heb je te maken met ‘Liefde’ !   Alleen omdat we het in die mate niet (meer) kennen, vergeten zijn, kan het wat angstig aanvoelen.  Want vaak is het zo, wat we niet kennen is ‘eng’.  Beter kunnen we dat woord vervangen door  ‘spannend’ want dan heeft het meer toekomst. Immers, iets wat eng is  vermijden we liever en iets wat spannend is, wordt een uitdaging en dus krijgt dat nog wel een vervolg meestal.

Liefde dus… Een heel complex gegeven dat we op diverse ‘levels’ kunnen ervaren.  Mijn ‘liefde’ van vroeger was waarschijnlijk inderdaad ‘kalverliefde’, maar de impact die het heeft gehad was op dat moment net zo ontwrichtend als mijn ervaring van liefde in het heden.  Alleen kan ik het in een groter perspectief zien en concluderen dat ik daar heel erg in ‘gegroeid’ ben. En dat liefde voor al wat leeft nu voor mij het hoogste goed is! 

Ik wil op deze ‘valentijnsdag’ eindigen met de vraag:  wat betekent ‘liefde’ voor jou?

© Irma Schiffers  – 14 februari 2014

Dit artikel mag overgenomen en/of verspreid worden, mits voorzien van bronvermelding.

 

Soulmates, twinsouls & twinflames

Als je deze termen in het google-zoekbalkje typt en je surft over het internet kun je door de bomen het bos niet meer zien, maar je komt in plaats daarvan in een oerwoud terecht van artikelen, die het vaak als vaststaande feiten aan je presenteren. En, zoals we weten, een oerwoud betreden is niet ongevaarlijk!

Al die websites zijn een prachtige informatiebron, wanneer je je sterk bewust bent van jezelf en mits je de vele feiten zeer selectief gaat bestuderen. Maar als je vanuit grote verwarring op zoek gaat naar de waarheid omdat je die in jezelf niet (meer) kunt vinden, loop je het risico nog meer te verdwalen. Dan is het te hopen dat er midden in dat oerwoud ineens een ‘aap’ uit een mouw komt!

Mijn vorige artikel (HSP en maatschappij) begon met de woorden: ‘ik houd er niet van om mensen in hokjes te plaatsen’ en ik houd er dus helemáál niet van om koppels, dus twee mensen in een hokje te plaatsen! Want wat zijn nou soulmates, wanneer heb je met een twinsoul te maken en wat is dan eigenlijk precies een twinflame?  De één weet het nog beter dan de ander en dat terwijl je al zoekende steeds meer tegenstrijdigheden tegenkomt.  En toen je ging zoeken was je al in verwarring! Wat maakt het uit hoe het heet? Het is al pittig genoeg als het je overkomt en nauwelijks in woorden te vatten. Nee, ik houd dus niet van ‘hokjes’.

Het ‘soulmate’-tijdperk is al langer geleden aangebroken en het wordt allemaal nog veel heviger, want waar het namelijk werkelijk om gaat, is dat we met de veranderingen van onze planeet en onze eigen ascensie meer vanuit ons hart gaan leven en dus op een ‘hoger level’ gaan liefhebben. En ‘zielsverwanten’ passen dus helemaal in dat plaatje. Het is de ‘herkenning’ van de andere ziel door alles heen. Die ontmoeting brengt je absoluut naar een hoger level, namelijk ‘echte liefde’ vanuit het hart, het verstand voorbij… Het overstijgt het ‘gewone’ verliefd zijn, want dat gaat na een relatief korte en hevige periode weer over. Dit blijft en gaat nooit meer over. De term zielsverwanten’ gebruik ik dus liever, omdat dat voor álle relaties die gevormd gaan worden de lading dekt.

Al jaren gaan de meeste vragen die ik krijg over dit fenomeen. En als dit onderwerp elders ter sprake komt heeft iedereen er wel op één of andere manier ervaring mee, of gehad. En het mooie ervan is, dat ook iedereen het over dezelfde ‘indringende’ gevoelens heeft die ermee gepaard gaan. Termen als ‘ik werd helemaal van de sokken geblazen’, ‘ik heb nooit eerder zoiets gevoeld voor iemand’, ‘mijn hele leven is ontwricht’ en ‘ik kan niet meer normaal functioneren’ zijn regel, zelfs zónder enige uit-zondering! En het ‘leed’ dat daarmee gepaard gaat voordat je samen zou ‘moeten’ komen moet niet onderschat worden! Maar dan komt dus ook mijn grootste probleem om de hoek zeilen, want de vraag is natuurlijk steeds ‘komen we samen en zo ja, wanneer dan?’ En dan ga ik dus altijd meteen even een stapje achteruit. Want iets te vaak krijg ik te horen dat ze dat ‘beloofd’ is soms met tijdstippen erbij. En als sommigen je dan ook nog vertellen dat de ander ondanks die belofte terminaal ziek is geworden, zojuist getrouwd is omdat zijn nieuwe liefde een kind verwacht  of zelfs plotseling is overleden,krijg ik het met mijn hooggevoeligheid net zo benauwd als degene die mij om raad vraagt!

No way, dus! Ik ga uitleggen dat het  ‘ontmoeten’ van zielsverwanten altijd gericht is op een innerlijk groeiproces. In en met jezelf. En dat je daar ook alleen maar zelf aan kunt werken. Dat het ook van je verwacht wordt: sterker worden, in je kracht gaan staan, om jezelf leren geven met alles erop en eraan. Jezelf om niets meer veroordelen, want je bent gewoon ‘mens’, een leerling met een  individueel lessenpakket. Op weg naar jouw eigen innerlijke geluk. En geen angsten meer of kwetsbaarheden waarvan je hoopt dat de ander die wel voor je oplost, ergo: invult! Want dat is dus niet meer de bedoeling. En aangezien wij als ‘mens’ de keuzevrijheid hebben om ons eigen leven vorm te geven en al onze levenslessen zelf te creëren opdat we daar uiteindelijk ook voor zullen slagen, kun je niet met zekerheid stellen dat beide partijen dat ook gaan doen. En zeker niet als die ander, ik zeg het even plat nu, ‘gewoon dood gegaan’is. Wat moet ik dan zeggen in ‘zuiverheid’ als diegene talloze keren verzekerd is door anderen dat ze een prachtige bruiloft zouden krijgen, gevolgd door een gezinsuitbreiding met drie kinderen? Dan kan ik alleen nog maar álle coaching- en therapeutische vaardigheden uit de kast trekken die ik ooit heb geleerd om iemand te beletten van het balkon te springen. Want ook dat hoort begrijpelijkerwijs bij de beleving van iemand in pure (ziels-) liefdesnood!

De term twinsouls wordt namelijk maar al te snel gebruikt en als daarover telkens ‘geschreven’ en gezegd wordt dat tweelingzielen samen ‘móeten’ komen in dit leven en je past daar je hele leven op aan, iedere dag opnieuw, kun je niet groeien in jezelf. Je hoop en je verwachtingen zijn zo gericht op het leven met die ander dat je zelf vergeet wat je in je rugzak meedraagt en wat je nog kwijt moet. Daarnaast ‘hoor’ ik vaak om die reden de voorwaardelijkheid doorklinken in de hulpvragen. ‘Maar ik heb dit al gedaan, en dat allemaal losgelaten, daaraan gewerkt en waar blijft ie dan nu?’

Dan zeg ik ‘Als de andere ‘helft’ van jou een ‘beloning’ moet zijn voor het vele werk, heb je het niet gedaan voor jezelf; dus niet uit liefde en respect voor jezelf! En juist dáár is het fenomeen ‘zielsverwanten’ voor gecreëerd’.  Zó diep geraakt worden dat je een paar treden stijgt op de ladder die je naar je eigen ‘zuivere’ ziel, naar onvoorwaardelijke zelfliefde terugleidt. En die weg gaat altijd eerst door de diepste dalen!  De vrijheid om te kiezen óf, hoe en wanneer je dat gaat doen is aan onszelf. En als je echt van die ander houdt –omdat je dit proces begrijpt op ‘zielsniveau’- gun je die ander zijn of haar levenslessen en valkuilen. Onvoorwaardelijk!

En ik verzeker je, als je bovenaan die ladder gekomen bent, heb je de ander niet meer ‘nodig’ Als je dan in de spiegel kijkt zie je een prachtige, authentieke en zuivere ziel die zich opnieuw verbonden voelt met ‘alles’ wat er is. Zichtbaar en onzichtbaar. Feminine en masculine ineen: Yin en Yang. Waanzinnig mooi! Je bent een krachtige eenheid geworden door vallen en opstaan! Een héél mens.

Wat diegene doet die je zo intens liefhebt en zo sterk aanvoelt is dan toch in volledige vrijheid aan de ander? De uitkomst is namelijk aan jullie beiden. Voel zélf, want dat kun je! En dan wéét je…

Áls dan die ander de ladder op  zijn eigen tempo en op eigen kracht besluit te bestijgen en je kijkt bovenaan elk vanaf je eigen kant in die spiegel, zul je zien dat deze zich vanzelf oplost tot een illusie en dat je in de ogen van de ander je eigen spiegelbeeld ziet…

* – * – * – * – * – * – * -* – *

© Irma Schiffers  – 10 februari 2014

Ik werk als zelfstandig coach/consulent en ben te consulteren op Antwoorden en inzichten, en op Topconsulenten.nl

Alle artikelen op deze website worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ en mogen in het geheel worden overgenomen en verspreid, mits voorzien van bronvermelding!

 

HSP en maatschappij: VRAAG 1

Dag Irma,

Ik las je artikel HSP en maatschappij en ik herken mezelf hier heel goed in. Ik kan ook al jaren geen TV meer kijken want ik word er heel  gedeprimeerd van. maar je wilt toch graag het nieuws blijven volgen anders raak je helemaal zo geïsoleerd. Het lijkt namelijk ook wel of ik steeds meer mensen kwijt raak omdat het niet meer klopt en ik me steeds maar moet aanpassen. Ik weet ook niet hoe ik dat kan oplossen.  Ook heb het idee dat ik de laatste tijd steeds gevoeliger word, maar dat hoor ik vaker om me heen tegenwoordig, ook van anderen. Er heerst veel chaos en er verandert veel, in werk en privé. Hoe zit dat dan? En jij hebt het over hokjes  dus ik dacht, het kan toch niet de bedoeling zijn dat we alleen verder moeten, levend in een GLAZEN hokje? Bij voorbaat dank als je dit wilt beantwoorden.Groetjes, Rianne T.

PS Heb jij ook een vraag, klik dan in het menu bovenaan de pagina op ‘stel je vraag’.

Hallo Rianne,

Dit is een veel gehoord probleem waar veel hoogsensitieve mensen mee zitten en er komen er steeds meer bij omdat de aarde- en kosmische energie  door allerlei factoren sterk verandert. Denk hierbij o.a. aan de zonnevlammen en natuurverschijnselen zoals de verandering van het weer, extreme weersomstandigheden, vulkaanuitbarstingen, aardverschuivingen, sinkholes etc. En zo binnen, zo buiten en ‘zo buiten, zo binnen’. Als je al gevoelig bent en daarmee dus ook voor de ‘energie’ om je heen voel je deze veranderingen nog veel sterker. Klachten als slapeloosheid, plotselinge gemoedswisselingen, fysieke klachten die ook weer verdwijnen, etc. kunnen dan optreden. We noemen dit ook wel ascensie symptomen.

Wat we steeds vaker zien gebeuren als je dit van jezelf weet en ook aanvaardt, is dat je ‘gelijkgestemden’ zult tegenkomen, ogenschijnlijk door ‘toeval’. Je zult dan merken dat je je daarbij thuisvoelt en dat je samen op zoek bent naar een stuk rust in je leven. Je hoeft echt niet alleen en in een ‘glazen’ hokje te leven.

 Het is wel zo dat de weg om erachter te komen wie je in werkelijkheid bent en jezelf daarin volledig te erkennen en te respecteren vaak een eenzame weg is. Je kent waarschijnlijk het verhaal wel van de monnik op de berg, die zich afzonderde om tot een hoger bewustzijnsniveau te kunnen komen. Je kunt daarbij geen ‘ruis’ of afleiding gebruiken. Dat is een beetje wat een HSP-mens (of dier, want bij dieren komt het ook vaak voor) doet. 

We gaan echt nu naar een tijd toe waarin iedereen meer met zichzelf geconfronteerd wordt en er is geen ontkomen aan dat we meer naar ons hart en onze ziel gaan luisteren. We hebben een cyclus van 26.000 jaar afgesloten van ‘polarity consciousness’ (een bewustzijn van tegenstellingen), waarin we ons afgescheiden voelden van onszelf. Mannelijk tegenover vrouwelijk, yin en yang, goed en slecht, normen en innerlijke waarden, etc.. Die polariteit wordt nu opgeheven en  we kunnen, zodra we dat willen, naar eenheidsbewustzijn. Alles is in ons aanwezig, feitelijk is er geen splitsing, dat hebben we met ons ego (overtuigingen en ‘denken’) gedaan.

Wat het volgen van nieuwsberichten betreft: het helpt al enorm als je met behulp van de sociale media die sites en berichtgeving opzoekt die met jouw innerlijk resoneren. Als iets je interesseert zoek je wat gerichter die informatie op en hoef je niet alle overige ballast mee te krijgen die we dagelijks over ons heen gestrooid krijgen. Dat is inderdaad voor iemand die hoogsensitief is nauwelijks te verwerken. Wees gerust, we gaan op korte termijn samenkomen met mensen die bij ons eigen energie-level passen, maar je zult begrijpen dat je eerst jezelf daarin moet (of hebt moeten) ontdekken om ook werkelijk ‘uit te stralen’ wie je in je kern bent. Soort zoekt soort, zegt een oud spreekwoord en dat is volgens de natuurwetten de magnetische aantrekkingskracht die aan het werk is. Er vindt momenteel een herschikking plaats in relaties omdat door de veranderingen in ons, het oude niet meer voldoet. Die lessen zijn geleerd en om verder te kunnen mag je eerst de heelheid in jezelf terugvinden. Je zult er dan versteld van staan hoeveel mensen er dan op je pad gaan komen waarbij je je echt ‘thuis’ voelt.  Ik hoop dat dit je vragen beantwoordt en ik wens je veel succes op je pad!

Als je meer artikelen wilt lezen over HSP kun je die o.a. op deze interessante site vinden.

©Irma Schiffers   –  8 februari 2014

Dit bericht mag overgenomen en/of verspreid worden, mits voorzien van bronvermelding.

* – * – * – * – * – * – * – * – * – *

 

HSP en Maatschappij – ARTIKEL

Ik houd er niet van om mensen in hokjes te plaatsen. Overtuigingen ‘kleuren en maken’ namelijk je persoonlijke waarheid en daarmee je toekomst, elke dag opnieuw. En een hokje is een overtuiging die snel als een te kleine gevangenis kan aanvoelen, waar je je niet meer kunt uitwerken. Toch weet ik mezelf in één specifiek hokje geplaatst dat veel ruimte kent en op alle gebieden de lading dekt. Het HSP-hokje. HSP staat voor Highly Sensitive Person, in het Nederlands ‘Hoogsenstief Persoon’.  Het is geen fijn hokje, maar gelukkig niet zwart/wit. Het kent vele kleuren. En daar moest ik gewoon een tijdje aan wennen…

Schilderij Statement – Maarten Tiggeler

HSP–zijn betekent in de praktijk dat je ‘overgevoelig’ bent voor drukke gezelschappen;  voor de demagogie die dagelijks door krant, TV en radio wordt uitgekotst; het onmiddellijk doorzien van leugens, intriges, en corruptie, gevoeligheid voor deceptie en misleiding, etc.  Kortom, nauwelijks een mogelijkheid hebben om in de maatschappij mee te kunnen draaien en informatie tot je te kunnen nemen omdat je altijd weer gedesillusioneerd in je bed stapt. Als er al sprake is van een voordeel van hoogsensitief zijn, is het dit: je kunt prima anderen bijstaan, helpen en adviseren die ontwaken uit de massadroom (of beter gezegd: nachtmerrie) en daarmee vastlopen in hun dagelijkse werkelijkheid.

Gelukkig zijn er anno ‘nu’ velen die wakker worden, waaronder een aantal goede (onderzoeks-) journalisten, die hun uiterste best doen om de onderste steen boven te halen voordat ze de andere kant van de zaak belichten in hun publicaties. Je wordt al snel in het hokje (alweer een hokje!) van de conspiracy-theory geduwd, maar ik vrees, -eigenlijk beter ‘hoop’- dat deze zogenoemde conspiracy-denkers zeer binnenkort op alle fronten gelijk gaan krijgen.

Met de mainstream media was ik al langer klaar. Ook de TV blijft al jaren uit. Als ik iets wil zien wat ik wil zien, of dien te weten, word ik er door de sociale media en de alternatieve nieuwssites wel op gewezen en kan ik via ‘uitzending gemist’  alles terugzien wat ik wil. Enerzijds vaak ‘ziekmakend’ maar anderzijds een opluchting omdat het aan de oppervlakte komt en –eindelijk- naar buiten wordt gebracht. Sites als Follow the money, Gewoon-nieuws,  Earth Matters, en Bovendien.com etc. brengen heel andere berichten dan wat je normaal voorbij ziet komen in de media. Het helpt je om je eigen visie te (her-)ontdekken!

Het frustrerende is alleen dat de ‘massa’ nog steeds de mainstream wil volgen, vooral omdat de waarheid vaak pijnlijk is en je het gevoel geeft dat je ronddrijft op een vlot in de Atlantische Oceaan.  Je veilige haven en de sterke arm van de overheid achter je latend. Dit heet ook wel ‘verantwoordelijkheid’ nemen voor je zelf en verder varen op het kompas van je eigen intuïtie. En daar ontbreekt het bij de meesten aan. Dat is vaak weggevreten door geestelijk en lichamelijk vergiftigd voedsel vanuit opvoeding, manipulatie en demagogische politiek.

Het voordeel van het HSP-hokje, is dan dat je de wereld wel vanuit je eigen –hogere- bewustzijn en dus intuïtie bekijkt. Het maakt je alleen verrotte eenzaam.

Gelukkig komen er steeds meer hoogsensitieve mensen bij, en vooral ook kinderen die nu geboren worden. Ze krijgen weliswaar het stempel ADHD, PDD-NOS, Asperger-syndroom etc. opgeplakt, waardoor de farmaceutische industrie weer een mogelijkheid ziet om veel geld te verdienen aan producten als Ritalin, etc.  maar het wordt –dankzij publicaties van de alternatieve media-  steeds duidelijker dat het hier om hoogsensitieve kinderen gaat. Die ook een andere benadering en coaching kunnen krijgen als dit beseft wordt.

In het voorwoord van mijn boek ‘Stoelendans bij de kapper’ schreef ik in 2011: ‘Voor mezelf meen ik van binnen te ‘weten’ dat we aan de vooravond staan van een grote verandering die dit jaar en de komende jaren zichtbaar zal worden. Transparantie en openheid zoals die sinds het afgelopen jaar in de kerkelijke kringen, maar ook via Wikileaks veroorzaakt wordt, is er het eerste schoorvoetende bewijs van. Maar er komt meer en ik gun het de aarde, de mensheid, jou en mezelf’.

Ik schreef over veel meer zaken die het daglicht niet zouden verdragen en al die veranderingen zijn nu gaande, en misschien is dat wel de reden dat dit boek onlangs en juist nu vertaald is in het Engels voor de Amerikaanse markt. Het zal wel ergens goed voor zijn; misschien maakt het meer mensen wakker.

Ik hoop dat het ook niet zo lang meer duurt voordat de hele berichtgeving rond het verschrikkelijke 9/11-gebeuren de werkelijke toedracht zal onthullen in navolging van de vele wetenschappers met expertise die deze kille waarheid al hebben onderzocht.  Op naar het jaar van de openheid en de waarheid. 2014. Journalisten, zet ‘m op!

* – * – * – * – * – * – * -* – *

© Irma Schiffers  – 7 februari 2014

Voor persoonlijk advies of coaching kun je me bereiken via 0909-0501 op KeyPhone.nl waar je kunt zien of ik beschikbaar ben

Dit artikel mag overgenomen en/of verspreid worden, mits voorzien van bronvermelding. Het is op 9 februari geplaatst op www.bovendien.com