Onze metaforische samenleving…

ENGLISH

Hectaren land. Veel mooie gele kleuren. Er heerst veel drukte. Gezellige drukte. Iedereen is op zijn eigen manier bezig op dat land. Manden worden gevuld. Een koe wordt gemolken door een meisje. Met de hand. Het dier voelt zich prettig en graast ondertussen wat. Er lopen schapen rond, geiten, kippen. Helder stromend water springt uit de bron en wordt opgevangen. Een hond springt achter zijn baasje aan om de schapenkudde te helpen verplaatsen. Mensen lopen heen en weer. De manden worden geleegd. Er wordt gelachen. De zon kleurt het tafereel nog wat warmer. Vrachtwagens rijden aan om voorraden te laden voor de verwerking van de oogsten. En ze vertrekken weer. Een prachtig schouwspel. Deze gemeenschap is zelfvoorzienend en leeft samen in harmonie; het wij-gevoel is hier duidelijk aanwezig en iedereen is tevreden.

Een grote zwarte auto rijdt richting de velden. Een man stapt uit en vraagt naar de ‘baas’. Ik word nieuwsgierig. Wie zou dat zijn? Er wordt wat geroepen naar de mensen in het veld. Het meisje stopt even met melken en kijkt achterom. Ze wijst naar iemand. Om de bezoeker heen ontstaat een groepje. Er is geen ‘leider’, alles loopt immers goed zo?

De man gebaart wat en de groep gaat in debat. Hij stuurt iedereen naar huis, want hij heeft zojuist het land opgekocht. Het is nu van hem, meldt hij. Er wordt geprotesteerd. ‘Het is ons dorp, ons voedsel, onze melk, onze eieren en de basis van ons bestaan’. Dat gaat al jaren goed. Wie bent u?

De man zoekt de leider. Die is er niet. Nooit nodig geweest. Hij wijst iemand aan. ‘Jij bent de leider en jij gaat zorgen dat de mensen die het meest efficiënt kunnen werken voor ons gaan werken. De rest gaat weg. De dieren gaan eraf, ik heb zaden die gecreëerd zijn om een supersnelle oogst te verkrijgen. Zodat er meer geld verdiend wordt op ‘mijn’ land. En je kunt kiezen, of je werkt voor mij en ik bepaal wat je daarvoor krijgt of je hebt niets en dan heb je ook niets meer te eten of te drinken. Kies zelf maar. Dit is nu mijn land!’

De zojuist aangewezen ‘leider’ schrikt en ziet een doemscenario voor zich. Geen eten, geen huis meer, want dat is zojuist geconfisqueerd. Ja, ik word de nieuwe leider, dan kan ik behouden wat ik had. Hij verkoopt daar onder die warme zon zijn ziel.

 

Het door angst gedreven verraad dat hij pleegt, ontgaat hem.

Hij jaagt ‘zijn’ mensen van het land af want hij doet wat hem wordt opgedragen. Hij heeft zijn huis, zijn voedsel en een nieuwe status. Het lijkt een droom, niet eens een nachtmerrie. Wel voor al die andere mensen.

‘De koeien moeten weg. De schapen en de geiten moeten weg. De kippen moeten weg. En als ze niet weggaan krijgen ze een virus en laten we ze gewoon ‘ruimen’. Deze hectaren grond kunnen veel meer geld opleveren. Er klinken schoten. De dieren worden omgelegd. Het meisje dat de koe aan het melken was, wordt hysterisch. Er klinkt nog een schot. Ze is monddood. Ze is dood!

Het komt op TV want iedereen moet zien wat hier gebeurt. Dan weet je wat er gebeurt wanneer jouw land wordt ingenomen en wanneer je je niet inschikkelijk opstelt. Je overlevingsdrift zal je houding veranderen. Je gaat het vanzelf normaal vinden.

De leider van dit stuk land krijgt een hoge politieke positie. Maar hij heeft zojuist zijn ziel verkocht, dus hij maalt er niet om. Hij krijgt een grote zwarte auto en rijdt naar een ander stuk land. Nu is hij degene die iedereen naar huis stuurt. ‘We hebben zojuist dit stuk land gekocht’, zegt hij. ‘En je kunt kiezen, of je werkt voor mij en ik bepaal wat je daarvoor krijgt of je hebt niets en dan heb je ook niets meer te eten of te drinken. Dit is nu mijn land!’

Er is weinig verzet. Ze keken ook naar de TV. Niemand doet wat, want er heerst inmiddels angst. Er klinken schoten. Alle koeien zijn dood! De mensen vluchten naar het volgende stuk land. Ze willen geen slaaf zijn. Er is immers genoeg uit de aarde te halen voor iedereen.

Maar ze zijn ‘nomaden’ geworden. Voor eeuwig op de vlucht.

Totdat….

 

 

© Irma Schiffers

Alle artikelen op deze site worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ en mogen in hun geheel worden overgenomen, mits voorzien van bronvermelding