De meesten van jullie herinneren zich vast nog wel het artikel over Udo Ulfkotte, de Duitse journalist die 17 jaar voor de Frankfurter Algemeine Zeitung werkte en die vorig jaar met zijn spraakmakende boek naar buiten trad ‘Gekaufte Journalisten’. Dat artikel wordt nog steeds veel gelezen en gedeeld vanwege de interessante inhoud, want hij onthult hoe journalisten worden ingepakt en omgekocht worden door o.a. de CIA en daarmee hun onafhankelijkheid aan de wilgen hebben gehangen. Hij noemt in zijn boek man en paard en het boek deed (en doet) veel stof opwaaien.
Maar dappere journalisten vinden we niet alleen in Duitsland blijkbaar. Ik ben momenteel een zeer interessant boek aan het lezen van journalist Janneke Monshouwer, die zelf bij het NOS-journaal werkte en daarnaast documentairemaker is. Het is ongelooflijk wat ze allemaal heel eerlijk en onthullend beschrijft, met feiten, foto’s, gebeurtenissen van vroeger en van nu; en het is pas haar eerste boek in een serie van vele. Ze beschrijft hoe zaken worden verdraaid, waarom, voor en door wie, kortom ik heb het gevoel dat ik zit te lezen in een geschiedenisboek, maar dan van een hele andere aard dan de volledig verdraaide feiten uit de geschiedenisboeken die we op school voorgeschoteld krijgen en dat is ‘thuiskomen’. Het zou wat mij betreft verplichte literatuur moeten worden in de nabije toekomst. Ze schrijft in dit boek o.a. over de moord op Kennedy, pedofilie, Skull & Bones, CIA-operaties, Vietnam-oorlog, Agent Orange, BCCI Crimibank, de Safari-club, de grote leugen van 11 september, etc. Dit is nog maar een kleine greep eruit. 
Ik zou het boek aan iedereen die ‘achter het nieuws (of propaganda) wil kijken willen aanbevelen, zeker in aanvulling op het Duitstalige boek (of in plaats daarvan) van de Duitse Ulfkotte. Je krijgt daarmee het totale plaatje. Janneke beschrijft de werkelijke feiten en wisselt dat af met cursieve opmerkingen waarin ze beschrijft hoe ze ervan droomt dat de dingen beter worden voor iedereen; een wereld die geen oorlogen, machtsstrijd, honger en armoede kent. Voor mij was het een aanleiding om de telefoon te pakken en met Janneke in gesprek te gaan. Naast het feit dat we dezelfde drijfveer hebben, dezelfde liefde voelen voor de mensheid en de natuur, blijken we ook allebei een Jungiaanse achtergrond te hebben en maken we beiden kunst, dus dat bleek zeker een goede impuls te zijn. Ik heb haar een aantal vragen voorgelegd en die heeft ze beantwoord. Kijk maar even mee in de interessante keuken van een ‘klokkenluidster’, terwijl ze zichzelf meer benoemt als een ‘waarschuwend journalist’.
Irma: Wanneer kwam het idee bij je op om een boek te schrijven –en nu zelfs meerdere- over de misleidende, manipulerende en propagandistische nieuwsvoorziening?
Janneke: In 2010 had ik een boek over mijn eigen leven geschreven (maar nog niet uitgegeven), ter afronding van een intensief transformatieproces. Dat schrijven bracht mij nog dieper in de materie, waardoor ik nog meer inzichten kreeg en meer puntjes op de i kon zetten. En opeens zag ik parallellen met wat er in de (buitenland-)politiek gebeurde. Ik ben toen vanzelf gaan doorschrijven als een zoektocht naar antwoorden op vragen die ik al heel lang had over het nieuws en over onze geschiedenis.
Dat heeft dus te maken gehad met je eigen ontwikkeling; alsof je ineens het grotere plaatje ziet. Zoals we zo vaak zien bij het ‘individuatie’-proces waar C.G.Jung over schreef. Mag ik dat zo vertalen?
Ja mooi dat je dat zo zegt, dat is helemaal waar. En ik voel steeds dat het te maken heeft met mijn eigen ontwikkeling. Tegelijk besef ik dat het ook te maken heeft met de ontwikkeling van ons allemaal omdat het ons Westerse collectieve onderbewuste betreft – we hebben er allemaal direct mee te maken en we knappen allemaal op van de waarheid als je het goed verwerkt.
Wanneer begon jij het gevoel te krijgen dat de zaken die je kreeg aangeleverd op het journaal niet klopten met de werkelijkheid?
Ik was net 21 toen ik als productie assistente op 1 januari 1965 bij het Journaal kwam. Ik was een van de jongsten. Ik heb daar genoten. Ik raakte bevriend met mensen van alle afdelingen: nieuwsdienst, redactie, films maken en montage (alles ging nog op film). Er was toen een zeer goede teamgeest en er heerste een strak bewind onder een strenge niet vrouw-vriendelijke hoofdredacteur. Op het Journaal werkte ik dus niet op de redactie, maar deed ik productie. Daar was ik een spin in het web voor alle afdelingen plus de contacten met het NOS-bestuur en andere omroepen. Na 3 jaar stapte ik over naar IKON-TV omdat ik genoeg had van het nieuws, want alles herhaalde zich, vond ik, er was geen onderzoeksjournalistiek, ik wilde documentaires leren maken, meer de diepte in. En al gauw deed ik freelance werk voor wel 3 omroepen tegelijk. Al doende leerde ik journalistiek, filmen, monteren, presenteren, regisseren, studio programma’s maken, reportages maken, documentaires maken, enz. En steeds als het Journaal me nodig had dan vroegen ze me of ik wilde invallen, dat bleef ik zo’n 25 jaar lang doen t/m de Golfoorlog in 1990.
Het gevoel dat iets niet klopte, dat had ik wel, zoals bij de moord op de Kennedy’s en de
burgerrechtenbeweging in de VS met de dood van Martin Luther King Jr en Malcolm X (die valselijk als een groot misdadiger was afgeschilderd), de verschrikkelijke Vietnamoorlog waar steeds meer mensen tegen in opstand kwamen, en ja die 6-daagse oorlog in Israel. Ik hoorde toen bij een generatie en een groep die overal vraagtekens bij zette: de tijd van de flower power, krakers en provo’s. Dat was een zeer belangrijke tijd waarbij er voor het eerst vragen werden gesteld en mensen in opstand kwamen.
Heb jij meegemaakt dat je een persbericht binnen zag komen, en dat het na verwerking gecensureerd werd?
In de begintijd was het Journaal nog klein. We waren een hecht team. Daardoor maakte ik het hele proces op alle afdelingen mee. Alles was in die tijd al voorgecensureerd omdat het Journaal toen alleen geabonneerd was op bepaalde Westerse persbureaus: de RVD (overheid en koningshuis), Algemeen Nederlands Persbureau ANP (binnenlands nieuws), UPI United Press International Washington, AP Associated Press New York, VIS-News, BBC en Reuters Londen.
Alle nieuws was dus pro-VS, pro-NAVO (lobby), pro-Europa (lobby), anti-Sovjet (lobby), militaristisch (lobby), pro-Israël.
Uit al die voorgeselecteerde berichtgeving werd door het Journaal geselecteerd, waardoor het de schijn had dat het Journaal zelf kon kiezen en objectief was/is. Een paar keer per week kwam een hoge militair -een heel aardige man met wie ik goed kon opschieten- koffie drinken en vertellen wat het leger nu weer voor nieuwtjes had.. Pas veel later drong tot me door dat dit bewuste lobby was vóór het leger en vóór de NAVO (de kijker/belastingbetaler bereid maken om meer overheidsgeld uit te geven aan Defensie).
In mijn werk voor de omroepen en in de periode dat ik met mijn ex-man een eigen filmbedrijf runde, (70-er jaren) maakte ik veel censuur mee in andere vorm: ieder item van welke omroep dan ook uit alle “achter-het-nieuws-rubrieken”, moest voor uitzending eerst getoetst worden door de eindredacteur of zelfs wel het hoofd van de omroep. Ik heb veel van die gesprekken in montagekamers (bij mij thuis) bijgewoond. En weer iets anders: lange tijd gold bij IKON-TV dat de naam van de directeur bijna op alle titelrollen stond, als eindredacteur. Ik zei: dat wil ik niet, want hij heeft hier niets aan gedaan…
Alsof die eindredacteur dus op TV zijn ‘toestemming’ kenbaar moest maken, zichtbaar zijn fiat moest geven? Dan is de vraag dus ‘voor wie’?
Ik heb me dat vaak afgevraagd. Helaas heb ik het hem niet gevraagd en nu leeft hij niet meer. Het gebeurde meer, ook bij andere omroepen. Ik kan er alleen naar gissen: hij was als hoofd verantwoordelijk voor wat er werd uitgezonden.
We kennen Udo Ulfkotte, de klokkenluidende journalist uit Duitsland waar ik eerder over schreef. Ik wil jou zeker vergelijken met zijn gedrevenheid om de waarheid te brengen. Al is het grote verschil tussen jullie waarschijnlijk wel dat hij zich jarenlang bewust heeft laten omkopen door o.a. de CIA, waar hij nu enorm veel spijt van heeft. Zie jij jezelf ook als klokkenluider?
Ja nu besef ik wel dat ik (voor anderen) een soort klokkenluider ben, op mijn manier. Ik voel mij eigenlijk meer een waarschuwend journalist. Op mijn Internationale perskaart van 2001 van de International Federation of Journalists staat: “Respect for thruth and for the right of the public to truth is the first duty of the journalist”. Dus: Respect voor de waarheid en respect voor het recht van het publiek om de waarheid te horen is de eerste plicht van de journalist”. Dus ja, dat is mijn werk.
Ben je nooit bang voor represaille-maatregelen uit de hoek van de machtselite? Of sterker, ben je weleens onder druk gezet door wat je nu doet?
Ik voel een collectieve druk van iedereen die niet wil dat er feiten naar buiten komen. Er bestaat 
een soort collectief gedachtengoed dat mensen is “opgelegd” door anderen, via opvoeding, school, de media, enz. Dat is een soort collectieve hypnose. Daarom is zelf (leren) voelen en denken een eenzaam proces: je maakt je dan los van een groep. Mensen van die groep worden soms wel boos, zelfs agressief… Ja ik ben wel aangevallen en ik voel me wel eens bang, natuurlijk, ik ben ook een mens… Maar ik ben altijd in ontwikkeling en ik werk er hard aan om me niet te laten overheersen door angst. Voor mij is het belangrijk dat ik de bronnen vermeld en niet andere mensen na-praat.
Het is inderdaad heel belangrijk dat je je eigen angst leert overwinnen. We zijn allemaal zo veel‘groter’ en echt niet voorbestemd om ons zo te laten overheersen en te onderdrukken. Denk je ook niet dat het belangrijkste is in deze tijd dat we ons daarom met elkaar moeten verbinden en zoveel mogelijk samen gaan werken in dat proces?
Ja dat zie ik ook zo.
We kennen de anti-Poetin propaganda die zeer ergerlijk is. Ik neem aan dat je het ‘onverkwikkelijke verhaal’ hebt meegekregen -dat gelukkig is uitgelekt- dat Poetin de BBC verslaggever John Sweeney genegeerd zou hebben terwijl laatstgenoemde hem vragen stelde. Dat heeft het NOS-journaal bewust zo ‘verknipt’. Een slap excuus van Marcel Gelauf ‘dat het niet zo handig was’ kon niet meer verhinderen dat op grotere schaal bekend werd dat de propaganda-molen op volle toeren draait. Als ik jouw boek zo lees is dit geen incident. Kun je een soortgelijk concreet voorbeeld geven van het bewust ‘verknippen’ van nieuwsfeiten of video’s wat je nog levend voor de geest staat?
In mijn tijd waren buitenlandse nieuwsitems al “ruw voorgemonteerd” en kwamen ze via de sluis van Westerse grote nieuwsmedia en de Eurovisie het Journaal binnen. Nu komen nieuwsitems ook via satellieten, “the cloud”, internet en andere kanalen binnen, en wordt het, getuige het Poetin-item, aangepast- en zelfs nog op een klunzige manier ook. Goed dat dit bekend is geworden! Het zet een mens wel aan het denken, mijn vraag is nu: is het Nederlandse nieuws nog “gekleurder” dan in de rest van Europa?
Die vraag kan ik uiteraard ook niet voor je beantwoorden, maar gezien de berichtgeving in Nederland doet mij dat het ernstigste vermoeden… Je hoort vaak: Nederland wil in vele gevallen het ‘braafste jongetje van de klas’ zijn, als ‘lapdog’ van de VS. Zou dat er niet mee te maken kunnen hebben?
Ik beschrijf dat in mijn boek. Het is te zien aan foto’s van Nederlandse bewindslieden op bezoek in de VS. Ik heb dat vooral in de Balkenende-periode extra goed gevoeld en nu voel ik het weer als Rutte ons pusht om het groothandelsverdrag met de VS snel te tekenen: TTIP en CETA. Nederland als schoothondje van de VS is natuurlijk al zo lang als ik leef. Om uit te zoeken precies hoe en wat, en dat
boven tafel te krijgen, schrijf ik mijn boeken.
Zo lang als ik leef is Rusland al zwart gemaakt door het Westen. Vijandvorming. Momenteel is Poetin de boosdoener. En kijk eens naar Assad in Syrië? Al die zwartmakerij, en dan steeds herhaald, via de media is hypnose en komt diep in onze genen… (krijg dat er maar eens uit) en door harde stemmen wordt verkondigd dat die personen weg moeten. … Terwijl het belangrijker is dat we eerst eens gaan onderzoeken wat er allemaal op die manier in onze genen terecht is gekomen en eerst die angel eruit
halen, voor we een situatie op een neutrale manier kunnen uitzoeken en bekijken. Net als al die vaccinaties. We worden bang gemaakt (ik noem het media-hypnose) en alles wordt herhaald en herhaald en ja, dan gaan mensen uit angst denken dat ze een vaccinatie nodig hebben… Aan de andere kant laten mensen zich ook verleiden, reclame is een andere manier van hypnose. Ik houd van eerlijke informatie en voorlichting.
Welke grote ‘machten’ trekken er op dit moment werkelijk wereldwijd aan de touwtjes? En in Nederland? Ik denk o.a. aan Rothschild en Rockefeller, maar zijn dat werkelijk de grootste machten of zit ook daar weer een kwade genius achter volgens jou?
Ik houd het bij de namen die je noemde, naar mijn idee zijn zij de krachten achter The City en Wall Street en ook achter Israël.
We ‘wisten’ dat inderdaad al; jij bevestigt het! Ben je in de hoedanigheid als documentairemaker na je periode bij het NOS-journaal bewust op zoek gegaan naar de waarheid achter het nieuws dat wij te horen kregen?
Ik wist altijd al dat er veel gemanipuleerd wordt, op alle gebied. Daarom kwam ik in mijn TV-werk op voor ontwikkelingshulp, 
inspirerend onderwijs, mens- en natuurlijk-vriendelijk bouwen, bomen planten, biologische en fair trade voeding, natuurgeneeskunde. Ik vond dat daar veel meer aandacht voor moest komen. Maar uiteindelijk kreeg ik het inzicht en moest ik tot mijn grote verdriet bekennen dat initiatieven op die gebieden steeds meer onderuit werden gehaald. En opeens zei ik: “en nu is het afgelopen. Nu wil ik weten wat er achter de schermen speelt, want anders ga ik als een “kip zonder kop” door en val ik steeds in dezelfde valkuil en wordt mijn werk en dat van anderen onderuit gehaald. Ik ben ervan overtuigd dat als we weten wat onze kracht is en wat de valkuilen zijn, dat alles dan veel realistischer is, ik bedoel hiermee: bewuster. Ik zie het als een overgang van een “romantisch” tijdperk naar een “realistisch” tijdperk. Zo’n overgang is een pijnlijk proces, het haalt eigenlijk de grond onder de voeten weg, omdat je erachter komt dat de geschiedenis en veel andere dingen toch anders in elkaar zitten dan je dacht. De waarheid is de échte grond onder de voeten.
Helemaal mee eens, maar die grond is vaak nog koud en hard voor de meeste mensen; een
zogeheten gespreid bedje is vaak veel warmer. Zie je zelf die overgang, die overigens al langer bezig
is, snel gerealiseerd door alles wat er nu in sneltreinvaart naar boven komt?
Ik weet het niet. Eerst hoopte ik dat het snel zou gebeuren, mijn eigen ongeduld misschien, maar nu denk ik dat geleidelijkheid misschien beter is. Een plantje heeft tijd nodig om te wortelen en te groeien.
Heb je nog contact met vroegere collega’s van de journaal-redactie? Hoe reageren die op jouw onthullingen?
Ik heb regelmatig contact met de Journaalploeg uit de vroege periode (de oldtimers), we komen jaarlijks bij elkaar voor een lunch. De laatste keer bracht ik mijn boek “Ander Nieuws” mee. Ik kreeg verrassende reacties: “Interessant Janneke”. Een aantal hebben het boek gekocht. Bij de boekpresentatie was Noraly Beyer de gastvrouw. Dat was een erg prettige besloten bijeenkomst waar nog een andere journaalcollega bij was en prof. Cees Hamelink en Arnold Karskens. Ik heb dat toen bewust klein gehouden omdat ik het zie als het gooien van een steen in het water en als ik mijn werk goed doe, wat ik hoop, dan worden de kringen steeds wijder.
En heb je ook contact met andere journalisten die nog steeds voor de mainstream media
werken? Zo ja, wat krijg je daarvan te horen en krijg je ook negatieve reacties of zelfs vijandige?
Het is een wonder, maar ik heb nog geen enkele negatieve reactie op mijn boek ontvangen. Ik heb wel 30 present-exemplaren gestuurd naar redacties van TV- en radioprogramma’s Buitenhof, VARA/VPRO/HUMAN ARGOS, Jeroen Pauw, Knevel & Van den Brink, VARA DWDD, VPRO programma Boeken, KRO Brandpunt en kranten als: Groene Amsterdammer, NRC/Handelsblad, Telegraaf (prof. Smalhout), Trouw, Volkskrant, Vrij Nederland. Ook stuurde ik presentexemplaren naar mijn oud collega’s Wibo van de Linde en Pim Reijntjes en ook naar een paar advocaten onder wie mr. Gerard Spong. Van sommigen kreeg ik geen reactie, van de meesten wel. De reacties die ik wel kreeg zijn kort en krachtig: Interessant. Dat vind ik een leuke en open reactie. Ook stuurde ik boeken naar mensen in Suriname: onder wie Desi Bouterse en ook naar Ronnie Brunswijk en nog 2 Surinamers.
Goed van je om het rond te sturen!
Vanaf het moment in 2000 dat Bill Clinton aankondigde dat hij Kosovo wilde bombarderen, kon ik niet meer slapen. Toen schreef ik een open brief naar Bill Clinton met het dringend verzoek om een diplomatieke manier te vinden om verder bloedvergieten en 
een oorlog te voorkomen. Die brief faxte ik naar het Witte Huis en naar alle grote kranten in de wereld. Dat was veel werk. Toen ik daarmee klaar was kon ik weer slapen. Later heb ik begrepen dat ik niet de enige was die dit had gedaan…
Wat betreft de geld- en bankencrisis kreeg ik van journalisten uit de VS in 2000 al mails hoe de situatie ervoor stond. Die informatie zond ik door naar nieuwsrubrieken, zoals Eén Vandaag, waar indertijd een hoofdredacteur en ook een redacteur zat die ik goed kende, ook stuurde ik mails naar andere oud-collega’s bij andere programma’s. Maar het bleef altijd stil. Nooit een reactie. Toch bleef ik die mails doorsturen. En in 2008 klapte de geld-luchtballon uit elkaar en in 2008 brak die verschrikkelijke crisis uit.
Die stilte herken ik… Toch blijven doorgaan, maar dat is duidelijk wat jij ook doet! Je zou toch mogen verwachten dat de presentatoren van het journaal niet op hun achterhoofd zijn gevallen en echt wel weten wat er in werkelijkheid speelt. Hebben zij dan geen geweten?
Het Journaal is een nieuws-fabriek, die niet altijd uitzoekt of iets klopt, maar vaak het nieuws “volgt” en daarbij is het van groot belang dat het leuk “kijkvoer” is: Wie het presenteert. Hoe het wordt gepresenteerd. “Hoe kom ik “over”? Het gaat allemaal om indrukwekkend, snel, mooi, veel en groot. Zie ook dit filmpje waarin over het NOS Journaal wordt gezegd: “grootste onafhankelijke nieuwsgarer in Nederland…”. Het is wonderlijk dat ze zoiets zeggen: het Journaal is niet objectief en ook niet onafhankelijk.
Ik vind dat niet alleen wonderlijk, maar vooral storend; nieuws als “kijkvoer”! Dat moet echt veranderen. We zijn volwassen mensen en het woord ‘samenleving’ moet ervoor zorgen dat we allemaal onze bijdrage kunnen en mogen leveren. Dat kan pas als je goed geïnformeerd bent over wat er werkelijk speelt…
Helemaal mee eens.
Goed dus, zoals ik al zei, dat je je boek rondstuurt. Stilte of niet; ik merk ook vaak dat het toch wel aankomt…
Wat mij nu opvalt is dat nieuwsrubrieken/journalisten als Buitenhof en KRO-Brandpunt mijn boek wel degelijk hebben gelezen. Dat merk ik nu steeds meer aan veel onderwerpen en de vraagstelling. Dan maakt mijn hart een sprongetje van plezier en dankbaarheid.
Zojuist hoorde ik Hans Hillen in KRO-Brandpunt 13 dec. 2015, ook een oud-collega van het Journaal, later voorlichter en zelfs minister van Defensie, dat hij de moed had om te zeggen dat hij en het hele Westen een grote fout maaken om indertijd Libië binnen te vallen… En dat het Westen incl. Nederland daar de weg hebben vrij gemaakt voor I.S. Geef jezelf en anderen altijd de tijd voor voortschrijdend inzicht…
Dat is inderdaad al heel wat. Het zou toch mooi zijn als ze hetzelfde zouden zeggen over de andere landen als Afghanistan, Irak, Syrië, etc. Kortom, dat aanvallen alleen maar eenzelfde antwoord uitlokken. Met wie of welke ‘organisatie’ of ‘krachten achter de schermen’ had jij te maken als het ging om censuur?
Twee opvallende dingen:
In de 70er jaren had mijn toenmalige echtgenoot gefilmd in de burgeroorlog in Angola. Maar het Journaal (de hoofdredacteur) 
wilde er geen shotje van uitzenden, omdat het volgens hem “links” was. Alles werd afgedaan met “links” of “communistisch” terwijl het mij gaat om “humaan en eerlijk”. Eind 80er jaren had ik in eigen beheer een prachtige film gemaakt over het eerste grote, echt duurzame kantoorgebouw in de wereld: het ING hoofdkantoor in de Bijlmer, Dat gebouw had geen dure zonnepanelen, maar veel goedkopere passieve zonne-energie. Met die film liep ik keihard tegen alle deuren op. Het was absurd: van de RVU-directeur kreeg ik een jaar lang een assistente om me te helpen en hij had een uitzenddatum genoteerd. Maar hij werd ontslagen… door een nieuwe directeur die plotseling boven hem was gezet. Sindsdien moest een “commissie” alles goedkeuren. De uitzenddatum werd doorgestreept.
In de 90er jaren maakte ik bij Teleac hetzelfde mee: het uitzendcontract was bijna getekend, maar ook die artistiek directeur moest snel met vervroegd pensioen, weggestuurd door een nieuwe economisch directeur. Kortom alles werd snel zeer
economisch.
En ik wist niet wat ik zag: opeens kwam er een ING-directeur die plotseling hoofd NOS werd. Ik dacht nog: wat doet die man daar? Een nieuw tijdperk was aangebroken. De opkomst van Net-managers volgde. Omroepen werden in een Net geperst: Net 1, Net 2 en Net 3. Er kwamen zelfs nieuwe grote gebouwen voor één net. (AKN, VARA/VPRO enz.) Alweer een nieuwe “sluis”, ik noemde de Netmanagers ‘Big Brothers’, die moest goedkeuren of iets werd uitgezonden. De rol van omroepen wordt steeds kleiner en alles wordt op die manier gecontroleerd. Ik praat nu over het publieke bestel. Commerciële omroepen zitten vanaf begin af aan al in dat “economische” circuit. Politiek en commercie gaan steeds meer samen.
Ik weet het. Ik werkte bij de KRO en dat werd ineens AKN: AVRO, KRO en NCRV en er kwam zelfs één heel nieuw gebouw voor die drie omroepen, alsof dat allemaal niets kost. Later moest dat ineens weer uit elkaar en moest ieder weer op zichzelf gaan staan. Nu is het ineens weer AVRO/TROS. Het is één soep geworden en het wordt de omroepen gewoon opgelegd!
Ik weet uiteraard zelf hoe zwaar het is om ‘achter het nieuws’ te kunnen kijken en jezelf een weg te (moeten) banen door het oerwoud van leugens, teneinde bij te dragen aan een nieuw tijdperk waarin alle levende wezens worden gerespecteerd. Voel jij dat ook als jouw missie?
Nu zie ik dit als mijn missie, mijn heilige plicht.
En hoe verwerk jij dat voor jezelf?
Ik verwerk het zoals je trauma’s verwerkt. Om uit de “hypnose” te raken en alles goed te kunnen verwerken moet je een goede therapeut zien te vinden. Want het zijn gewoon zware trauma’s die we (onbewust) krijgen door, zoals jij het noemt, het oerwoud van leugens, en manipulatie -voeg ik eraan toe. Dat is misbruik van de burger/consument. Daarom is het tijd dat de burger/consument beseft wat er aan de hand is en alles goed verwerkt. Het is belangrijk dat we niet vast komen te zitten met woede, haat en wrok. In feite gaat het om onze eigen evolutie -geen revolutie maar evolutie-, dat wij zelf veranderen, dat is punt één. Eerst je eigen tuintje wieden.
Absoluut met je eens. Woede, haat en wrok leidt alleen maar tot eenzelfde antwoord! Ontdekken, verwerken, aanvaarden en dan de handen uit de mouwen om het te gaan veranderen, met elkaar!
Ik vind je heel dapper als ik dit eerste deel zo lees, en ik wil je volgende boeken ook zeker gaan lezen.
Dank je. Jij ook!
Zijn er momenteel al veel feiten die aan het licht komen en die ook jou nieuwe informatie verschaffen, danwel iets in een hele andere context plaatsen?
Ja, er komen al wel feiten aan het licht, vaak gedeelten van feiten, nog niet helemaal… Zoals nu de rol van Turkije ten opzichte van I.S. door sommige journalisten nader wordt bekeken.
Wanneer komt je tweede boek uit? En je derde?
Ik was bezig met mijn 2e boek en 3e boek maar die boeken werden te dik. Nu heb ik daar onderwerpen uit gehaald, dat worden aparte boeken. Het boek dat ik nu als 2e uitbreng gaat over Voeding, Gezondheid en Politiek. Ik hoopte dat voor kerst uit te brengen maar dat haal ik niet meer. Dat wordt het 1e kwartaal van 2016. Houdt hiervoor svp de website ‘Ander Nieuws‘ in de gaten.
Ik had deel 2 en deel 3 al zo goed als af. Maar dankzij voortschrijdend inzicht van mijzelf en een groeiende berg nieuwe 
informatie op het internet en nieuwe boeken die afgelopen jaar zijn verschenen kan ik er nu nog dieper op ingaan. Zo vullen schrijvende mensen elkaar aan en inspireren elkaar…
Het is absoluut een feit dat we elkaar –zeker ook in de alternatieve media- moeten ondersteunen, aanvullen en verwijzingen zouden moeten blijven plaatsen. Dat maakt ons werk veel krachtiger. Individueel, maar toch ook samenwerken.
Daarom ben ik ook blij met dit interview Irma, dank voor de samenwerking.
[Einde interview]
Meer over Janneke in een persbericht dat is verschenen, kun je hier lezen (als pdf-bestand). Als je haar eerste boek wilt aanschaffen, kun je dat hier doen.
© Irma Schiffers
Alle artikelen op deze site worden belangeloos geschreven ten bate van ‘hue-manity’ en mogen gerepubliceerd worden, mits de bronnen worden gerespecteerd.
Zoals de ‘oude getrouwe’ lezers van dit blog wel weten, heb ik regelmatig contact met Janneke Monshouwer, schrijfster van het boek ‘Ander Nieuws’ (wat het NOS-journaal niet uitzond) en het boek ‘Trump, Grondwet en Wereld’. Janneke werkte ruime tijd geleden op de redactie van het NOS-journaal en ze doet al sinds 2014 een ‘boekje open’ over de gang van zaken, de censuur, de propaganda aldaar en ze besloot uiteindelijke zelf diepgaand onderzoek te doen naar de waarheid achter de nieuwsfeiten en dit in boekvorm te publiceren. Voor wie geïnteresseerd is in de achtergronden van Janneke, zie hier mijn eerste interview met haar en het tweede interview, naar aanleiding van haar tweede boek vind je hier.
Irma Schiffers schrijft... (Dutch/English) 