De Hilversumse papegaaien die geregisseerd en betaald worden door de psychopathische pinokkio’s zouden toch onderhand een keer van hun stokjes moeten donderen van schaamte. Datgene wat ze uit de grote ruif blijven vreten om na te kunnen kwetteren wat ze als hapklare (jokke-)brokken wordt aangeleverd, zal uiteindelijk als gif door hun aderen stromen. Ze sleuren namelijk de hele bevolking mee in het verderf, maar het schijnt ze niet te deren. Beroepsdeformatie is ook in de journalistiek blijkbaar nog steeds een rendabele wisselkoers.
Journalistiek is de discipline van het verzamelen, controleren, rapporteren en analyseren van het nieuws meldt Wikipedia, dat overigens ook al meerdere malen een zeer onbetrouwbare bron is gebleken, want deze wordt bijgehouden en gecontroleerd door de schaduwregering. Verzamelen betekent heden ten dage ‘aangeleverd krijgen’ in de vorm van story packages. Controleren is er niet bij (mits bij de bron die die ‘brokken’ aanlevert). Rapporteren betekent ‘voorlezen’ of ‘overtypen’ en analyseren is blijkbaar wel erg ingewikkeld voor het gemiddelde reptielenbrein.
Hoe kan het zo ver zijn gekomen dat wakkere nadenkende en voelende mensen van goede wil, met het hart dus op de juiste plaats, het werk van journalisten zijn gaan overnemen? Zonder daarvoor ook maar één cent te krijgen –sterker nog, je bezegelt jezelf altijd stante pede met het ‘armoede-etiket’ vergezeld door het stigma ‘gestoord’ en derhalve een isolement- slechts om de mensheid en de wereld verder te behoeden voor het eeuwenlange leed, oorlogen, armoede en extreme excessen die totaal overbodig en exorbitant misvormd zijn in de natuur, binnen en buiten ons. We weten het onderhand: Fools rule the world! Met dank aan Judith Jobse en haar band Déva Dyne. Een song die hen ook hun platencontract heeft gekost om bovengenoemde reden, maar gelukkig lieten ze het niet daarom afweten. Ik herhaal het nog maar eens.
Is er op zijn minst één journalist die zijn handen niet langer meer in onschuld wil wassen, maar die de handen in plaats daarvan uit de mouwen steekt en ze niet langer wenst te bevuilen?
Ja jij daar, die zich journalist of verslaggever durft te noemen en daarvoor een behoorlijk riant salaris ontvangt; durf jij jezelf echt in de spiegel aan te kijken en deze vragen aan jezelf te stellen? In plaats van het na te laten vragen te stellen over alles wat je op je bureau geserveerd krijgt? Vragen die zo ontzettend voor de hand liggen en die je vanzelfsprekend vanuit empathie voor je medemens en de slachtoffers -die ze steeds openlijker en met eigen bewijzen gaan stellen-zou moeten beantwoorden, zoals ex-NOS journaal redacteur Janneke Monshouwer? Enig idee wie alle persburo’s in de wereld bezit en uit welke bron jij tapt?
Wanneer je een hart bezit zul je jezelf in de spiegel rood zien kleuren tot achter je oren en zoiets moet je uiteraard eerst verwerken; dat noemen we transformatie en dat kost tijd! Maar wanneer je eenmaal die krachtbron, die verantwoordelijkheid en gevoel voor de ander in zich draagt, hebt ontdekt, kun je oprijzen middenin het bolwerk van corruptie en mind-control en de werkelijke definitie van journalistiek gaan naleven en uitvoeren. Verzamelen, controleren, rapporteren en analyseren van het nieuws. Overtuig daarna je collega’s van het feit dat ze het spoor door geld, hebzucht en gemakzuchtigheid volledig bijster zijn geraakt en vorm een blok. Jullie zullen in de meerderheid zijn tegenover die kleine psychopathische elites die in de politiek en het bankwezen rondlopen en alle macht naar zich toe hebben getrokken, wereldwijd definitief sinds 1996. En je redt iedere dag duizenden mensenlevens in plaats van doden te veroorzaken door laakbaar gedrag door te ontkennen, te vermijden en gedreven door pure gemakzucht en daarmee je financiële zekerheidsstatus van ‘talking head’ te beschermen.
Er komt een dag dat je in je hemd staat en die ligt niet zo ver meer weg. Besef dat je dan niet meer weet hoe je verder moet met je leven. Je zou weleens hetzelfde opgejaagde wild kunnen worden wat nu degenen van goede wil, de gestigmatiseerde en verketterde vrijwillige verslaggevers en onderzoekers uit deze samenleving, op dit moment nog schijnen te zijn. Maar daar kun je je tegen wapenen. Heel simpel: met waarheid en rechtvaardigheid; een krachtbron waar niets tegenop kan.
Niet de waarheid en de rechtvaardigheid die de regerende elite aan je oplegt, maar de waarheid die van binnen zit, in je hart en in je ziel en die is onmiskenbaar, NOOIT inwisselbaar of te koop voor geld! Geld betekent niets, je neemt het niet mee na je fysieke dood, het is niets meer of minder dan een onderdrukkingsmiddel van een stel psychopaten die zichzelf rijkelijk hebben voortgeplant in de afgelopen decennia. Je zou dat toch écht moeten weten als je jezelf journalist noemt.
Boston, Sandy Hook en nu dook deze crisis-acteur weer op in Frankrijk
Anderzijds: blijf ze maar gerust dienen, blijf trots dat je een adept bent. Strijk iedere maand je geld op –dat uit het niets wordt gecreëerd- en besef dat je deel uitmaakt van de gruwelijkheden die zich iedere dag in de wereld en in je naaste omgeving afspelen. Als je dat werkelijk met volle overtuiging doet, ben je de titel van ‘journalist’ volgens de definitie niet waard en het geld dat je voor dit onsmakelijke werk krijgt, maakt je tot een huurling van hetzelfde kaliber als de crisis-acteurs die het vuile veldwerk opknappen. Waar was jouw onderzoeksdrift toen je verslag deed van de gruwelijke beschietingen op een kind in Syrië, terwijl dat volledig in scene is gezet, gefilmd op Malta en gesubsidieerd is door de Noorse overheid? Waarom ga je niet op zoek naar deze afgebeelde actrice om te vragen hoeveel ze hiermee verdient? Oh help, shame, shame, shame!
Ik heb een groot respect voor alle vrijwilligers, de collega’s van de zogeheten ‘alternatieve media’, die willens en wetens geïsoleerd worden in de samenleving en toch doorgaan met het stellen van kritische vragen op voor de hand liggende verzinsels; die al hun vrije tijd opgeven om te zoeken naar de waarheid die steeds meer vanuit de bevolking komt door (helaas weliswaar zeer gezondheidsbedreigende) mobiele apparatuur en door dappere klokkenluiders die vaak, ondanks hun professor-titel en welverdiende sporen, hun aanzien direct verliezen maar zich daardoor niet uit het veld laten slaan. Zoals het onlangs vertaalde werk van Professor C. Gøtzsche die op staat tegen ‘de dodelijke criminele misdaad’ van de farmaceutische industrie. Ze zijn een voorbeeld en dito boegbeeld voor velen die nog moeten gaan volgen, dus ik stel maar weer eens een dringende vraag…
Wil de échte journalist alsjeblieft opstaan?
© Irma Schiffers
(zie ook deel 2: wil de echte journalist opstaan)
Alle artikelen op deze site worden belangeloos geschreven ten bate van ‘humanity’ en mogen gerepubliceerd worden, mits de bron wordt gerespecteerd.
Met de camera mee op reis hebben we met DVM-TV Ole Dammegård geïnterviewd over de recente aanslag in Londen op 22 maart 2017.
Onlangs publiceerde De Vrije Media-TV deel 1 van dit tweeluik; een uitgebreid interview met onderzoeksjournalist Ole Dammegård over de machtige invloed van de 
‘Brussel’ vreesde en schreef ik al op de dag van de aanslagen in 
Zodra wij uit de angst blijven, het grote plaatje gaan zien, zelf kunnen gaan analyseren, logisch nadenken en via intuïtie gaan voelen, is die agenda van tafel. In kleine stukjes in de kliko verdwenen. Daar is het jaar 2016 een grote ondersteuning bij. 
Irma Schiffers schrijft... (Dutch/English) 